Η αναλογία εγκεφαλικών βλαβών και επιληπτικών κρίσεων
Οι επιληπτικές κρίσεις συνοδεύονται με διαφορετική συμπτωματολογία κάθε φορά.
Οι επιληπτικές κρίσεις συνοδεύονται με διαφορετική συμπτωματολογία κάθε φορά.
Χαρακτηριστικό των επιληπτικών κρίσεων και ειδικά αυτών που δημιουργούν πολλά διαγνωστικά προβλήματα είναι η μειωμένη συμπτωματολογία.
Υπάρχει μία μορφή άνοιας με αργή πορεία εξέλιξης, όπου κατά κύριο λόγο κυριαρχούν επιληπτικές κρίσεις χωρίς σπασμούς αλλά με έντονες διαταραχές του λόγου και των πράξεων.
Το σύστημα επιβράβευσης εντοπίζεται κυρίως στο μεσεγκεφαλικό όπου κατά κύριο λόγο δραστηριοποιείται η ντοπαμίνη.
Δεκαετίες πλέον τώρα είναι γνωστό και επιστημονικά αποδεκτό ότι η επιληψία δεν είναι μία ψυχική νόσος.
Τα κρανιοεγκεφαλικά τραύματα οποιασδήποτε παθολογικής βαθμίδας, ακόμη και τα χαμηλού ρίσκου, δημιουργούν προϋποθέσεις εμφάνισης επιληπτικών κρίσεων στον εγκέφαλο .
Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια εντατικής έρευνας για να σχηματιστεί μία γνώση γύρω από την επίδραση της εντερικής λειτουργίας στον εγκέφαλο.
Τα τελευταία πέντε χρόνια, εντατικές έρευνες σχεδόν σ’ όλα τα δυτικά πανεπιστήμια έφεραν στο φως νέες γνώσεις που σχετίζονται με την αλληλεπίδραση που έχει ο εγκέφαλος με το έντερο.
Σε γηραιούς ασθενείς οι συγχυτικές καταστάσεις μπορούν να αυξηθούν επικίνδυνα σ’ ένα ακατάλληλο για τον ασθενή περιβάλλον.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, στο πανεπιστήμιο Μακ-Γκιλ του Μόντρεαλ του Καναδά, δύο πρωτοπόροι νευροεπιστήμονες, ο Τζέιμς Όλντ και ο Πήτερ Μίλνερ, πρότειναν την ιδέα ενός εγκεφαλικού «κέντρου» ηδονής.
Η μόνη επιδίωξη κάθε ατόμου είναι η ευδαιμονία.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία γνωστή αρρώστια του κεντρικού νευρικού συστήματος που μελετάται εντατικά παγκοσμίως εδώ και 100 χρόνια.
Όπως έχουν δείξει οι οπτογενετικές έρευνες, τον τελευταίο καιρό μελετώντας τα διάφορα φάσματα του φωτός και τη δράση τους στον εγκέφαλο είναι δυνατόν να παρατηρήσουμε ποιες αντιδράσεις προκαλούν σε γονίδια τα οποία χορηγούνται και πως αυτά επιδρούν στα νευρικά κύτταρα.
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο των επιληπτικών κρίσεων και ιδιαίτερα αυτών που συνοδεύονται από πολλά διαγνωστικά προβλήματα είναι οι επιληπτικές κρίσεις χαμηλής συμπτωματολογίας.
Ο θάλαμος είναι μια περιοχή του εγκεφάλου πάνω ακριβώς από τα βασικά γάγγλια που ρυθμίζουν την έκκριση της ντοπαμίνης.
Το δείγμα «ΠΑΣΑ» έχει ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια και πρόκειται για μια δραστηριότητα της εγκεφαλικής λειτουργίας όπου νευρώνες της οπίσθιας μεριάς του εγκεφάλου παρουσιάζουν μια κατευθυνόμενη δραστηριότητα προς την πρόσθια μεριά.
Tα τελευταία χρόνια η νόσος του κινητικού νευρώνα προσβάλλει με πολύ μεγάλη συχνότητα πάρα πολλά άτομα∙ στις υποομάδες ξεχωρίζει αυτή των αθλητών και ιδιαίτερα αυτή των ποδοσφαιριστών.
Στις περιπτώσεις που η εγκεφαλοπάθεια Hashimoto μεταξύ των άλλων προσβάλλει και τον κινητικό νευρώνα, τότε είναι χαρακτηριστική η εμφάνιση των λεγόμενων δεσμιδώσεων.
Στη νόσο του κινητικού νευρώνα υπάρχει μια μακριά αλυσίδα παθολογικών καταστάσεων, η οποία καταλήγει στην έκφραση της νόσου.
Η υπερεκφόρτιση των κυττάρων του κινητικού νευρώνα με ανώμαλη παραγωγή «τοξικών» πρωτεϊνών έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας γενετικής παραλλαγής (μετάλλαξη), σε ότι αφορά την παραγωγή της δισμουτάσης∙ αυτό έχει διαπιστωθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό και έτσι όλες οι έρευνες συγκλίνουν στο «πως» και «γιατί» η συγκέντρωση αυτού του ενζύμου μπορεί να προκαλέσει την κλινική εικόνα που βλέπουμε στη νόσο του κινητικού νευρώνα.