Σκλήρυνση κατά πλάκας και εξέλιξη της νόσου
Σε παγκόσμιο ιατρικό επίπεδο υπάρχει η πεποίθηση ότι πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα.
Σε παγκόσμιο ιατρικό επίπεδο υπάρχει η πεποίθηση ότι πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα.
Όλες οι καινούργιες ενδείξεις και τα ερευνητικά αποτελέσματα καταλήγουν σ’ ένα συμπέρασμα: για την αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας πρέπει να ακολουθείται εξατομικευμένη θεραπεία, και αυτό γιατί έχουμε μία πολυπαραγοντική νόσο που διαφέρει από ασθενή σε ασθενή.
Για κάθε ιατρικό πρόβλημα, νόσο ή ενόχληση είναι απαραίτητο να υπάρχει και συγκεκριμένο θεραπευτικό σχήμα.
Τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται εδώ και πάρα πολλά χρόνια με σχετική επιτυχία στην αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Στις αρχές του 21ουαιώνα ξεκινάει μία νέα εποχή που αφορά την έρευνα και θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Η λιποϋαλίνωση σε ορισμένες περιπτώσεις προσβάλει συγκεκριμένα αγγεία τα οποία συμβάλλουν στη δημιουργία μυελίνης για τα νεύρα.
Σήμερα η νευρολογία έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που πλέον στην πλειάδα των συμπτωμάτων που παρουσιάζονται στα εξωτερικά ιατρεία για έρευνα δεν εξετάζουμε κάτι που είναι εμφανές αλλά κάτι που μπορεί να γίνει εμφανές στην πορεία.
Η ιντερφερόνη είναι ένα φάρμακο που δίνεται κυρίως στη σκλήρυνση κατά πλάκας σε μεγάλες ποσότητες.
Η ιντερφερόνη είναι ένα φάρμακο το οποίο δίνεται σε πολλές νευρολογικές ασθένειες και κυρίως στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Μέσω των εφημερίδων και του δελτίου τύπου, το Γερμανικό ομοσπονδιακό ινστιτούτο φαρμάκων και σκευασμάτων ανακοίνωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση σε ότι αφορά τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας με ιντερφερόνη.
Μια συσσώρευση παθολογικών περιστατικών που αφορά τη θρομβωτική μικροαγγειοπάθεια αναφέρθηκε τα τελευταία χρόνια στις Ευρωπαϊκές κλινικές, αναγκάζοντας έτσι τον Ευρωπαϊκό οργανισμό φαρμάκων να προβεί σε μια ανακοίνωση σχετικά με τα διάφορα φάρμακα που περιέχουν την ιντερφερόνη Β.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας παρουσιάζεται με πόνους στους μύες, παρέσεις, διαταραχές της αισθητικότητας και της όρασης∙ αυτή η «ποικιλία» πάντοτε δημιουργεί διαγνωστικό πρόβλημα στους νευρολόγους.
Η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου άνοιξε νέους δρόμους στην έρευνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας μέχρι και σε μοριακό πλέον επίπεδο.
Οι καινούργιες έρευνες ιδιαίτερα με τη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου τον τελευταίο καιρό έχουν καταδείξει ότι περιοδικά σε ορισμένα σημεία του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού προκύπτουν «ανωμαλίες» που δημιουργούν εκεί «οπές».
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των διάφορων εξετάσεων τον τελευταίο καιρό έχει αποδειχτεί ότι ουσιαστικά η «βάση» της παθολογίας της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι μια πολύτοπη διαταραχή του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού∙ ανάλογα με την έκταση της βλάβης του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού και την ένταση και παθογεννητικότητα της παρουσιάζονται τα διάφορα συμπτώματα.
Η νευρογλοία είναι ένας κυτταρικός σχηματισμός εντός του εγκεφάλου, ο οποίος έχει αναλάβει κυρίως την απομάκρυνση εκφυλιστικών και λοιμωδών παραγόντων.
Τα τελευταία χρόνια λόγω των νέων τεχνικών προδιαγραφών και διαγνωστικών μέτρων, στην έρευνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας εμφανίστηκε μια νοσολογική παράμετρος η οποία είναι η οπτική νευρομυελίτιδα.
Μέχρι πρότινος, η οπτική νευρομυελίτιδα αντιμετωπιζόταν από τους κλινικούς γιατρούς κατά κάποιον τρόπο σαν μια μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας∙ υπήρχε μια παθητική αναμονή και κατά περιόδους υπήρχαν χαμηλές δόσεις κορτιζόνης ή άλλων θεραπευτικών σχημάτων που χρησιμοποιούνταν κατά περίπτωση στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η διαγνωστική μέθοδος της μαγνητικής τομογραφίας του εγκεφάλου αποτελεί ένα από τα βασικότερα διαγνωστικά εργαλεία, προκειμένου να ανακαλύψουμε την έκταση της προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
O εστέρας της «φουμαρίνης» είναι ένα φάρμακο που τα τελευταία χρόνια σε πολλές δερματολογικές και νευρολογικές καταστάσεις, όπως π.χ. σκλήρυνση κατά πλάκας, έχει χορηγηθεί κατά κόρον