Ο ρόλος της οξυτοκίνης στον αυτισμό
Οι τελευταίες ηλεκτροεγκεφαλικές έρευνες σε συνδυασμό με τα βιοχημικά αποτελέσματα έδειξαν ότι η οξυτοκίνη παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο στη διαδικασία βελτίωσης των αυτιστικών καταστάσεων.
Οι τελευταίες ηλεκτροεγκεφαλικές έρευνες σε συνδυασμό με τα βιοχημικά αποτελέσματα έδειξαν ότι η οξυτοκίνη παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο στη διαδικασία βελτίωσης των αυτιστικών καταστάσεων.
Η προσβολή του οφθαλμού από έρπητα αφήνει στον αμφιβληστροειδή χιτώνα χαρακτηριστικές κόκκινες «γραμμές» που υποδηλώνουν την ύπαρξή του.
Τα φάρμακα αποτελούν το μοναδικό ουσιαστικό όπλο, πέρα από τυχόν ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, για την άμεση και σωστή επέμβαση στην ψυχογενή κρίση.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια χορηγούμε τη μαννιτόλη για διάφορες θεραπευτικές διαδικασίες σε νοσήματα του εγκεφάλου, κυρίως καρκίνους, σε συνδυασμό μ’ άλλα φάρμακα.
Η φαρμακευτική αγωγή που χρησιμοποιείται στις διάφορες μορφές εγκεφαλικών καρκίνων βασίζεται σ’ ένα μεγάλο ποσοστό στη χορήγηση της μαννιτόλης, μιας ουσίας που προκαλεί ώσμωση στα ενδοθηλιακά κύτταρα του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Πάρα πολλές φορές οι κλινικοί γιατροί συντονίζουν τις έρευνες τους σε ότι αφορά την εγκεφαλική δραστηριότητα χρησιμοποιώντας την πολύωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή, όταν έχουν να κάνουν με χρόνιους ασθενείς που λαμβάνουν αντιεπιληπτικά ή αντιψυχωσικά φάρμακα.
Μια τελευταία φαρμακευτική μέθοδος έχει βρεθεί που σε συνδυασμό με το υπεριώδες φως και με ερεθιστές διάφορων υποδοχέων στον εγκέφαλο μπορεί να προκαλέσει μια προσωρινή διάνοιξη «οπών» του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού διάρκειας λίγων λεπτών έως και ωρών∙ αυτές οι «οπές» αυξάνονται και συνδέονται μεταξύ τους, έτσι ώστε να μπορούν να διαπερνούν διάφορα φάρμακα για συγκεκριμένες νευρολογικές παθήσεις.
Τα τελευταία χρόνια θεραπευτές άρχισαν να αναπτύσσουν την τεχνική του «δούρειου ίππου», προκειμένου να υπάρξει επιτυχία στην θεραπεία ορισμένων εγκεφαλικών διαταραχών.
Δεν είναι λίγοι οι νευροεπιστήμονες που θεωρούν ότι η προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια είναι μια μικρή παράμετρος του Aids
Πάντα υπάρχει το κλινικό ερώτημα ποια άτομα είναι αυτά που θα αρρωστήσουν από την προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και η απάντηση δεν είναι πλέον δύσκολη από την κλινική πείρα που έχουμε αποκομίσει μέχρι στιγμής από αυτήν τη νόσο
Από τη δική μας πείρα δεν υπάρχει σχεδόν καμία περίπτωση τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη χρόνια αντιμετώπιση διαταραχών του ανοσοποιητικού συστήματος να μην προκαλέσουν, έστω και στο ελάχιστο, ένα ξεκίνημα μιας ελαφριάς μορφής προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
Στις πολλές θεραπείες που γίνονται σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας με διάφορα ανοσολογικά ή ανοσορυθμιστικά φάρμακα, όπως είναι το natalizumab, είναι δυνατόν να εμφανιστούν κάποιες παρενέργειες που περιλαμβάνουν μια προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια ή ακόμη και μια σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια
Ένα πάρα πολύ ουσιαστικό και σπουδαίο σημείο στις στυτικές διαταραχές, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που υπάρχει συννοσηρότητα με μεταβολικά νοσήματα ή μετεγχειρητικά ή μετατραυματικά προβλήματα, είναι η κατάσταση της νευρικής επανανευρώσεως
Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη και οδυνηρή κλινική εικόνα, η οποία παρουσιάζεται σε ασθενείς, οι οποίοι για χρόνια λαμβάνουν νευροληπτικά φάρμακα ή άλλες ουσίες
Οι κινητικές διαταραχές παρουσιάζονται με διάφορες μορφές, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική
Ιατρογενείς δυσκινησίες έχουμε κατά κύριο λόγο μετά από χρήση φαρμάκων, τα οποία μεταξύ των άλλων προκαλούν ιστονικές δυσκινησίες στον ασθενή
Όσο και αν φαίνεται περίεργο, το δύσκολο στη διάγνωση ενός οξέος κακοήθους νευροληπτικού συνδρόμου είναι η πιστοποίηση της κλινικής του απαρχής
Είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο ιατρικό πρόβλημα τα τελευταία χρόνια, όπως βλέπουμε και εδώ σε ασθενείς στη Βιονευρολογική, ο συνδυασμός κράμπας και δυστονίας
Αυτού του είδους οι δυσκινησίες εμφανίζονται μετά από εβδομάδες ή ακόμη και χρόνια, ύστερα από μια θεραπεία διαρκείας με ουσίες, οι οποίες έχουν και αντιντοπαμινεργική δράση
Πρόκειται για τον εικοσιπεντάχρονο ασθενή, ο οποίος ένιωσε έντονους σπασμούς στην περιοχή του αυχένα και είχε μια τάση στροφής του κεφαλιού του προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση