Περιοδικά νευροψυχολογίας
Μετά το έτος 1950 μία έντονη τάση για αναζήτηση ερευνητικών πεδίων στον τομέα της νευροψυχολογίας ξεκίνησε να αναπτύσσεται από την Αμερική και την Κεντρική Ευρώπη.
Μετά το έτος 1950 μία έντονη τάση για αναζήτηση ερευνητικών πεδίων στον τομέα της νευροψυχολογίας ξεκίνησε να αναπτύσσεται από την Αμερική και την Κεντρική Ευρώπη.
Η νευροψυχολογία είναι η επιστήμη που προέκυψε το έτος 1930 από ένα μεγάλο επιστήμονα τον Goldstein, ο οποίος καθιέρωσε μία καινούρια μέθοδο σ’ αυτόν το χώρο.
Η οικονομία και μάλιστα η σύγχρονη Δυτική έχει άμεση σχέση με την ψυχολογία.
Οι μορφές ζωής, ιδιαιτέρα μετά την κρίση, έχουν αλλάξει την ψυχολογία πολλών ανθρώπων και μαζί όλοι αυτοί οι άνθρωποι το περιβάλλον και το περιβάλλον πάλι αλλάζει περισσότερο αρνητικά την ψυχολογία του ατόμου που το αποτελούν
Ο Κερτ Λέβιν στη δεκαετία του τριάντα και σαράντα ήταν από τις μεγάλες προσωπικότητες της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής
Χωρίς αμφιβολία, όπως έχουμε δει και στη Βιονευρολογική, υπάρχουν εκ γενετής ψυχιατρικά προβλήματα, όπως είναι σχιζοφρένειας, μελαγχολίας κ.α., αλλά υπάρχουν και πάρα πολλές καταστάσεις που οι υγιείς άνθρωποι ξαφνικά εξελίσσονται σε αυτές τις μορφές ψυχώσεων
Παρακολουθώντας τη διεθνή βιβλιογραφία και τις δικές μας καταγραφές εδώ στη Βιονευρολογική, έχουμε διαπιστώσει ότι με το θέμα αυτό τις δυο τελευταίες δεκαετίες ασχολείται η σύγχρονη γνωσιακή ψυχολογία
Είναι ένα θέμα που έχει εξεταστεί κατά κόρον από τη δεκαετία του εξήντα μέχρι τώρα
Τα τελευταία χρόνια πλέον πάρα πολύ δυναμικά και ύστερα από νέες ανακαλύψεις στον τομέα της νευροψυχιατρικής και νευροφυσιολογίας, ιδιαίτερα με την ανακάλυψη της ψηφιακής μαγνητικής δραστηριότητας ήρθανε καινούργιες γνώσεις ότι αφορά στην αντίδραση του ανθρώπου πάνω σε οικονομικά πράγματα και καταστάσεις
Είναι δύσκολο να το καταλάβουμε, αλλά μπορούμε πλέον μέσω της πληροφορίας που έχουμε από τις σύγχρονες εργαστηριακές διαπιστώσεις της έρευνας του εγκεφάλου να δούμε ότι όλη η οικονομία είναι μια κατάσταση κακής ή καλής ψυχολογίας του ατόμου
Στην εικόνα φαίνονται κάποιες γραμμές, οι οποίες μοιάζουν ή δε μοιάζουν μεταξύ τους.
Είναι ένα παλιό ψυχολογικό πείραμα, όταν κάποιος προσπαθεί να αναγνωρίσει ποιές από αυτές είναι περίπου όμοιες
Οι διανοητικές διεργασίες, που βασίζονται σε εγκεφαλικές λειτουργίες, προκύπτουν από εξωτερικά ερεθίσματα, τα οποία σε ένα πολύ μικρό ποσοστό είναι συνειδητά, ενώ αντίθετα στην πλειονότητα τους είναι ασυνείδητα
Μέχρι στιγμής, μέχρι δηλαδή πριν μερικά χρόνια, η παντελής έλλειψη παρατήρησης λειτουργίας εγκεφάλου, έδωσε την ευκαιρία σε ανθρώπους με μεγάλη φαντασία και θεωρητικούς της ψυχολογίας να δημιουργήσουν κάποιες τεχνικές που, μέσω των οποίων, πίστευαν ότι έλεγχαν τη συμπεριφορά του ανθρώπου και έδιναν κάποιες εξηγήσεις, οι οποίες βέβαια δεν έχουν σχέση με αυτό που συμβαίνει στον εγκέφαλο
Πρόκειται για μια διαταραχή, μεταξύ δυο ατόμων ή και περισσότερων, που έχει το χαρακτηριστικό της παρουσίας παρόμοιων ψυχωσικών συμπτωμάτων
Σε όλες τις κοινωνίες, άσχετα με τις συνήθειες και της διαφοράς κουλτούρας μεταξύ τους, υπάρχει πάντοτε ένας άγραφος νόμος για τη διάρκεια της θλίψης
Μέχρι τώρα, η διαγνωστική μέθοδος που χρησιμοποιούνταν κατά κύριο λόγο από τους ψυχιάτρους, ήταν η ανεύρεση της έκφρασης, ο διαχωρισμός των ιδεών μέσα από το λόγο του ασθενούς, καθώς επίσης και μια ,ας το πούμε, ενσυναισθητική προσέγγιση των δυο πόλων, δηλαδή του εξεταζόμενου και του εξετασθέντος.
Στην Βιονευρολογική πέρα από τα κλασσικά προβλήματα ψυχιατρικής νευρολογίας και νευροφυσιολογίας αρκετά τακτικά βρίσκουμε τέτοια τα οποία είναι στο μεταίχμιο ψυχιατρικής και παραψυχολογίας.