Μηχανισμός του πόνου και ινομυαλγία
Σε κάθε οργανισμό υπάρχει ένας αυτορρυθμιστικός μηχανισμός για την αίσθηση του πόνου.
Σε κάθε οργανισμό υπάρχει ένας αυτορρυθμιστικός μηχανισμός για την αίσθηση του πόνου.
Ο πόνος σαν ένα γενικευμένο συναίσθημα αποτελεί μια εγκεφαλική λειτουργία με παρόμοιους μηχανισμούς σε όλα τα άτομα.
Οι παραλύσεις σε τραύματα του νωτιαίου μυελού είναι κατά κανόνα «μοιραίες»∙ παρουσιάζουν μια χαρακτηριστική συμπτωματολογία για αδυναμία βάδισης, αίσθησης, έντονο πόνο και κατά κύριο λόγο μια δυσλειτουργία της ουροδόχου κύστεως και του εντέρου.
Ο εγκέφαλος καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να συμπαθήσει ή να αντιπαθήσει κάποιον και αυτό κατευθύνεται από ένα νευρωνικό τόξο, όπου μεγάλο ρόλο παίζει ακόμη και η «μυρωδιά»
Ο πόνος δεν είναι μόνο η αίσθηση που προκαλεί σαν επώδυνο γεγονός σε ένα άτομο, αλλά κατά μεγαλύτερο ποσοστό είναι επακόλουθο της ενσυναίσθησης του εντός προς τρίτους, δηλαδή της κατανόησης του πόνου, αλλά και η ενσυναισθητική συμπεριφορά, δηλαδή η κατανόηση της έκτασης του πόνου και το πώς αισθάνεται ο άλλος που τον βιώνει
Μπορούμε πλέον, όπως κάνουμε τακτικά και στη Βιονευρολογική, να έχουμε μια καταγραφή συνειδησιακών επιπτώσεων εγκεφαλικών λειτουργιών, εξετάζοντας τη «νήσο του εγκεφάλου»
Τρείς βασικοί «πυλώνες» της εγκεφαλικής λειτουργίας, όπως είναι η αισθητικότητα, οι συγκινήσεις και η συνείδηση, παίζουν ένα βασικό ρόλο, ενώ ταυτόχρονα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό
Το νευρικό σύστημα καθ’ ολοκληρίαν είναι ένα σύστημα ελέγχου κάθε μορφής πόνου που «παράγεται» εντός ενός οργανισμού ή ενός ανθρώπινου σώματος
Πρόκειται για ένα «μίγμα» διαφόρων συμπτωμάτων, το οποίο μπορεί να είναι πολύ εύκολο, πολύ δύσκολο ή μπορεί καμία φορά να κάνει τη διάγνωση ακατόρθωτη
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει η έκφραση κλινικά «μεμονωμένο» σύνδρομο
Ο θάλαμος είναι μια περιοχή του εγκεφάλου που, όπως γνωρίζουμε στη Βιονευρολογική από τις διάφορες μελέτες και επιστημονικές έρευνες που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια πλούσια νεύρωση και αιμάτωση σε αυτόν το χώρο
Στη Βιονευρολογική, έχουμε παρατηρήσει πολυάριθμους ασθενείς που εμφανίζονται με το τυπικό πλέον σύμπτωμα του ιλίγγου, που είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα στην ιατρική με άλλες καταστάσεις
Μέσα στο αιθουσαίο νεύρο και στην κατασκευή γενικά της όλης «συσκευής» του, ένα πολύ σπουδαίο ρόλο παίζουν τα ωτοκονία
Η μυελοπάθεια γεννά διαταραχές βαδίσματος, ούρησης, αίσθησης κενώσεων κ.τ.λ..
Τακτικά συνδέονται οι δυο έννοιες κάτω από το πρίσμα, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, ότι μπορούν να συμβούν σε περιπτώσεις που έχουμε χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας
Η πιο τακτική επιπλοκή σε διαταραχή μιας καρδιακής δυσλειτουργίας ή της ύπαρξης κάποιου αορτικού ανευρύσματος και ιδιαίτερα όταν αυτό προσπαθεί κάποιος να το θεραπεύσει χειρουργικά, είναι η περιπλοκή ενός εγκεφαλικού ή μυελικού εμφράκτου
Σε καμία περίπτωση, η διάγνωση μιας μυελοπάθειας , όταν υπάρχουν οι διαταραχές βάδισης, αίσθησης , ισορροπίας κ.τ.λ., δεν είναι σχεδόν ποτέ ένα κλινικά μεμονωμένα σύνδρομο
Πολύ τακτικά βλέπουμε διαταραχές του βαδίσματος και γενικά «σκληρές» μυελοπάθειες, όταν είναι σε υποτασικά άτομα, που ήδη έχουν ένα ανεύρυσμα αορτής
Είναι περίπου τα ίδια, όπως στη σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά, κατά κύριο λόγο, περισσότερα σε γνωστικές δραστηριότητες και κυρίως στη διαταραχή της ομιλίας και της αίσθησης
Πολλές φορές στη Βιονευρολογική,συναντάμε ένα «μείγμα» συμπτωμάτων από πόνο και απώλεια της αίσθησης στο πρόσωπο, ιδιαίτερα μετά από μια τραυματική εμπειρία