21ος αιώνας και σκλήρυνση κατά πλάκας
Στις αρχές του 21ουαιώνα ξεκινάει μία νέα εποχή που αφορά την έρευνα και θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Στις αρχές του 21ουαιώνα ξεκινάει μία νέα εποχή που αφορά την έρευνα και θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Έχει παρατηρηθεί ότι το σύνδρομο Cluster εμφανίζεται σε ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από χρόνιο stress ποικίλης αιτιολογίας.
Με τον όρο «αλλοδυνία» εννοούμε την εμφάνιση πόνου στο δέρμα χωρίς αιτιολογία.
Αποτελεί χαρακτηριστική κλινική εικόνα νευροφυτικής διαταραχής της περιοχής του τριδύμου νεύρου από την μία πλευρά.
Στην περιοχή του μεσεγκεφάλου συμβαίνει συνήθως να δημιουργούνται μικρές ιογενείς λοιμώξεις που με τη σειρά τους προκαλούν μικρά αγγειακά επεισόδια.
Η εγκεφαλική διαταραχή κάθε μορφής αποτελεί πάντοτε αρχή μίας επικίνδυνης κατάστασης, ιδιαίτερα όταν η διαταραχή είναι αγγειακή αιτιολογίας.
Αφορά χαρακτηριστικά μία τυπική ομάδα πονοκεφάλων, κυρίως αγγειακής και κληρονομικής αιτιολογίας, που εμφανίζεται λίγο μετά τα μεσάνυχτα κατά τη διάρκεια του ύπνου με έντονο πόνο του οφθαλμού και ταυτόχρονο ερεθισμό του.
Η ονομασία CADASIL προκύπτει από τα αρχικά «Cerebral Autosomal-Dominant Arteriopathy with Subcortical Infarcts and Leukoencephalopathy».
Στην κλινική νευρολογία αυτό που πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα σε υπερήλικες ασθενείς είναι ο συνδυασμός διαταραχών που εμφανίζονται και αφορούν τις διαταραχές της νοημοσύνης, κίνησης και των αγγειακών συμπτωμάτων.
Όταν το σύνδρομο Parkinson εμφανίζεται ως σύνδρομο σε ηλικίες κάτω των 45 ετών θεωρείται νεανικής αιτιολογίας και κρύβονται γονιδιακές διαταραχές κληρονομικού χαρακτήρα ˙χρειάζεται δε γρήγορη διάγνωση και άμεση αγωγή.
Συχνά σε ηλικιωμένους ασθενείς προκύπτει ενοχλητική ακράτεια ούρων ή επιτακτική ανάγκη ούρησης και παράλληλα δυσκολία της κίνησης κατά τη βάδιση.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο, για να αντιμετωπιστούν επώδυνες καταστάσεις και να ξεφύγει το άτομο από το φαύλο κύκλο του πόνου, η μέγιστη θεραπεία είναι η αναγνώριση του αιτίου που τις προκαλεί.
Όντως υπάρχουν κάποιοι φόβοι που είναι υπερβολικοί, αναίτιοι και ανεξήγητοι· ωστόσο δεν έχουμε τη δυνατότητα να τους δαμάσουμε, μη καταλαβαίνοντας το λόγο.
Οι επιληπτόμορφες κρίσεις αποτελούν ένα αντικείμενο της σύγχρονης νευρολογίας, έχοντας ένα μεγάλο κομμάτι των νευροεπιστημών να ασχολείται με μια σειρά κλινικών εικόνων που ενώ μοιάζουν με επιληπτικές καταστάσεις, δεν είναι.
Τα παροδικά ισχαιμικά επεισόδια είναι καταστάσεις αγγειακής αιτιολογίας που συνοδεύονται από περιοδικές διαταραχές όρασης, πάρεση, υπαισθησία ίσως και από τονικούς σπασμούς· το αποτέλεσμα οφείλεται σε μια πλημμελή αιματική «φροντίδα» της περιοχής του εγκεφάλου.
Οι ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται ότι είναι επιληπτόμορφες κρίσεις, χωρίς όμως να έχουν κάποια μορφή επιληψίας· παρουσιάζουν συμπτωματολογία επιληπτικών κρίσεων αλλά η αιτιολογία θεωρείται ότι βασίζεται περισσότερο στη διαταραχή της συμπεριφοράς και του συναισθήματος.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση με γενικευμένη διαταραχή στη λειτουργία του εγκεφάλου συνήθως αυτό που παρατηρείται είναι μια μικρή έως πάρα πολύ μεγάλη υποφυσιακή «ανεπάρκεια» μετατραυματικής αιτιολογίας.
Μια από τις πιο επικίνδυνες καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσει η εμφάνιση πολλαπλών θρόμβων στον οργανισμό με τη μορφή δευτερογενούς αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου είναι η λεγόμενη εαρινή (ανοιξιάτικη) αλλεργία.
Στην ανάλυση του τρόμου ενδιαφέρει τα μέγιστα εάν έχουμε να κάνουμε με ένα «ρυθμικό» ή αν έχουμε να κάνουμε με έναν «ψευδορυθμικό» τρόμο
Κατά την εξέταση ασθενών και κυρίως νευροψυχιατρικών ασθενών που εμφανίζουν διάφορα είδη τρόμου έχουμε παρατηρήσει κάποια από αυτά να είναι συγκεκριμένης αιτιολογίας