Ο πόνος της ψυχής
Ο «πόνος της ψυχής» αποτελεί μια κοινή έκφραση στην καθημερινή ζωή και αναφέρεται στο συναισθηματικό πόνο που αισθάνεται το άτομο από κάποιο θλιβερό γεγονός της ζωής του.
Ο «πόνος της ψυχής» αποτελεί μια κοινή έκφραση στην καθημερινή ζωή και αναφέρεται στο συναισθηματικό πόνο που αισθάνεται το άτομο από κάποιο θλιβερό γεγονός της ζωής του.
Η ινομυαλγία είναι ένα «σύνδρομο» πόνου.
Ο πόνος σαν ένα γενικευμένο συναίσθημα αποτελεί μια εγκεφαλική λειτουργία με παρόμοιους μηχανισμούς σε όλα τα άτομα.
Ο πόνος δεν είναι μόνο η αίσθηση που προκαλεί σαν επώδυνο γεγονός σε ένα άτομο, αλλά κατά μεγαλύτερο ποσοστό είναι επακόλουθο της ενσυναίσθησης του εντός προς τρίτους, δηλαδή της κατανόησης του πόνου, αλλά και η ενσυναισθητική συμπεριφορά, δηλαδή η κατανόηση της έκτασης του πόνου και το πώς αισθάνεται ο άλλος που τον βιώνει
Η ενσυναίσθηση είναι η δυνατότητα του ατόμου όχι μόνο της κατανόησης αλλά και της ενσυναίσθησης του γεγονότος
Ο καθένας ανάλογα με τα χρόνια που «κουβαλάει» και με τις εκλογικές αναμετρήσεις όλων των ειδών σε διάφορες καταστάσεις που έχει ζήσει, σιγά σιγά και αντανακλαστικά πλέον έχει εμπεδώσει ότι οι εκλογές αποτελούν ένα ουσιαστικό στοιχείο της καθημερινότητας και της ίδιας της ζωής▪ αν όμως αναρωτηθεί σε πραγματικό επίπεδο γιατί χρειαζόμαστε τις εκλογές, τότε ίσως δεν υπάρχει απάντηση
Ο «νησιακός» λοβός αριστερά και δεξιά στα ημισφαίρια του εγκεφάλου, μοιρασμένος ακριβώς κάτω από την φαιά ουσία σαν τμήμα όμως της φαιάς ουσίας και αυτός, έχει αναλάβει τη διαχείριση συναισθημάτων και αντιδράσεων στον άνθρωπο
Η κοινωνική ανυπακοή αποτελεί μια παρέκκλιση της εγκεφαλικής λειτουργίας που υπάρχει μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, εξελισσόμενη με τη μέθοδο της μάθησης και της συνήθειας από την ώρα που γεννιέται το άτομο
Πρόκειται για δυο διαφορετικές εγκεφαλικές λειτουργίες, αλλά σε ότι αφορά το συντονισμό τους ξεκινάνε από ένα συγκεκριμένο σημείο του εγκεφάλου που λέγεται νήσος του εγκεφάλου ή νήσος του Ράιλ
Αναμφισβήτητα ναι. Στη Βιονευρολογική, σε όλα αυτά τα χρόνια επαφής με πάρα πολλούς νεαρούς ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας καθώς επίσης και με σακχαρώδη διαβήτη, βλέπουμε ότι πολλές φορές στο ιστορικό δεν υπάρχει η ερώτηση σχετικά με τη σεξουαλική δραστηριότητα του ατόμου
Πάρα πολλές φορές αισθανόμαστε την ανάγκη να ξαπλώσουμε, προκειμένου να μας «φύγει» μια ζαλάδα ή μια καταβολή ή κάποια αστάθεια
Είναι μια κεντρική ερώτηση που σε καθημερινό επίπεδο τίθεται από τον καθένα μας για τον εαυτό του και σε πολλούς από εμάς παραμένει αναπάντητο για πολλά χρόνια
Ανέκαθεν η ζωή του ανθρώπου ήταν ένας αγώνας για επιβίωση και συνύπαρξη μαζί με άλλους ανθρώπους μέσα σε ένα κοινωνικό περιβαλλοντολογικό πλαίσιο
«Αυτοκτονικό» χαρακτηρίζει τον σύγχρονο πρωταθλητισμό (τον αποκαλεί «αθλητισμό υψηλής απόδοσης» ή «υψηλών επιδόσεων») ο νευρολόγος – ψυχίατρος, δρ Δημήτρης Κουντούρης, ο οποίος έχει ασχοληθεί και με τα ψυχολογικά προβλήματα, που προκαλεί στους αθλητές αυτού του είδους ο αθλητισμός.
Ο στόχος κάθε ανθρώπου είναι να «περνάει καλά» και όπως δίδαξε και ο γνωστός Έλληνας φιλόσοφος, ο Επίκουρος, πρέπει για αυτό το πράγμα να γίνεται μια επιλογή των αληθινών αναγκών που έχει και μια σωστή τοποθέτηση της καθημερινότητας του και σε τι του φέρνει ευχαρίστηση
Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, υπάρχουν κλινικές μορφές νευρολογικών και ψυχιατρικών εικόνων, π.χ. πολυνευροπάθειες, άνοιες ή ακόμη και σύνδρομα χρόνιας κόπωσης, τα οποία «τραβάνε καιρό», ταλαιπωρούν τον ασθενή, ο οποίος όμως δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει
Στη Βιονευρολογική έχουμε δει πάρα πολύ τακτικά να εμφανίζονται ασθενείς με ένα αίσθημα σφυρίγματος στο αυτί και ταυτόχρονα μια υπερακουσία σε διάφορες ψυχιατρικές ασθένειες, όπως είναι μετατραυματικά σύνδρομα, κατάθλιψη, μανία ή ημικρανίες
Ένα από τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει σε καθημερινή βάση ένα νευρολογικό εργαστήριο, όπως έχουμε δει και εδώ στη Βιονευρολογική, είναι η λεγόμενη «πτώση της άμυνας του οργανισμού»
Είναι μια παρακινδυνευμένη ερώτηση και ενασχόληση γενικά κατά πόσο μια μυϊκή αδυναμία είναι ένας «προάγγελος» κάποιας καρκινοματώδης νεοπλασματικής κατάστασης
Ο πόνος όταν προέρχεται από έναν τραυματισμό ενός νευρικού σχηματισμού, σε αντίθεση με την περίπτωση του μη νευρολογικού πόνου, μπορεί να προχωράει αργά, σταθερά και βαθμιαία να κλιμακώνεται, αλλά μπορεί επίσης να παρουσιάζεται σε μια έξαρση ή και σε ένα συνδυασμό των δυο με εναλλαγή