Οι ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται ότι είναι επιληπτόμορφες κρίσεις, χωρίς όμως να έχουν κάποια μορφή επιληψίας· παρουσιάζουν συμπτωματολογία επιληπτικών κρίσεων αλλά η αιτιολογία θεωρείται ότι βασίζεται περισσότερο στη διαταραχή της συμπεριφοράς και του συναισθήματος.
Οι ψυχικές διαταραχές, όπως εμφανίζονται στις διάφορες εκδηλώσεις τους, μελετώνται και θεραπεύονται από την Ψυχιατρική και έχει πλέον αποδειχθεί ότι είναι καθαρά «ηλεκτρικά» προβλήματα εντός του εγκεφάλου.
Το τρίγωνο κατάθλιψη, πείνα και ύπνος ρυθμίζεται από ένα νευρωνικό τόξο με μια έντονη ηλεκτρική επικοινωνία μεταξύ των σημείων.
Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο της εμφάνισης της κατάθλιψης με έντονες διαταραχές σε ότι αφορά τη μνήμη και τη συγκέντρωση της προσοχής.
Στις ψυχογενείς κρίσεις, όπου έχουμε καταγραφή του εικοσιτετράωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος με σύγχρονη βιντεοσκόπηση των κινήσεων του ασθενούς, βρέθηκε ότι υπάρχουν παθολογικά «σημεία επικοινωνίας» μεταξύ των διαταραχών του μετωπιαίου λοβού και των ψυχογενών κρίσεων.
H συγκεκριμένη πρωτεΐνη αποτελεί ένα «βιολογικό φρένο» εντός του εγκεφάλου και μέσα στο νευρικό σύστημα, προκειμένου να αποτρέψει τα νευρικά κύτταρα να αναπτύσσονται άναρχα.
Στη θεραπευτική διαδικασία των παραλύσεων μοντέρνες έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι επηρεασμού που καμία φορά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σαν συνδυαστική θεραπεία.
Το πρόβλημα των λοιμώξεων στις μετατραυματικές παραλύσεις του νωτιαίου μυελού είναι πραγματικά πάρα πολύ ιδιαίτερο.
Η απόπτωση είναι ένα «μεταφαινόμενο» το οποίο παρατηρείται σε παραλύσεις από μετατραυματικές βλάβες του νωτιαίου μυελού· οφείλεται κατά κύριο λόγο στις λοιμώξεις υγιών ιστών που είναι σε γειτνίαση με τους παθολογικά τραυματισμένους ιστούς.
Μετά τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και τους τραυματισμούς του εγκεφάλου, εφόσον ο ασθενής επιζήσει άσχετα μ’ όλα τα νευρολογικά ή ψυχιατρικά συμπτώματα που παρουσιάζει, συνήθως ένα κύριο σημείο διαταραχής είναι η συμπεριφορά του.
Η ελαφρά γνωστική ανεπάρκεια είναι η κλινική εικόνα που κυρίως «προϋπάρχει» της εμφάνισης της νόσου του Alzheimer.
Πολλά ερευνητικά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την υποψία ότι η νόσος του Alzheimer προκύπτει από τη «συνάθροιση» κάποιων τοξικών πρωτεϊνών.
Η φαρμακευτική αγωγή που χρησιμοποιείται στις διάφορες μορφές εγκεφαλικών καρκίνων βασίζεται σ’ ένα μεγάλο ποσοστό στη χορήγηση της μαννιτόλης, μιας ουσίας που προκαλεί ώσμωση στα ενδοθηλιακά κύτταρα του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Στη νόσο του Alzheimer ένα «παιχνίδι» με δυο πρωτεΐνες παίζει ένα ουσιαστικό ρόλο στην εξέλιξη της.
Ο εγκεφαλικός αιματικός φραγμός αναπτύσσεται πολύ αργά μετά τη γέννηση του ατόμου και ολοκληρώνεται κατά την περίοδο της ανάπτυξης του μέχρι να λάβει μια τελική μορφή, η οποία όμως πάντοτε δυναμικά εναλλάσσεται με παθολογικές καταστάσεις.
Οι εμπύρετοι σπασμοί σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν μια τελεσίδικη μορφή επιληψίας∙ αποτελούν απλώς έναν δείκτη προδιάθεσης για επιληπτικές κρίσεις.
Έχουμε αναφέρει και σε άλλα κείμενα ότι ο εγκέφαλος έχει τη δυνατότητα να αυτοπροστατεύεται και κυρίως να αυτοθεραπεύεται.
Οι λοιμώξεις, οι οποίες μπορεί να είναι σ’ οποιοδήποτε μέρος του σώματος, πάντα έχουν άμεσα σχεδόν μια επικοινωνία και με τον εγκέφαλο ∙ο λόγος είναι ότι μέσω του αίματος φτάνουν και στην κυκλοφορία του εγκεφάλου.
Η ηλικία παίζει ένα πάρα πολύ σημαντικό ρόλο σε ότι αφορά την άμυνα του οργανισμού.
Η νευρογλοία είναι ένας κυτταρικός σχηματισμός εντός του εγκεφάλου, ο οποίος έχει αναλάβει κυρίως την απομάκρυνση εκφυλιστικών και λοιμωδών παραγόντων.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος