Η κροταφομετωπιαία άνοια
Η κροταφομετωπιαία άνοια αποτελεί μια άλλη μορφή άνοιας, η οποία υπολογίζεται σε ένα ποσοστό 51% αυτών των περιπτώσεων.
Η κροταφομετωπιαία άνοια αποτελεί μια άλλη μορφή άνοιας, η οποία υπολογίζεται σε ένα ποσοστό 51% αυτών των περιπτώσεων.
Οπωσδήποτε ναι.
Όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλο άρθρο, στη νόσο του Alzheimer κυρίως ο θεράπων ιατρός «ψάχνει» να βρει τους «δείκτες» της νόσου∙ είναι μια σωρεία κυρίως κλινικών αλλά και εργαστηριακών, ιστορικών δεδομένων, τα οποία τα αναπτύσσει μέσα στο διαγνωστικό πλαίσιο, προκειμένου να έχει την εντύπωση της πιθανής διάγνωσης της νόσου του Alzheimer.
Όπως συμβαίνει στα περισσότερα διαγνωστικά ιατρικά κέντρα, είναι δυνατόν σε μια πρώτη επίσκεψη σε έναν ειδικό γιατρό με την υπόνοια της νόσου του Alzheimer να μην έχει την τύχη ο ασθενής να καθοριστεί άμεσα η ασθένεια του και έτσι να προχωρήσει κανείς στα σωστά διαγνωστικά μέτρα.
Ασφαλώς ναι.
Από το 1995 έχουμε προσπαθήσει στη Βιονευρολογική να επηρεάσουμε καταστάσεις με τη νόσο του Alzheimer δίνοντας «κοκτέιλ» με ορό αντισωμάτων και άλλων ουσιών, με στόχο την θετική διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος με ταυτόχρονη παραγωγή των χορηγούμενων αντισωμάτων και νέων από τον ίδιο τον οργανισμό.
Η υπερεκφόρτιση των κυττάρων του κινητικού νευρώνα με ανώμαλη παραγωγή «τοξικών» πρωτεϊνών έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας γενετικής παραλλαγής (μετάλλαξη), σε ότι αφορά την παραγωγή της δισμουτάσης∙ αυτό έχει διαπιστωθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό και έτσι όλες οι έρευνες συγκλίνουν στο «πως» και «γιατί» η συγκέντρωση αυτού του ενζύμου μπορεί να προκαλέσει την κλινική εικόνα που βλέπουμε στη νόσο του κινητικού νευρώνα.
Από τις έρευνες των τελευταίων χρόνων σε ότι αφορά τη νόσο του κινητικού νευρώνα προέκυψε ότι η βασική αιτία της παθογένειας είναι η κακή διαπερατότητα των διάφορων ιόντων.
Η παραγωγή «τοξικών» πρωτεϊνών εντός των κυττάρων του κινητικού νευρώνα λόγω υπέρμετρων εκφορτίσεων, καταστροφής μιτοχονδρίων και μη καλής λειτουργίας του νευροάξονα έχει σαν αποτέλεσμα τη φθορά του ίδιου του κυττάρου.
Μια παλιά αντίληψη, η οποία φαίνεται να επιβεβαιώνεται με τα καινούργια πειράματα και με τα ερευνητικά αποτελέσματα, είναι ότι στη νόσο του κινητικού νευρώνα έχουμε περιπτώσεις αυξημένων οξειδώσεων και κυρίως συγκέντρωση των ελεύθερων ριζών οξυγόνου.
Ο πόνος σαν ένα γενικευμένο συναίσθημα αποτελεί μια εγκεφαλική λειτουργία με παρόμοιους μηχανισμούς σε όλα τα άτομα.
Η έρευνα του εγκεφαλονωτιαίου υγρού είναι μια σπουδαία διαδικασία για όλες σχεδόν τις νευρολογικές και αρκετές ψυχικές παθήσεις.
Η «μορφολογική» θεωρία προέκυψε στις αρχές του 19ου αιώνα σαν ένα εργαλείο ψυχοθεραπείας, αλλά ασχολείται και με ένα πολύ ουσιαστικό και πρακτικό αντικείμενο.
Τα τραύματα του νωτιαίου μυελού προκαλούν παραλύσεις κυρίως των άκρων, της κύστεως και του εντέρου.
Ο εγκέφαλος καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να συμπαθήσει ή να αντιπαθήσει κάποιον και αυτό κατευθύνεται από ένα νευρωνικό τόξο, όπου μεγάλο ρόλο παίζει ακόμη και η «μυρωδιά»
Ανάλογα με το πώς μας παρατηρούν, ποιοι είναι αυτοί που το κάνουν, πως είναι ενδεδυμένοι, ποιο φύλο έχουν, πόσοι είναι κ.τ.λ., αντιδρούμε πολύ διαφορετικά
Ο πόνος δεν είναι μόνο η αίσθηση που προκαλεί σαν επώδυνο γεγονός σε ένα άτομο, αλλά κατά μεγαλύτερο ποσοστό είναι επακόλουθο της ενσυναίσθησης του εντός προς τρίτους, δηλαδή της κατανόησης του πόνου, αλλά και η ενσυναισθητική συμπεριφορά, δηλαδή η κατανόηση της έκτασης του πόνου και το πώς αισθάνεται ο άλλος που τον βιώνει
Ο συντονισμός της συμπεριφοράς και των κοινωνικών αντιδράσεων καθορίζονται από ένα ειδικό κέντρο στον εγκέφαλο το οποίο ονομάζεται «νήσος»
Πάντοτε διερωτόμαστε τι είναι η «λογική» αντίδραση
Η ανάγκη της ένταξης αποτελεί πλέον μια από τις ουσιαστικότερες υπαρξιακές ανησυχίες του ατόμου