Ο κίνδυνος της ακινησίας στην νόσο του Σαρκό Ήδη πριν 150 χρόνια σοφά ο μεγάλος Γάλλος Νευρολόγος Jean – Martin Charcot ονόμασε την νόσο του κινητικού νευρώνα «πλάγια μυατροφική σκλήρυνση». Είχε παρατηρήσει ότι οι πλάγιες πλευρές του νωτιαίου μυελού, εκεί δηλαδή που εδράζονται τα νευρικά κύτταρα που ρυθμίζουν την κίνηση, αρχίζουν και εκφυλίζονται και σκληραίνουν. […]
Οι NMDA-υποδοχείς στο κεντρικό νευρικό σύστημα, ιδιαίτερα στο επίπεδο του νωτιαίου μυελού, δημιουργούν μία υπερευαισθησία σε ότι αφορά τα διάφορα είδη του πόνου.
Το μεταίχμιο αποτελεί μία έκφραση που προσδιορίζει μία συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που σαν έννοια στα λατινικά σημαίνει «λιμπιντικό σύστημα».
Η έκλυση της γλουταμάτης για διάφορους λόγους κυρίως μετά από επώδυνα ερεθίσματα προκαλεί μία αύξηση των λεγόμενων υποδοχέων ΝMDA, οι οποίοι συμμετέχουν στην ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση του νευρικού συστήματος σε ότι αφορά τους πόνους.
Ο Ελβετός καθηγητής Martin Schwab μετά από τριάντα χρόνια προσπάθειας κατόρθωσε και απομόνωσε μία πρωτεΐνη που παίζει σημαντικό ρόλο σε ότι αφορά την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος μετά από τραύμα στη σπονδυλική στήλη.
Ο προσδιορισμός των Τ – κυττάρων αποτελεί απαραίτητο στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε ότι αφορά τις εξάρσεις της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Το νευρωνικό τόξο του ύπνου βρίσκεται περίπου στο μέσο του εγκεφάλου και ξεκινάει κυρίως από το στέλεχος του εγκεφάλου.
Μια ανακάλυψη που έγινε στις αρχές του 1990 στο πανεπιστήμιο του Κλίβελαντ αρχίζει να δίνει ουσιαστικά αποτελέσματα στη θεραπεία των μετατραυματικών παραλύσεων· πρόκειται για τα μόρια των πρωτεογλυκανών.
Τα τελευταία χρόνια λόγω των νέων τεχνικών προδιαγραφών και διαγνωστικών μέτρων, στην έρευνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας εμφανίστηκε μια νοσολογική παράμετρος η οποία είναι η οπτική νευρομυελίτιδα.
Η προσβολή από τον ιό JC ξεκινάει κατά κύριο λόγο από την αδυναμία των Τ-λεμφοκυττάρων και κυρίως η «εισβολή» γίνεται σε περιοχές που είναι πιο ευπρόσβλητες, όπως π.χ. ο ιστός των νεφρών και των οστών ύστερα από προσβολές διάφορων ασθενειών κυρίως μέσω των λευκοκυττάρων, και έτσι η λοίμωξη καταλήγει στο κεντρικό νευρικό σύστημα
Η εξέλιξη της κινητικότητας σε κάθε άτομο έχει μια εσωτερική και «καταστατική» ιεραρχία
Έχουμε παρατηρήσει ότι τα μηνιγγιώματα είναι «όγκοι»-εκβλαστήσεις», κυρίως από την αραχνοειδή μήνιγγα του εγκεφάλου
Πάρα πολλές φορές ενώ έχουμε μια άτυπη κλινική εικόνα, βρίσκουμε τυχαία ευρήματα στη μαγνητική τομογραφία, η οποία είναι ενδεικτική για σκλήρυνση κατά πλάκας
Λυκοειδής σκλήρυνση είναι ένας τίτλος που χρησιμοποιείται από το 1972 μετά από μια έρευνα που έκαναν, σε ότι αφορά βιβλιογραφικά σημειώματα, Αμερικάνοι ερευνητές και δημοσιεύτηκε σε νευρολογικό περιοδικό
To σύνδρομο Devic’s απαντάται σαν αυτόνομη κλινική οντότητα αρκετά τακτικά από γιατρούς που ασχολούνται με το κεφάλαιο της σκλήρυνσης κατά πλάκας
Η λοίμωξη και, όπως μας έχουμε δει τον τελευταίο καιρό στη νεότερη ιατρική ιστορία, κυρίως οι λοιμώξεις τύπου HIV έχουν καταδείξει ότι υπάρχει ένα προστάδιο μιας βραχείας λοίμωξης, το οποίο με ταχεία εξέλιξη ή με πολύ βραδεία, ανάλογα με την περίπτωση, φτάνει στο οριακό αποτέλεσμα και εμφανίζεται η νευρολογική νόσος, ακριβώς εκεί που δεν την περιμέναμε
Εδώ στην παρεγκεφαλιδική αταξία της νόσου Φρίντριχ Ράϊχ έχουμε πάλι ένα όργανο-στόχο που προσβάλλεται εκφυλιστικά και είναι η παρεγκεφαλίδα
Το φάσμα των απομυελινωτικών νοσημάτων είναι εξαιρετικά πλατύ και ακόμη πολύ «δυσανάγνωστο» για την κλινική νευρολογία
Οι απομυελινωτικές εστίες αποτελούν μια μεγάλη «πληγή» για το κεντρικό νευρικό σύστημα
Το κεντρικό νευρικό σύστημα, όπως το εξετάζουμε εδώ στη Βιονευρολογική, είναι ένα ενιαίο σύστημα καλά προφυλαγμένο και «κλειστό» από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, από τα οποία μόνο κατά επιλογήν μερικά περνούν μέσα σε αυτό
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος