Ιοί και παρορμητική συμπεριφορά
Η παρορμητική συμπεριφορά είναι μια κατάσταση που ξεκινά ξαφνικά χωρίς αιτία αλλά με επιπτώσεις για τον ίδιο τον πάσχοντα και το περιβάλλον του.
Η παρορμητική συμπεριφορά είναι μια κατάσταση που ξεκινά ξαφνικά χωρίς αιτία αλλά με επιπτώσεις για τον ίδιο τον πάσχοντα και το περιβάλλον του.
Η ιντερφερόνη είναι μια ουσία η οποία προκαλεί αύξηση των κυτοκινών στο νευρικό σύστημα.
Στη θεραπευτική διαδικασία των παραλύσεων μοντέρνες έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι επηρεασμού που καμία φορά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σαν συνδυαστική θεραπεία.
Το πρόβλημα των λοιμώξεων στις μετατραυματικές παραλύσεις του νωτιαίου μυελού είναι πραγματικά πάρα πολύ ιδιαίτερο.
Η ελαφρά γνωστική ανεπάρκεια είναι η κλινική εικόνα που κυρίως «προϋπάρχει» της εμφάνισης της νόσου του Alzheimer.
Πολλά ερευνητικά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την υποψία ότι η νόσος του Alzheimer προκύπτει από τη «συνάθροιση» κάποιων τοξικών πρωτεϊνών.
Στη νόσο του Alzheimer ένα «παιχνίδι» με δυο πρωτεΐνες παίζει ένα ουσιαστικό ρόλο στην εξέλιξη της.
Έρευνες έχουν καταδείξει ότι η νόσος του Alzheimer κατά κύριο λόγο προκύπτει από μια ανωμαλία της μετάδοσης κάποιων βιοσημάτων στην μεμβράνη νευρικών κυττάρων.
Ένα από τα τέσσερα μεγαλύτερα προβλήματα του αιώνα είναι και η «ιστορία» με τα εγκεφαλικά επεισόδια.
H έρευνα του ανοσοποιητικού συστήματος στην περίπτωση της νόσου του Alzheimer έδειξε ότι έχουμε μια πολυπαραγοντική ανοσοποιητική αντίδραση που προκαλεί την κλινική εικόνα∙ πρόκειται για μονομερείς αντιδράσεις πολλών πρωτεϊνών ή τμημάτων πρωτεϊνών μέσα στον εγκέφαλο.
Οι γενετικές διαδικασίες έχουν εισέλθει πλέον στη διάγνωση της νόσου του Alzheimer στα διάφορα στάδια και στις χρονικές στιγμές της.
Οι βασικοί προσδιορισμοί των πρωτεϊνών «β-αμυλοειδούς» και TAU και ιδιαίτερα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό αποτελούν από τους πλέον πληροφοριακούς και επιστημονικά τεκμηριωμένους «δείκτες», σε ότι αφορά την πιστοποίηση της νόσου του Alzheimer.
Τα τελευταία χρόνια με τις μεγάλες θεραπευτικές προσπάθειες που γίνονται ιδίως με εμβόλια ή άλλους τρόπους επηρεασμού του ανοσοποιητικού συστήματος για τη νόσο του Alzheimer, μπορούμε να πούμε το πρόβλημα έχει εντοπιστεί σε κάποια όρια.
Μεγάλες κλινικές έρευνες που γίνονται τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη νόσο του Alzheimer έχουν καταδείξει ότι η διερεύνηση της ύπαρξης αντισωμάτων στο αίμα για πολλούς ασθενείς αποτελεί μια ένδειξη μιας ερχόμενης διαδικασίας της νόσου του Alzheimer.
Η υπερεκφόρτιση των κυττάρων του κινητικού νευρώνα με ανώμαλη παραγωγή «τοξικών» πρωτεϊνών έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας γενετικής παραλλαγής (μετάλλαξη), σε ότι αφορά την παραγωγή της δισμουτάσης∙ αυτό έχει διαπιστωθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό και έτσι όλες οι έρευνες συγκλίνουν στο «πως» και «γιατί» η συγκέντρωση αυτού του ενζύμου μπορεί να προκαλέσει την κλινική εικόνα που βλέπουμε στη νόσο του κινητικού νευρώνα.
Από τις έρευνες των τελευταίων χρόνων σε ότι αφορά τη νόσο του κινητικού νευρώνα προέκυψε ότι η βασική αιτία της παθογένειας είναι η κακή διαπερατότητα των διάφορων ιόντων.
Η παραγωγή «τοξικών» πρωτεϊνών εντός των κυττάρων του κινητικού νευρώνα λόγω υπέρμετρων εκφορτίσεων, καταστροφής μιτοχονδρίων και μη καλής λειτουργίας του νευροάξονα έχει σαν αποτέλεσμα τη φθορά του ίδιου του κυττάρου.
Μια παλιά αντίληψη, η οποία φαίνεται να επιβεβαιώνεται με τα καινούργια πειράματα και με τα ερευνητικά αποτελέσματα, είναι ότι στη νόσο του κινητικού νευρώνα έχουμε περιπτώσεις αυξημένων οξειδώσεων και κυρίως συγκέντρωση των ελεύθερων ριζών οξυγόνου.
Η έρευνα του εγκεφαλονωτιαίου υγρού είναι μια σπουδαία διαδικασία για όλες σχεδόν τις νευρολογικές και αρκετές ψυχικές παθήσεις.
Βέβαια, η ίδια η σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί μια μορφή εκτεταμένης εγκεφαλοπάθειας στο νευρικό ιστό