Ιατρική περίθαλψη και έλλειψη κεφαλαίων
Η κρίση που ήρθε τα τελευταία χρόνια και μοιραία «σημάδεψε» την παγκόσμια οικονομία, έφερε ένα τεράστιο χτύπημα σε ότι αφορά τη δημιουργία και την εφαρμογή καινοτομιών για την ιατρική περίθαλψη.
Η κρίση που ήρθε τα τελευταία χρόνια και μοιραία «σημάδεψε» την παγκόσμια οικονομία, έφερε ένα τεράστιο χτύπημα σε ότι αφορά τη δημιουργία και την εφαρμογή καινοτομιών για την ιατρική περίθαλψη.
Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στο δυτικό κόσμο είχαμε στην κυριολεξία μια πρωτόγνωρη άνθιση, σε ότι αφορά την αύξηση του πληθυσμού· συνέβη το γνωστό «babyboom».
Η ιατρική περίθαλψη είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα για το νότιο κομμάτι της.
Υπάρχουν πάρα πολλές νευρολογικές ασθένειες οι οποίες δημιουργούν προβλήματα στην ευφυΐα.
Η νευρολογία είναι ο κλάδος των «πρακτικών» επιστημών που κατά κύριο λόγο ασχολείται με την ευφυΐα, τα παρακλάδια της, τον τρόπο λειτουργίας της και τη διαχείριση της.
Ο άνθρωπος κληρονομικά έχει την ικανότητα να προσανατολίζεται στο χρόνο και χώρο. Βέβαια αυτός ο συνδυασμός των δυνατοτήτων προσανατολισμού αναπτύσσεται και έχει άμεση σχέση επίσης μ’ ένα κληρονομικό ποσοστό ευφυΐας που φέρνει μαζί στη ζωή του.
Για να «δημιουργήσουμε» ευφυΐα πρέπει ασυνείδητα να κάνουμε αυτά που απαιτούν τα διάφορα τμήματα του εγκεφάλου μας που την διαχειρίζονται.
Η κατανόηση και η ρύθμιση της κοινωνικής συμπεριφοράς των ανθρώπων και των μαζών παραμένουν ακόμη μέγιστα προβλήματα του 21ου αιώνα· σαν ένα σύνθετο νευροψυχιατρικό ζήτημα μελετάται, βελτιώνεται και αναπτύσσεται καθημερινώς.
Αναμενόμενο είναι το γεγονός ότι η αντικοινωνική συμπεριφορά έχει ως αποτέλεσμα την απομόνωση του ατόμου.
Το άγχος σαν εγκεφαλική δυσλειτουργία προερχόμενο από διάφορες καταστάσεις μπορεί να είναι η βάση μιας αντικοινωνικής συμπεριφοράς αλλά και προϊόν αυτής.
Η άνοια απασχολεί πάρα πολύ τους ιατρούς, διότι τον τελευταίο καιρό τα περιστατικά συσσωρεύονται παγκοσμίως και πολλές φορές παραμένουν αδιάγνωστα μέχρι το σημείο που γίνονται τόσο εμφανή που η διάγνωση τους μετά πλέον είναι «άχρηστη».
Όπως αναφέραμε και σε άλλα άρθρα, η ψυχογενής κρίση αποτελεί μια πολύ δύσκολη κλινική εικόνα διότι μαζί με τ’ άλλα προβλήματα προστίθεται και η «αμφιβολία» αν έχουμε να κάνουμε με μια γνήσια επιληπτική κρίση.
Το κατά πόσο έχουμε μια προσωρινή επιληπτική δράση στον εγκέφαλο όσον αφορά τις διάφορες περιπτώσεις κλασικής ημικρανίας, ιδιαίτερα σ’ αυτήν που εμφανίζεται με αύρα χωρίς κεφαλαλγία, αποτελεί πάντα ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Οι ιατροί της αρχαιότητας έχουν ασχοληθεί μ’ αυτό το μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή για το τι είναι η επιληψία και τι είναι οι επιληπτόμορφες κρίσεις.
Δεν είναι λίγα τα άτομα που τελείως αναίτια σε διάφορες στιγμές της ημέρας και ιδιαίτερα μετά από ψυχική επιβάρυνση παρουσιάζουν έντονο το πρόβλημα «εκρηκτικών επεισοδίων».
Τα φάρμακα αποτελούν το μοναδικό ουσιαστικό όπλο, πέρα από τυχόν ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, για την άμεση και σωστή επέμβαση στην ψυχογενή κρίση.
Οι ψυχογενείς κρίσεις σαν αντίδραση του εγκεφάλου και ιδιαίτερα του πρόσθιου μετωπιαίου λοβού που κατεξοχήν «κοντρολάρει» τη συμπεριφορά του ατόμου έχει αποδειχθεί ότι είναι εντονότερες όταν υπάρχουν κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα.
Το παρατεταμένης διάρκειας ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και η σύγχρονη οπτική παρακολούθηση του ασθενούς προσφέρουν τη δυνατότητα καταγραφής εκρηκτικών δραστηριοτήτων συγχρόνως με την εμφάνιση των κλινικών φαινομένων.
Το «δίπολο» των συμπτωμάτων της κρίσης πανικού και της ψυχογενής κρίσης συνδυάζεται πολύ τακτικά.
Το πρόβλημα των λοιμώξεων στις μετατραυματικές παραλύσεις του νωτιαίου μυελού είναι πραγματικά πάρα πολύ ιδιαίτερο.