Ύπνος, επιληψία και συμπεριφορά
Οι διαταραχές του ύπνου παράλληλα με τις επιληπτικές κρίσεις επηρεάζουν σημαντικά τη συμπεριφορά του ασθενούς.
Οι διαταραχές του ύπνου παράλληλα με τις επιληπτικές κρίσεις επηρεάζουν σημαντικά τη συμπεριφορά του ασθενούς.
Μια από τις χειρότερες μορφές κεφαλαλγίας είναι αυτή που συνδέεται με τις διάφορες φάσεις του ύπνου.
Όταν επιληπτικές κρίσεις και διαταραχές του ύπνου συνυπάρχουν, η νόηση είναι αυτή που υφίσταται την πρώτη διαταραχή.
Αιώνες τώρα ξέρουμε ότι η αϋπνία προάγει τις επιληπτικές κρίσεις.
Είναι δύο καταστάσεις οι οποίες συνυπάρχουν σχεδόν πάντα.
Η ημερήσια υπνηλία, διακοπτόμενη ή συνεχής, αποτελεί ένα οξύ πρόβλημα στις επιληπτικές κρίσεις και γενικά στις καταστάσεις επιληψίας.
Οι διαταραχές της σίτισης κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι χαρακτηριστικές κλινικές εικόνες που συμβαδίζουν με τις επιληπτικές κρίσεις ή την υπνοβασία και συνήθως υπάρχει οικογενειακό ιστορικό.
Η δευτεροπαθής ενούρηση εμφανίζεται μετά το πέμπτο έτος της ηλικίας του ατόμου, με ή χωρίς περιοδικότητα.
Οι επιληπτόμορφες κρίσεις αποτελούν ένα αντικείμενο της σύγχρονης νευρολογίας, έχοντας ένα μεγάλο κομμάτι των νευροεπιστημών να ασχολείται με μια σειρά κλινικών εικόνων που ενώ μοιάζουν με επιληπτικές καταστάσεις, δεν είναι.
Οι ιατροί της αρχαιότητας έχουν ασχοληθεί μ’ αυτό το μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή για το τι είναι η επιληψία και τι είναι οι επιληπτόμορφες κρίσεις.
Δεν είναι λίγα τα άτομα που τελείως αναίτια σε διάφορες στιγμές της ημέρας και ιδιαίτερα μετά από ψυχική επιβάρυνση παρουσιάζουν έντονο το πρόβλημα «εκρηκτικών επεισοδίων».
Οι συγκοπτικές κρίσεις αποτελούν μια μορφή κρίσεων στις οποίες δευτερογενώς κατά κάποιον τρόπο υπεισέρχεται και η εγκεφαλική «συμμετοχή».
Ο κύριος λόγος που δόθηκε ο όρος «επιληπτόμορφες» κρίσεις στην κατηγορία των συμπτωμάτων που μοιάζουν με επιληπτικές κρίσεις είναι ακριβώς η προσπάθεια να βρεθεί η θεραπεία τους.
Οι ψυχογενείς κρίσεις σαν αντίδραση του εγκεφάλου και ιδιαίτερα του πρόσθιου μετωπιαίου λοβού που κατεξοχήν «κοντρολάρει» τη συμπεριφορά του ατόμου έχει αποδειχθεί ότι είναι εντονότερες όταν υπάρχουν κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα.
Ως ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται οι εκδηλώσεις των διαταραχών της συμπεριφοράς και του συναισθήματος που προκαλούνται μετά απ’ ένα ψυχολογικό τραύμα και στη κλινική εικόνα μιμούνται κατά πολύ τις επιληπτικές κρίσεις.
Αναμενόμενα το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα αποτελεί το νούμερο ένα διαγνωστικό μέσο και μάλιστα με διαφοροδιαγνωστικό χαρακτήρα, σε ότι αφορά τις ψυχογενείς κρίσεις.
O ρυθμός ανάπτυξης του βρέφους και ιδιαίτερα του εγκεφάλου του είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός που απ΄ τα πρώτα στάδια της ζωής μέχρι και την εφηβεία οι επιστήμονες τον παρακολουθούν πολύ εντατικά.
Ο κροταφικός λοβός αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες σε έκταση περιοχές του εγκεφάλου με συγκεκριμένες λειτουργίες, ανάλογα αν βρίσκεται στο δεξί ή αριστερό ημισφαίριο.
Οι επιληπτικές κρίσεις κατά κύριο λόγο παρουσιάζονται λόγω διαταραχής του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Είναι γνωστό πλέον ότι μέσω νευροφυσιολογικών ερευνών με την καταγραφή του πολύωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος ακόμη και η μικρή διαταραχή κάποιων εγκεφαλικών κυττάρων μπορεί να προκαλέσει μικρές ή μεγάλες επιληπτικές κρίσεις∙ αυτή η γνώση όμως δεν είχε και την ανάλογη εξήγηση.