Το «ντόμινο» έρπητα, ιών και βακτηριδίων
Μία οποιαδήποτε λοίμωξη και αναταραχή στο νευρικό σύστημα προερχόμενες από τον ιό του έρπητα μπορεί ανά πάσα στιγμή να θέσει σε κίνηση ένα «ντόμινο» προσβολής από άλλους ιούς και βακτηρίδια.
Μία οποιαδήποτε λοίμωξη και αναταραχή στο νευρικό σύστημα προερχόμενες από τον ιό του έρπητα μπορεί ανά πάσα στιγμή να θέσει σε κίνηση ένα «ντόμινο» προσβολής από άλλους ιούς και βακτηρίδια.
Είναι τακτικές οι περιπτώσεις που κυρίως μεσήλικες ενώ έχουν κάποιο μικρό πυρέτιο πηγαίνουν στη δουλειά τους και μάλιστα όταν αυτό μπορεί να συνδυάζεται και με ένα είδος λοίμωξης από ιό του έρπη όπως π.χ. επιχείλιου.
Εκτός από τις διαταραχές της συνείδησης, η χαρακτηριστική εγκεφαλίτιδα από έρπη δημιουργεί πολύ τακτικά μία πάρεση κάπου στο σώμα και κυρίως στο πρόσωπο.
Ο ιός του έρπητα και οι διάφορες «μορφές» που περιέχει κατά κύριο λόγο γειτνιάζουν ή «συχνάζουν» πολλές φορές με το νευρικό σύστημα και ιδιαίτερα με την εγκεφαλική περιοχή.
Όταν ο ιός του έρπητα «χτυπάει», κατά κύριο λόγο προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό.
Οι διαταραχές της συνείδησης αποτελούν το πρώτο σύμπτωμα σε ότι αφορά την «επίθεση» του ιού του έρπητα προς το νευρικό σύστημα, διότι προσβάλλει κατά κύριο λόγο τον κροταφικό και μετωπιαίο λοβό.
Οι διάφορες ψυχώσεις που μπορεί κατά καιρούς να προσβάλουν ιδιαίτερα νεαρές γυναίκες με ταυτόχρονες ενδείξεις φλεγμονής είναι αυτές των υποδοχέων NMDA.
Οι NMDA-υποδοχείς στο κεντρικό νευρικό σύστημα, ιδιαίτερα στο επίπεδο του νωτιαίου μυελού, δημιουργούν μία υπερευαισθησία σε ότι αφορά τα διάφορα είδη του πόνου.
Μετά από μία νέα επίθεση εναντίον του ανοσοποιητικού συστήματος, μπορούμε να καταλάβουμε από τα λανθάνοντα κλινικά στοιχεία αν υπάρχει και μία ανάλογη αντίδραση του.
Η λοίμωξη από έρπη κυρίως στο νευρικό σύστημα χαρακτηρίζεται από δύο φάσεις.
Λοιμώδης μονοπυρήνωση και νευρικό σύστημα
Η λοιμώδης μονοπυρήνωση έχει το χαρακτηριστικό ότι μπορεί να μείνει για πάρα πολύ καιρό κλινικά «σιωπηλή» σε διάφορα μέρη του σώματος και κυρίως στο νευρικό σύστημα.
Στη λοιμώδη μονοπυρήνωση τακτικά συναντάμε το φαινόμενο της «συνεργασίας» μικροβιακών παραγόντων όπως είναι η τοξοπλάσμωση ή η φυματίωση, τα λεμφώματα και άλλες καταστάσεις που προκαλούν εμπύρετες διαδικασίες.
Σε πρώτο, δεύτερο, ακόμη και τρίτο στάδιο, μετά από μία λοιμώδη μονοπυρήνωση υπάρχει κατά κανόνα και μία προσβολή του νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του τμήματος του εγκεφάλου.
Το κύριο χαρακτηριστικό της λοιμώδους μονοπυρήνωσης είναι ότι ο υπεύθυνος ιός, δηλαδή ο ιός του Epstein-barr, ή κάποιος άλλος ιός του έρπη μπορεί ανά πάσα στιγμή να προκαλέσει μία καινούργια επιπλοκή της ασθένειας.
Από το ξεκίνημα της ιατρικής και των θεραπειών της για τον πόνο είναι γεγονός ότι το έγκαιρο «μπλοκάρισμα» της επώδυνης διαταραχής παίζει μεγάλο ρόλο στη θεραπεία.
Η γλουταμάτη είναι μία ουσία που εκχύεται μέσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και κυρίως στον εγκέφαλο και στα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού και έχει σαν στόχο την «υπερευαισθητοποίηση» της γρήγορης νευρικής διάδοσης και κυρίως αυτής που «εξυπηρετεί» τον πόνο.
Υπάρχουν ειδικοί νευρώνες (νευρικά κύτταρα) και κυρίως τα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού τα οποία είναι εξειδικευμένα στο να αντιλαμβάνονται τα ερεθίσματα του πόνου που προέρχονται από άλλα ειδικά νευροκύτταρα.
Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος σε κάποια στιγμή της ζωής του να μην είχε παρουσιάσει κάποια υπερευαισθησία σε οποιαδήποτε μορφή πόνου, κυρίως όμως στον πονόδοντο.
Το σύνδρομο πάρκινσον χαρακτηρίζεται από τον τρόμο των χεριών, την ακινησία και την σπασμωδικότητα των άκρων.