Διαχείριση του στρες
Το στρες δε φτάνει μόνο να το αντιμετωπίζουμε και να το διαχειριζόμαστε σωστά, πρέπει παράλληλα να βελτιώνονται όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί οι οποίοι καταπολεμούν το στρες.
Το στρες δε φτάνει μόνο να το αντιμετωπίζουμε και να το διαχειριζόμαστε σωστά, πρέπει παράλληλα να βελτιώνονται όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί οι οποίοι καταπολεμούν το στρες.
Όταν υπάρχει κακή ποιότητα ύπνου οι εγκεφαλικοί σχηματισμοί που προκαλούν την ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού διεγείρονται άμεσα.
Από την αρχαιότητα είναι ήδη γνωστό ότι η αϋπνία επηρεάζει την άμυνα του οργανισμού και προκαλεί διάφορες ασθένειες.
Οι κυτοκίνες είναι ουσίες του ανοσοποιητικού συστήματος που προέρχονται από τα λευκά αιμοσφαίρια και όταν ένας εισβολέας εισέρχεται στο σώμα, απελευθερώνονται εντός του οργανισμού προκειμένου να ειδοποιήσουν τον εγκέφαλο.
Ο ύπνος, ιδιαίτερα στο βαθύ στάδιο, ρυθμίζεται από συγκεκριμένους παράγοντες, την ακετυλοχολίνη και τη νοραδρεναλίνη.
Μετά από εντατικές έρευνες, το 1971 οι δύο Αμερικανοί επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Harvard κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας εσωτερικός μηχανισμός αυτορρύθμισης του ύπνου στον εγκέφαλο.
Σύμφωνα με τις τελευταίες ιατρικές έρευνες, ο ύπνος διατελεί μία από τις βασικότερες λειτουργίες, σε ότι αφορά την εγκεφαλική λειτουργία˙ φροντίζει στα διάφορα στάδια και για όσο διαρκεί να «καθαρίζει» ο εγκέφαλος από τις μη απαραίτητες πληροφορίες.
Τα τελευταία χρόνια νευροεπιστήμονες όλο και πιο τακτικά διατυπώνουν θεωρίες όσον αφορά τη σημασία και τη λειτουργία του εσωτερικού ρολογιού του βιορυθμού μας˙ πρόκειται για τη χρονική ρύθμιση μεταξύ ύπνου και αφύπνισης που πραγματοποιεί ο εγκέφαλος.
Τα τελευταία χρόνια οι νευροεπιστήμονες και οι νευροβιολόγοι συνηθίζουν να χρωματίζουν τα κύτταρα που ελέγχουν οι διάφορες ουσίες.
Είναι γεγονός ότι μπορούμε να ερεθίσουμε με λέιζερ νευρικά κύτταρα τα οποία είναι γενετικά τροποποιημένα έτσι ώστε μόλις δεχτούν τις ακτίνες του λέιζερ να εκπέμψουν κατά τη λειτουργία τους ακτινοβολία.
Τα γονίδια είναι φορείς γενετικά προσαρμοσμένοι προκειμένου να κωδικοποιούν την παραγωγή ουσιών και συγκεκριμένα ενζύμων.
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η νόσος του Parkinson είναι μια πολυπαραγοντική ασθένεια που βασίζεται σε αρκετούς ενδιάμεσους σταθμούς τόσο του μεταβολισμού όσο και των γονιδίων.
Καταλυτικό ρόλο στη θεραπεία της νόσου του Parkinson παίζει ο λεγόμενος εγκεφαλικός αιματικός φραγμός· πρόκειται για ένα δίκτυο κυττάρων που περιβάλλει το νευρικό σύστημα και αφήνει επιλεκτικά μόνο ορισμένες ουσίες να έρθουν σε επαφή με το αίμα και τα εγκεφαλικά κύτταρα.
Τα λιπάσματα είναι τοξικές ουσίες για τον εγκέφαλο.
Η λιποϋαλίνωση είναι μία χαρακτηριστική παθολογική εικόνα όπου εμφανίζονται αλλοιώσεις στα τοιχώματα των αγγείων και ιδιαίτερα εκείνων που τροφοδοτούν τα νεύρα του εγκεφάλου.
Οι εξαρτήσεις αποτελούν κύρια αιτία της αϋπνίας, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τις διάφορες κλινικές μορφές της.
Το πνευμονογαστρικό νεύρο περιέχει ίνες του αυτόνομου νευρικού συστήματος, η έκφυση των οποίων είναι στο μεσεγκέφαλο, περιοχή όπου εδράζουν τα κέντρα του ύπνου και που είναι ευάλωτη στις διαταραχές των λοιμώξεων.
Ο ύπνος ρυθμίζεται στην περιοχή του ενδιάμεσου εγκεφάλου και συγκεκριμένα στο στέλεχος· είναι η πολύ ευαίσθητη περιοχή του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού.
Η μελατονίνη είναι μια ουσία που χαρακτηρίζεται ως διαβιβαστής, δηλαδή σαν «ταχυδρόμος» μεταφέρει μια κυτταρική εντολή.
Η ιντερφερόνη είναι μια ουσία η οποία προκαλεί αύξηση των κυτοκινών στο νευρικό σύστημα.