Τα τελευταία χρόνια, πλέον, ακόμη και εκείνα τα ψυχιατρικά νοσήματα, που θεωρούνταν «τέρα ινκόγκνιτα» για την ψυχιατρική, ήρθαν και αποδεικνύονται ότι μπορούν να ελέγχονται μέσω νευροφυσιολογικών, οπτικοακουστικών ακόμη και ακτινολογικών μεθόδων
Η μελέτη των Νευροεπιστημών τα τελευταία χρόνια, κυριολεκτικά, άνοιξε έναν καινούργιο δρόμο, όπου πλέον μας οδηγεί και μπορούμε να μπούμε με «καλώδιο» στη λειτουργία κάθε συστήματος και κάθε συναισθήματος από τον προμετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου προς όλο τον εγκέφαλο και τις διακλαδώσεις και τις επιρροές που έχει το καθένα από αυτά
Μέχρι στιγμής, μέχρι δηλαδή πριν μερικά χρόνια, η παντελής έλλειψη παρατήρησης λειτουργίας εγκεφάλου, έδωσε την ευκαιρία σε ανθρώπους με μεγάλη φαντασία και θεωρητικούς της ψυχολογίας να δημιουργήσουν κάποιες τεχνικές που, μέσω των οποίων, πίστευαν ότι έλεγχαν τη συμπεριφορά του ανθρώπου και έδιναν κάποιες εξηγήσεις, οι οποίες βέβαια δεν έχουν σχέση με αυτό που συμβαίνει στον εγκέφαλο
Τα συναισθήματα μπορεί να τα αντιλαμβανόμαστε ιδεοσυγκρασιακά διαφορετικά ο καθένας, αλλά ταυτόχρονα στον εγκέφαλο, ανάλογα από τη θέση που προέρχονται, αφήνουν το «αποτύπωμα» τους, έτσι που μπορεί κανένας και να τα ξεχωρίσει και την ένταση τους και να μετρήσει και τις αυξομειώσεις τους και κυρίως να κάνει μια ορθολογισμένη παρακολούθηση της πορείας, όταν επεμβαίνει έστω και θεραπευτικά σε αυτά
Με έρευνες που έχουν γίνει και από ασθενείς εδώ στη Βιονευρολογική, έχουμε διαπιστώσει ότι υπάρχει μια δυνατότητα στον εγκέφαλο να ξεχωρίζει τις «διαδρομές» των νευρωνικών τόξων που χρησιμοποιούνται για τη μια ή την άλλη γλώσσα
Νοητικές ή συναισθηματικές διαταραχές, μέχρι τώρα, ερευνούνταν καθαρά αυθαίρετα και με βάση υποθέσεις και γεγονότα και όχι από την ψηφιακή ανάλυση της εγκεφαλικής λειτουργίας
Μέχρι τώρα, μπορούσαμε στη Νευρολογία και Ψυχιατρική να παρακολουθήσουμε κάποια λειτουργία από αυτά που έλεγε ή δεν έλεγε ο ασθενής ή σε συνδυασμό με κάποια ευρήματα κλινικών εξετάσεων
Πριν από πολλά χρόνια, με τη συνεχόμενη αυξανόμενη ψηφιακή τεχνολογία, καθιερώθηκε μια «ορθοδοξία» πλέον των νευροφυσιολογικών εξετάσεων, βάση των οποίων μπορούσαν να μελετηθούν νοητικές λειτουργίες, εικόνες και μνήμη
Η αμυγδαλή είναι ένας σχηματισμός στο κάθε ημισφαίριο του εγκεφάλου που έχει περίπου μέγεθος καρυδιού, είναι στο πλάι και συντονίζει κυρίως τη μνήμη και το φόβο
Σήμερα είναι δυνατόν καταγράφοντας νευροφυσιολογικά όλα τα αποτελέσματα που μας δίνουν οι διάφορες εξετάσεις του είδους και κυρίως το εικοσιτετράωρο εγκεφαλογράφημα μαζί με την ανάλυση ύπνου και τα αποτελέσματα της υπολογιστικής τομογραφίας, για κάθε εγκέφαλο, να έχουμε μια πλήρη χαρτογράφηση των δεδομένων, αρκετών των συναισθημάτων που παρουσιάζει και μάλιστα με ταυτόχρονο τρόπο να τροποποιούμε ένα λογισμικό, χρησιμοποιώντας πάλι τις ίδιες αναλύσεις που με κάποιο μαγνητικό ερεθισμό ή φαρμακευτικές αγωγές να διορθώνουμε τις ατέλειες του και να φέρνουμε τα συναισθήματα του και τα συμπεράσματα του στο σωστό δρόμο
Στη Βιονευρολογική, υπάρχει μια πείρα σε ότι αφορά αυτή την αντιμετώπιση, δηλαδή με τη θρόμβωση των εγκεφαλικών ανευρυσμάτων, κυρίως όμως από τα ιστορικά των ασθενών και όχι από άμεση συνεργασία με τους χειρουργούς
Στη Βιονευρολογική, όποτε διαπιστωθεί κάποιο εγκεφαλικό ανεύρυσμα, μικρό ή μεγάλο, ξεκινάει η προσπάθεια μας να συντονίσουμε τη σχέση του με την αρτηριακή πίεση
Πολλές φορές, στα παλιά χρόνια αλλά και τώρα γινόταν εντός χειρουργικής παρακολούθησης μια απόφραξη της καρωτίδας, προκειμένου να ελεγχθεί αν το αίμα γύριζε μέσω των κοινών αγγείων από την άλλη πλευρά του εγκεφάλου και τροφοδοτούσε, με αυτό τον τρόπο, από την αντίθετη πλευρά τον εγκεφαλικό ιστό, χωρίς να επιβαρύνει το ανεύρυσμα που ήταν ομόπλευρα
Είναι λογικό για κάποιον, ο οποίος έχει γνώσεις γενικής ιατρικής και απλής σκέψης, ότι η αντιϋπερτασική αγωγή στην περίπτωση ενός ανευρύσματος μειώνει τον κίνδυνο της ρήξης του και ως εκ τούτου πρέπει να εφαρμόζεται άμεσα
Μελετώντας με προσοχή τις καταγραφές από τον ανθρώπινο εγκέφαλο των διάφορων ασθενών μας σε διαφορετικές κατηγορίες νοσημάτων, διαπιστώνουμε ότι έχει ουσιαστική σύνδεση όχι μόνο το σώμα με τον εγκέφαλο, αλλά και ειδικότερες λειτουργίες, όπως η ανοσοποιητική και η ενδοκρινική λειτουργία
Αποτελούσε πάντοτε για όλους τους νευρολόγους και νευροεπιστήμονες ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον πεδίο, η διαφορετικότητα που παρουσιάζει κάθε άτομο από ένα άλλο και κυρίως εκείνο που είναι το θεμελιώδες ερώτημα είναι πώς μια κατάσταση στρες με την ίδια ένταση κάνει το ένα άτομο να καταρρεύσει φυσικά, ενώ το άλλο μπορεί να συνεχίσει την ίδια του τη ζωή και με βελτίωση για πολλά χρόνια
Έχει διαπιστωθεί με πειράματα που έχουν γίνει τελευταία, αλλά και με παρατηρήσεις που κάνουμε εδώ στη Βιονευρολογική, σε ότι αφορά τις μαγνητικές τομογραφίες και τις νευροφυσιολογικές καταγραφές καταθλιπτικών, ότι υπάρχει μια συρρίκνωση του ιππόκαμπου στη μετατραυματική αγχώδη διαταραχή
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish.AcceptRead More
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.