Έχουμε δει στη Βιονευρολογική, σαν «τυχαία» ευρήματα, αρκετές περιπτώσεις καταγμάτων των σπονδύλων, που παραμένουν κλινικά σιωπηλά.
Είναι απορίας άξιον πως γίνεται αυτό, τη στιγμή που παρόμοιες περιπτώσεις συνοδεύονται από «βαριές» κλινικές εικόνες.
Η εξήγηση είναι ότι, επειδή πρόκειται κυρίως περί σταθερών καταγμάτων και δεν επηρεάζουν ουσιαστικά, κατά τη κίνηση, τον νωτιαίο μυελό.
Όταν ανακαλυφθούν τέτοια περιστατικά, ο συχνός νευρολογικός και ακτινολογικός έλεγχος είναι απαραίτητος.
