Ποια είναι η σχέση του ανοσοποιητικού συστήματος με το μυελό των οστών;
Το ανοσοποιητικό σύστημα, μεταξύ των άλλων, έχει πολύ στενή σχέση και συνεργασία με το μυελό των οστών, όπου εκεί προκαλεί την παραγωγή των λεγόμενων Β-κυττάρων
Το ανοσοποιητικό σύστημα, μεταξύ των άλλων, έχει πολύ στενή σχέση και συνεργασία με το μυελό των οστών, όπου εκεί προκαλεί την παραγωγή των λεγόμενων Β-κυττάρων
Ξέρουμε ότι η υποδραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως π.χ. στην περίπτωση του Aids, φέρνει δυσάρεστες καταστάσεις για τον οργανισμό
Παρακολουθώντας χρόνια στην Βιονευρολογική, τις διάφορες «εκφράσεις» νοσολογικών καταστάσεων, βλέπουμε ότι όλο και πιο τακτικά πίσω από αυτές, κρύβονται διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος.
Στη Βιονευρολογική τακτικά βλέπουμε ότι κυριαρχεί η γνώμη, ίσως επειδή υπάρχει «υπερπροσφορά» πληροφοριών ότι η άμυνα του οργανισμού, δηλαδή το ανοσοποιητικό σύστημα, προσβάλλεται από έναν ιό, ο οποίος τον καθιστά ανίκανο να αντιμετωπίσει τις διάφορες παθήσεις
Εδώ στη Βιονευρολογική, είδαμε ότι υπάρχουν πάρα πολλά στοιχεία, τα οποία επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα
Σε μία υπερδιέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος κάτω από διάφορες καταστάσεις είναι δυνατόν το ίδιο το σύστημα να παράγει αντισώματα εναντίον υγιών στοιχείων του οργανισμού.
Το μήνα Μάιο του 2015 πραγματοποιήθηκε ένα διεθνές συνέδριο, το InternationalMeetingforAutismResearch, κατά τη διάρκεια του οποίου επιβεβαιώθηκε από πολλούς επιστήμονες η στενή σχέση μεταξύ του ανοσοποιητικού συστήματος με τον αυτισμό.
Η ιντερφερόνη και συγκεκριμένα η ιντερφερόνη–β διαδραματίζει συγκεκριμένο ρόλο στην άμυνα του οργανισμού˙ πρόκειται για πρωτεΐνες, οι οποίες μέσω του ανοσοποιητικού συστήματος εμποδίζουν την παραγωγή αντισωμάτων από τα Τ – κύτταρα και εικάζεται ότι είναι δυνατόν να εμποδίσουν τις ώσεις στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Οι κυτοκίνες είναι ουσίες του ανοσοποιητικού συστήματος που προέρχονται από τα λευκά αιμοσφαίρια και όταν ένας εισβολέας εισέρχεται στο σώμα, απελευθερώνονται εντός του οργανισμού προκειμένου να ειδοποιήσουν τον εγκέφαλο.
H έρευνα του ανοσοποιητικού συστήματος στην περίπτωση της νόσου του Alzheimer έδειξε ότι έχουμε μια πολυπαραγοντική ανοσοποιητική αντίδραση που προκαλεί την κλινική εικόνα∙ πρόκειται για μονομερείς αντιδράσεις πολλών πρωτεϊνών ή τμημάτων πρωτεϊνών μέσα στον εγκέφαλο.
Τα τελευταία χρόνια με τις μεγάλες θεραπευτικές προσπάθειες που γίνονται ιδίως με εμβόλια ή άλλους τρόπους επηρεασμού του ανοσοποιητικού συστήματος για τη νόσο του Alzheimer, μπορούμε να πούμε το πρόβλημα έχει εντοπιστεί σε κάποια όρια.
Από το 1995 έχουμε προσπαθήσει στη Βιονευρολογική να επηρεάσουμε καταστάσεις με τη νόσο του Alzheimer δίνοντας «κοκτέιλ» με ορό αντισωμάτων και άλλων ουσιών, με στόχο την θετική διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος με ταυτόχρονη παραγωγή των χορηγούμενων αντισωμάτων και νέων από τον ίδιο τον οργανισμό.
Η κλινική εμφάνιση της προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας δε «συμβαδίζει» με το χρόνο προσβολής, επειδή πλέον σε αναλογία πληθυσμού έχουμε πάρα πολλά άτομα τα οποία εμφανίζουν διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος και ίσως έχουν προσβληθεί από τον ιό JC∙ είναι δυνατόν να υπάρχει η ασθένεια αλλά να μην εμφανίζεται κλινικά
Από τη δική μας πείρα δεν υπάρχει σχεδόν καμία περίπτωση τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη χρόνια αντιμετώπιση διαταραχών του ανοσοποιητικού συστήματος να μην προκαλέσουν, έστω και στο ελάχιστο, ένα ξεκίνημα μιας ελαφριάς μορφής προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
Πρόκειται για ένα συνδυασμό που πιο τακτικά βρίσκεται στην παιδική ή εφηβική ηλικία, όπου έχουμε στην ουσία δυο επιθέσεις του ανοσοποιητικού συστήματος από δυο διαφορετικές μεριές
Όσα γνωρίζουμε για την παθογένεια του JC ιού, κυρίως, είναι η κατευθείαν επίθεση που κάνει στα Τ-λεμφοκύτταρα και ως εκ τούτου δημιουργεί μια αδυναμία του ανοσοποιητικού συστήματος από το μέρος που ξεκινάει μέχρι εκεί που καταλήγει
Εκείνο που εκπλήσσει με την έρευνα του ανοσοποιητικού συστήματος και από τη δική μας καθημερινότητα στην κλινική εξέταση, εδώ στη Βιονευρολογική, είναι η πληθώρα των λειτουργιών που συντονίζει και η διαφορετικότητα τους, προκειμένου να προστατέψει το σώμα
Μια από τις ιδιαιτερότητες των αυτοάνοσων νοσημάτων, δηλαδή, των νοσημάτων που προέρχονται από διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος είναι πολλές φορές η «διπολικότητα» των λεγόμενων Τ-κυττάρων
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια (εκατοντάδες), ισχύει το δόγμα ότι υπεύθυνο για την ύπαρξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποκλειστικά και μόνο μια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού, δηλαδή τους συστήματος αμύνης που διαθέτει ο καθένας από εμάς προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις ασθένειες που έρχονται εξωτερικά.
Επιληψία, EpsteinBarr, μικρόβια Επιληπτικές αντιδράσεις από το νευρικό σύστημα σε καταστάσεις λοιμώδους διαταραχής είναι κάτι που εμφανίζεται τακτικά, ιδιαίτερα στα παιδιά. Οι καταστάσεις αυτές είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες όταν «συγχρονίζονται» με ταυτόχρονες λοιμώξεις και από ήδη υπάρχουσες συγκεντρώσεις του ιού EpsteinBarr. Μπορούν δε στην κυριολεξία να γίνουν επικίνδυνες όταν προστεθούν και άλλοι νέοι λοιμογόνοι παράγοντες εξαιτίας […]