Επιληψία σε άτομα με ανατομικές παραλλαγές τύπου συνδρόμου Down Το σύνδρομο Down συμβαδίζει πολύ τακτικά (σχεδόν πάντα) με επιληπτικού τύπου διαταραχές. Οι τελευταίες προκύπτουν κυρίως λόγω ανατομικών δυσπλασιών που χαρακτηρίζουν τα άτομα αυτά. Οι δυσπλασίες αυτές χαρακτηρίζουν κυρίως τα οστά του προσώπου, τις δυσπλασίες της γλώσσας και των ανωτέρων αεροφόρων οδών μαζί με την λειτουργία […]
Η επιληψία και ο ρόλος του εγκεφάλου. Μόνο εάν γνωρίζουμε πως λειτουργεί ο εγκέφαλος μπορούμε να καταλάβουμε την δομή του επιληπτικού συνδρόμου και τον ρόλο που παίζει και σε άλλες νοσηρές καταστάσεις όπως στον αυτισμό, στην σχιζοφρένεια, στις άνοιες και ειδικά στο Αλτσχάιμερ. Οι μέχρι τώρα γνώσεις δεν είναι αρκετές και πολλές φορές περιπλέκονται. Νέες […]
Η Λερναία Ύδρα της επιληψίας. Τα τελευταία δέκα χρόνια με την συνεχή ανάπτυξη της διαγνωστικής τεχνολογίας βλέπουμε στην επιληψία το φαινόμενο της «Λερναίας Ύδρας». Δηλαδή, με το που αποσαφηνίζεται ένα σύμπτωμά της παρουσιάζονται δυο νέα, με ένα πλήθος καινούριων και άγνωστων πληροφοριών. Σήμερα πλέον ο κάθε γιατρός γνωρίζει ότι επιληψία δεν σημαίνει απλά σπασμούς και […]
Επιληψία – ψύχωση, σπάνια συννοσηρότητα. Στις περισσότερες περιπτώσεις κοινής εμφάνισης ψυχιατρικής διαταραχής και επιληπτικού συνδρόμου, σπάνια υφίσταται περίπτωση συννοσηρότητας. Σπάνια επίσης η ανάλογη συμπτωματολογία είναι σαφώς παθογνωμικά διαχωρισμένη. Συνήθως η επιληψία «καταπίνει» τις ψυχιατρικές διαταραχές. Σπάνια επιτρέπει μια «αυτοτελή» ανάπτυξη και αυτό στις αρχές της συνύπαρξης. Στην συνέχεια η επιλεπτογενής εγκεφαλική δραστηριότητα, επικαλύπτει και τις […]
Επιληψία και τραύματα στον κρόταφο. Ακόμη και επιπόλαια τράυματα στον κρόταφο αρκετές φορές μπορεί να γίνουν η αιτία για μια εμφάνιση επιληπτικού συνδρόμου, ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες. Πρόκειται για τις λεγόμενες περιπτώσεις μετατραυματικής εγκεφαλοπάθειας διαφόρων βαθμών, που κυρίως ξεκινά από τον κροταφικό λοβό. Σχεδόν πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις πέρα από τα επιληπτικά φαινόμενα, παρουσιάζονται […]
Το ρίσκο για την ανάπτυξη ενός επιληπτικού συνδρόμου ή ακόμη και για την πρόκλησή του, τις περισσότερες φορές προέρχεται από άλλη νοσολογική κατάσταση η οποία συνήθως δεν αφήνει κάποια υπόνοια για τη δημιουργία επιληπτικών δυσλειτουργιών.
Στη σύγχρονη επιληπτολογία, ο υπολογισμός των ρίσκων που υπάρχουν για τις διάφορες καταστάσεις είναι το κεντρικό αντικείμενο μελέτης.
Πρόκειται για σπασμούς, για παιδιά άνω των δέκα έως δώδεκα ετών, που υποχωρούν μετά από έντονη φαρμακευτική αγωγή ή μεταλλάσσονται σε άλλες μορφές κλινικής επιληψίας
Το πρόβλημα της έγκυρης διάγνωσης και «κατηγοριοποίηση» των παιδικών επιληπτικών σπασμών Στη Βιονευρολογική έχουμε δει ότι η διάγνωση βασικά των επιληπτικών σπασμών και της επιληψίας στα παιδιά βασίζονται, κατά κύριο λόγο, στο καλό ιατρικό ιστορικό . Μετά τα τελευταία χρόνια, έχει προστεθεί ένα πολύ αξιόλογο διαγνωστικό εργαλείο σε μια πάρα πολύ εκτεταμένη βελτίωση το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, […]
Οι παιδικές επιληψίες και τα επιληπτικά σύνδρομα έχουν διάφορες μορφές, αλλά έχουν πολύ πιο εύκολη καταγραφή και διάγνωση, σε ότι αφορά την ταξινόμηση τους σε σχέση με τους ενήλικους
Οι χρόνιες περιπτώσεις επιληπτικών συνδρόμων, ιδιαίτερα όταν η εμφάνιση τους είναι και από την πρόωρη παιδική ηλικία, έχουν τακτικά μια δυσάρεστη εξέλιξη που καταλήγει σε μια μορφή εγκεφαλοπάθειας, με κύριο σύμπτωμα την διανοητική αποδιοργάνωση και καθυστέρηση
Αναμενόμενα, τα τελευταία χρόνια με το μεγάλο αριθμό επιληπτικού συνδρόμου που έρχονται στο διαγνωστικό φως, βγήκε στην επιφάνεια και η ερώτηση της γονιδιακής προδιάθεσης
Οι νευρολόγοι που ασχολούνται πολλές δεκαετίες με την επιληψία, όπως και το προσωπικό στη Βιονευρολογική, τακτικά βρίσκονται αντιμέτωποι με το δίλλημα όχι τόσο της πιστοποίησης ενός επιληπτικού συνδρόμου, αλλά με τη διάψευση του
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος