Υπερκινητικό παιδί και ηλεκτροεγκεφαλογράφημα
Η πλέον χαρακτηριστική και σίγουρη μέθοδος για την παρακολούθηση της εγκεφαλικής λειτουργίας ενός υπερκινητικού παιδιού με διάσπαση προσοχής είναι η μέθοδος του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Η πλέον χαρακτηριστική και σίγουρη μέθοδος για την παρακολούθηση της εγκεφαλικής λειτουργίας ενός υπερκινητικού παιδιού με διάσπαση προσοχής είναι η μέθοδος του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Σύγχρονα και περίπλοκα αλλά παράλληλα πολύ ουσιαστικά διαγνωστικά και τεχνικά μέσα δίνουν τη δυνατότητα στα υπερκινητικά παιδιά να αυτοελέγχουν την εγκεφαλική τους δραστηριότητα.
Το υπερκινητικό παιδί και ιδιαίτερα αυτό με διάσπαση προσοχής αποτελεί αντικείμενο μελέτης για τους γιατρούς και αργότερα για τους νευροεπιστήμονες ήδη από το 17ο αιώνα στην Ευρώπη.
Το υπερκινητικό παιδί με διάσπαση προσοχής είναι εύκολο να διαγνωστεί από τον ειδικό.
Το υπερκινητικό παιδί με διάσπαση της προσοχής είναι ένα τεράστιο σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα
Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής, δηλαδή είναι μια ουσία που μεταβιβάζει βιοχημικά τη νευρική διέγερση από το ένα εγκεφαλικό κύτταρο στο άλλο
Μια μια «στανταρισμένη» κλινική εικόνα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πάρα πολλοί ερευνητές, γιατροί ασχολούνται, καταλήγοντας ακριβώς σε αυτό το σημείο˙ ότι δεν υπάρχει μια «στανταρισμένη» εικόνα και έτσι κατά καιρούς έχουμε, μέχρι να επικρατήσει αυτός ο όρος «υπερκινητικό παιδί και διάσπαση προσοχής», διάφορες άλλες «υποδιαγνώσεις» ή διαγνωστικές ερμηνείες
Τις προηγούμενες δυο δεκαετίες ένα ελβετικό φάρμακο, η μεθυλφαινιδάτη, που ανακαλύφθηκε από έναν Ελβετό χημικό που έδωσε και το όνομα της γυναίκας του στο φάρμακο, Ριταλίνη (από το Ρίτα), θεωρήθηκε ότι έδωσε τη λύση στο υπερκινητικό παιδί
Έχει γίνει πλέον μια πολύ «μοντέρνα» διάγνωση, κυρίως στα νεαρά και ζωηρά άτομα, αυτό που λέμε υπερκινητικότητα και διάσπαση της προσοχής
Από την πείρα μας στη Βιονευρολογική και από τα πολυάριθμα περιστατικά που κατά καιρούς αντιμετωπίζουμε εδώ, βλέπουμε ότι για τη θεραπεία αυτού του συνδρόμου δεν υπάρχει ένα στερεότυπο σχέδιο ή πλάνο
Σε ότι αφορά την υπερκινητικότητα και τη διάσπαση της προσοχής σε ένα παιδί, πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί σε ότι αφορά το όριο μεταξύ παθολογικού και φυσιολογικού
Το υπερκινητικό παιδί με διάσπαση προσοχής είναι ένας τρομερός «μπελάς», τόσο για το περιβάλλον όσο και για τον ιατρό που θα προσπαθήσει να βρει μια βιώσιμη θεραπεία
Πάντα υπάρχει η απορία τι θα συμβεί στο μέλλον, όταν σε παιδιά υπάρχει αυτό το «εκρηκτικό» τρίο.
Στην ουσία πρόκειται για μια στερεοτυπία, που χαρακτηρίζει πολλά υπερκινητικά παιδιά με ευαισθησία για φωτοεπιληψία
Στις νευροφυσιολογικές εξετάσεις που κάνουμε στη Βιονευρολογική σε παιδιά με τέτοια προβλήματα, παρατηρούμε ότι τακτικότατα υπάρχει και μια συμπληρωματική συμπτωματολογία άλλου συναισθηματικού τύπου ενοχλήσεων
Όσο και αν φαίνεται περίεργο ένα στοιχείο του υπερκινητικού παιδιού με διάσπαση προσοχής είναι τα περιοδικά συμπτώματα κατάθλιψης που δείχνει
Το κύριο πρόβλημα που υπάρχει σε αυτά τα παιδιά με τη διάσπαση της προσοχής και την υπερκινητικότητα είναι η μεγάλη συναισθηματική αστάθεια, τόσο προς το περιβάλλον, όσο και προς τον εαυτό τους
Στα υπερκινητικά παιδιά τακτικότατα διαπιστώνουμε ότι πέραν της βασικής συμπτωματολογίας, εμφανίζουν πολύ περισσότερο από τα συνομήλικα τους διαταραχές του συναισθηματικού και εκπτώσεις ή ελλείμματα ευφυΐας
Στη Βιονευρολογική πάντα σε εκτεταμένες νευροφυσιολογικές έρευνες σε υπερκινητικά παιδιά διαπιστώνουμε στοιχεία διαταραχής του ανοσοποιητικού
Βέβαια υπάρχει το παλιό ιατρικό δίλλημα που έχουμε και εμείς εδώ στη Βιονευρολογική ˙το πώς να χαρακτηριστεί μια επιθετική, αλόγιστη και ξαφνική αντίδραση του υπερκινητικού παιδιού