Σε ποια ακραία σημεία πρέπει να φτάσει η διάγνωση υποψίας επιληψίας;

Η επιληψία μπορεί να είναι ένα παιχνίδι της λειτουργίας τμημάτων του εγκεφάλου που εναλλάξ να παρουσιάζεται σε διάφορα σημεία, διαφορετικό χρόνο με διαφορετική ένταση. Το γεγονός αυτό από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρέπει τουλάχιστον μια φορά να γίνει πλήρης διαγνωστική εξέταση, κυρίως με πολύωρες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές και παράλληλη καταγραφή των διαφόρων συμπτωμάτων, όπως αντιλαμβάνεται ο νευρολόγος το περιβάλλον ή έρχονται από την εξωτερική παρατήρηση. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση, όλα τα διαγνωστικά μέσα που σήμερα διαθέτει η σύγχρονη νευρολογία να μην εξαντλούνται σε αυτές τις περιπτώσεις, προκειμένου να δίνουμε, στον ασθενή που τα παρουσιάζει, τη σιγουριά για μια ζωή ελεύθερη κρίσεων. Επομένως, κάθε διαγνωστική προσπάθεια πρέπει να πηγαίνει, σε ότι αφορά την επιληψία, μέχρι τέλος.

Αυτισμός: Μία πολύ «μοντέρνα» διάγνωση

Σε ποια ακραία σημεία πρέπει να φτάσει η διάγνωση υποψίας επιληψίας;