Η εξάρτηση των selfies

Τα τελευταία χρόνια η αυτοφωτογράφηση (selfies) και η παρουσίαση των εικόνων στο διαδίκτυο έχουν γίνει πια εξάρτηση σε μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού. Όλο αυτό εξελίσσεται πλέον σε βιομηχανία. Προσπαθεί κάποιος μ΄ αυτήν τη διαδικασία να μειώσει το εσωτερικό του κενό και να αναπαράγει τον εαυτό του. Αυτή η αναπαραγωγή βέβαια δε φέρνει την επιθυμητή επιβεβαίωση και τις περισσότερες φορές μεγαλώνει το κενό. Είναι μία διαδικασία-παγίδα για τον υποψήφιο νάρκισσο και ιδιαίτερα της παιδικής ηλικίας μία περίπτωση περίπου αυτοτραυματισμού όπου το smartphone αντικαθιστά την αιχμηρή λάμα ˙το έντονο φως είναι στο πρόσθιο μέρος της κάμερας, το πίσω είναι συνδεδεμένο με μία επώδυνη εμπειρία που σε καμία περίπτωση δεν αποκαθιστά το τραυματισμένο αίσθημα της αυτεπίγνωσης και του εσωτερικού κενού. Μία διαδικασία που σταδιακά αυξάνει το δείκτη επιθυμίας αυτοκαταστροφής η οποία γίνεται όλο και πιο «επιθυμητή», όταν πίσω της κρύβονται και συναισθήματα του αβοήθητου, της απόρριψης ή και ενός κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτά τα συναισθήματα έχουν βέβαια και την ιδιότητα της αθροιστικής ή πολλαπλής συλλογικής δυναμικής ˙μία κατάσταση δηλαδή που σε προϋπάρχουσα ναρκισσιστική προδιάθεση λειτουργεί σαν ωρολογιακή βόμβα.