Εγκεφαλικά έμφρακτα και περιβάλλον

Το περιβάλλον είναι ο φυσικός χώρος μέσα στον οποίο ζούμε, αναπτυσσόμεθα, επικοινωνούμε και γενικά υπάρχουμε. Από παρατηρήσεις στη Βιονευρολογική, έχουμε δει το μέγιστο ρόλο που παίζει το περιβάλλον σε μια πληθώρα νευροψυχιατρικών νοσημάτων, σε συνδυασμό βέβαια και με άλλες αρρώστιες. Είναι ένα σημείο που πρέπει πάντα να λαβαίνουμε υπόψη και δεν το κάνουμε σχεδόν ποτέ.

Το πολύ κρύο, ο πολύς ήλιος, οι εναλλαγές της θερμοκρασίας, η μόλυνση του περιβάλλοντος ή το να ζεις κοντά σε θορύβους ή ακόμη σε περιοχές λοιμώξεων δημιουργούν πάρα πολλά προβλήματα, τα οποία σε γενική ανάλυση είναι πάρα πολύ επικίνδυνα, κυρίως για μικρά ή μεγάλα εγκεφαλικά έμφρακτα.

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα λεγόμενα κρυπτογενή έμφρακτα του εγκεφαλου, δηλαδή μεγάλες δυσάρεστες αιμοδυναμικές διαταραχές που καταλήγουν σε άσχημες κλινικές εικόνες, έχουν αιτία την άσχημη περιβαλλοντολογική σύνθεση. Όταν κανείς ζει σε άσχημο περιβάλλον πρέπει να το λαμβάνει υπόψη και να λαμβάνει τα μέτρα του ή να εξετάζεται τακτικά.

Δεν είναι περίεργο το ότι βλέπουμε εκατομμύρια Ιάπωνες και Κινέζους να κυκλοφορούν, στο ομολογουμένως άσχημο περιβάλλον και γεμάτο μόλυνση, με μάσκες που φιλτράρουν τον αέρα τον οποίο αναπνέουν. Είναι ένα παράδειγμα που μπορεί η αναγκαιότητα να οδηγήσει σε καταστάσεις στις οποίες ακόμη εδώ στην Ευρώπη δεν ζούμε έντονα, γιατί υπάρχει έστω και μια στοιχειώδης περιβαλλοντολογική συνείδηση.

Όταν όμως υφίσταται η υπόνοια ενός εγκεφαλικού εμφράκτου, ποτέ δεν πρέπει να αγνοείται η περιβαλλοντολογική κατάσταση. Στη Βιονευρολογική έχουμε παρατηρήσει εμφάνιση μικροεμφράκτων μετά από «έκθεση» ατόμων σε συνεχή, εντατικό ή διακοπτόμενο θόρυβο. Δηλαδή, μπορεί αυτά που θεωρούμε ως ελάχιστες αφορμές να είναι ουσιαστικές αιτίες.