Η εξάρτηση και το θέμα του πανικού

Η χρόνια εξάρτηση από οποιαδήποτε ουσία, αλκοόλ ή ναρκωτικά με τον καιρό έχει μια βαριά επίδραση στον εγκέφαλο. Το διαπιστώνουμε πάρα πολλές φορές εδώ στη Βιονευρολογική και ιδιαίτερα στις καταστάσεις εκείνες που είναι χρόνιες και οι ασθενείς επιμένουν σε αυτή την «τοξικομανία».

Σε αυτές τις περιπτώσεις, κατά κύριο λόγο τα πρώτα συμπτώματα μετά από μια περίοδο κατάθλιψης και ανεξήγητων φοβιών είναι οι εκρήξεις και οι διαταραχές του πανικού˙ είναι χαρακτηριστικές και ιδιαιτέρα το βράδυ, την ώρα που πέφτουν οι κατεχολαμίνες και η εγρήγορση του ατόμου.

Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται και σαφές πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της εξάρτησης. Όσο μεγαλύτερος είναι ο πανικός, τόσο πιο μεγάλη η εξάρτηση. Μάλιστα, ορισμένες φορές φτάνεις σε ένα τέτοιο όριο διαταραχών που πλέον οποιαδήποτε φαρμακευτική ουσία είναι αδύναμη μπροστά στο παρατεταμένο ψυχικό άγχος της διαταραχής του πανικού.

Ο ασθενής νιώθει κυνηγημένος από πανικό, έντονα διαταραγμένος και αδύναμος για οποιαδήποτε λειτουργία. Σαν θεράποντες ιατροί είμαστε τακτικά αντιμέτωποι με αυτό το φαινόμενο και βέβαια σε αυτό το σημείο κάθε προσπάθεια απεξάρτησης ή αποτοξίνωσης είναι μάταιη.

Όταν έχουμε καταστάσεις πανικού σε εξάρτηση, τότε αυτό που βοηθάει είναι η άμεση ιατρική επέμβαση με άλλα φάρμακα σε σημείο που να μπορεί κανείς να αρχίσει να αλλάζει πλέον την κατάσταση των πραγμάτων. Γενικά είναι το μοντέρνο και ακραία δύσκολο ιατρικό πρόβλημα η καταπολέμηση αυτού του συνδυασμού της εξάρτησης με τον πανικό.

Αφού περάσει η πρώτη φάση που έχουμε τις έντονες ψυχικές και σωματοκινητικές αντιδράσεις, τότε πρέπει να αρχίσει σιγά σιγά ένα πρόγραμμα αποτοξίνωσης και απεξάρτησης. Προσοχή όμως διότι στην κατάσταση του πανικού κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσει ο ασθενής!