Ο νευροπαθητικός πόνος της διαβητικής πολυνευροπάθειας

Ο νευροπαθητικός πόνος της διαβητικής πολυνευροπάθειας

Αν και οι εποχές κρίσης, κυρίως για την Ευρώπη, ίσως και για όλο τον κόσμο, σημαίνουν φτώχεια, δυστυχία και ταλαιπωρία, παρόλα αυτά το φαινόμενο της παχυσαρκίας ακόμη και για τις χώρες του τρίτου κόσμου είναι οξύ.

Η παχυσαρκία είναι σχεδόν ταυτόσημη με διαβήτη τύπου ΙΙ, που όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική συνοδεύεται συνεχώς από ένα καυστικό, διαξιφιστικό νευροπαθητικό πόνο στα άκρα ή και στον κορμό ή ακόμη και σε πολλά σημεία του προσώπου.

Στο διαβήτη μπορεί να πει κανείς ότι δυο πράγματα πρέπει να προσέχεις από την αρχή ˙το πρώτο είναι οι διάφοροι πόνοι που «αναφύονται» από τα διαφορά μέρη του σώματος και το δεύτερο είναι οι παθήσεις των οφθαλμών. Μετά βέβαια έρχονται τα γόνατα και τα υπόλοιπα.

Άρα λοιπόν, όταν έχουμε έντονα καψίματα, «μυρμηγκιάσματα», καυσαλγίες, πόνους, κράμπες στα άκρα και υπάρχει διαβήτης δε χρειάζεται να ψάξουμε πάρα πολύ να βρούμε την αιτία. Η αιτία είναι σε αυτές τις περιπτώσεις γνωστή.

Άλλωστε και ο ίδιος ο ασθενής το αντιμετωπίζει εύκολα και το εντοπίζει επίσης γρήγορα, βλέποντας ότι αυτά αυξάνονται, μόλις ανεβαίνει ο διαβήτης του. Άρα το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η αντιμετώπιση του και ο τρόπος του. Ο κλασσικός τρόπος βέβαια είναι να ρίξουμε το σάκχαρο του αίματος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οπότε αυτόματα έχουμε και μια «επούλωση» του προβλήματος.

Αυτό όμως δεν είναι πάντα τελεσίδικο, γιατί ο διαβήτης έχει το χαρακτηριστικό να ανεβοκατεβάζει το σάκχαρο μέχρι οχτώ χιλιάδες φορές τη μέρα και σε μια στιγμή αιχμής μπορεί να το φέρει σε τέτοιο σημείο που να δημιουργήσει αφόρητους πόνους.

Συνεπώς, σε περιπτώσεις του διαβήτη, θα πρέπει ειδικά και συγκεκριμένα να εξετάζεται η περίπτωση του νευροπαθητικού πόνου τοπικά ή διαγώνια από περιοχή σε περιοχή και να δίνεται η κατάλληλη αγωγή.