Τοξικότητα αντικαρκινικών φαρμάκων και πόνοι

Τα αντικαρκινικά φάρμακα χωρίς αμφιβολία, όπως βλέπουμε και στη Βιονευρολογική, για τις περισσότερες μορφές καρκίνου είναι απαραίτητα. Ο στόχος βέβαια είναι να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής , έτσι ώστε να μπορεί ο ασθενής να ζήσει.

Πέραν όμως από αυτό, χρειάζεται και εξασφάλιση μιας ποιότητας της καθημερινότητας. Για αυτό το λόγο υπάρχουν οι αναλγητικές, αντικαταθλιπτικές θεραπείες, οι οποίες είναι και αυτές κάτι περισσότερο από απαραίτητες για την καθημερινότητας του ασθενούς. Σε αυτήν την περίπτωση όμως, υπάρχει ένα ουσιώδες πρόβλημα το οποίο πρέπει να ληφθεί υπόψη.

Το πρόβλημα αυτό έχει να κάνει με την τοξικότητα των αντικαρκινικών φαρμάκων και με τις παρενέργειες των αναλγητικών, αντικαταθλιπτικών που χορηγούνται ταυτόχρονα, προκειμένου να έχει ο ασθενής μια επαρκής ανεκτή διαβίωση.

Σε αυτά χρειάζεται πολύ μεγάλη πείρα του γιατρού και υπάρχει επίσης και ένα πολύ μεγάλο «μυστικό» ˙εδώ πρέπει να γίνεται μαζί με την ανάλυση της κυρίως κλινικής εικόνας, που είναι ο καρκίνος, μια ταυτόχρονη ανάλυση του χαρακτήρα και γενικά της ψυχικής δομής του ασθενούς, έτσι που να μπορεί κανείς να προσαρμόσει ένα αναλγητικό, αντικαταθλιπτικό πρόγραμμα και να το φέρει στα «ίσα» του ασθενούς, έτσι που να είναι υποφερτή, τόσο και η διάρκεια της αγωγής, αλλά όσο και η δυνατότητα της θεραπείας.

Πρέπει σε αυτές τις περιπτώσεις πάντοτε να μην είμαστε φειδωλοί σε φάρμακα ή σε σκέψεις, προκειμένου να μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τον ασθενή να αισθανθεί άνετος και να υπομένει το βάσανο του όσο γίνεται πιο υποφερτά.