Πως αντιμετωπίζονται τα θηλώματα ουροδόχου κύστης;

Τα θηλώματα ουροδόχου κύστης για τους νευρολόγους, όπως προαναφέρουμε, είναι ιδιαίτερα τακτικά στη σκλήρυνση κατά πλάκας ή σε περιπτώσεις διαταραχών του νωτιαίου μυελού με διαταραχές της ούρησης.

Στη Βιονευρολογική, το έχουμε δει αρκετά τακτικά και κυρίως με τη συμπτωματολογία της αιματουρίας, η οποία με αφορμή την ύπαρξη της βάζει στη διαδικασία έρευνας μέσω κυστεοσκόπησης και διουρηθρικής εκτομής την εξέλιξη των περιπτώσεων, που χρειάζονται για να γίνει η σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού.

Όπως και να έχει το θέμα, στις νευρολογικές καταστάσεις, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους ασθενείς και περισσότερο σε γυναίκες από άνδρες, πάντα χρειάζεται να σκεφτόμαστε την περίπτωση θηλωμάτων ουροδόχου κύστεως, όταν έχουμε διαταραχές ή παράπονα στην περιοχή αυτή.

Δεν είναι πάντα εύκολο, διότι αρκετοί ασθενείς ή ντρέπονται ή αποφεύγουν να τα λένε ή ακόμη και σε μερικές περιπτώσεις δεν έχουν την αίσθηση του προβλήματος, λόγω της νευρολογικής κατάστασης. Άρα αυτό μας υποχρεώνει να ρωτάμε με επιμονή για ότι αφορά αυτές τις ιδιομορφίες και να προχωράμε πάντα σε εξετάσεις.

Ισχύει αυτό που λένε «καλύτερα δέκα φορές περισσότερο, παρά μια φορά λιγότερο», διότι τα θηλώματα της ουροδόχου κύστης έχουν «άγρια» εξέλιξη και μπορούν να δημιουργήσουν καταστάσεις, οι οποίες να είναι δυσάρεστες για την όλη μετέπειτα εξέλιξη.

Η συνεργασία νευρολόγου, ουρολόγου ή και ογκολόγου είναι αναγκαία και άμεση. Δεν πρέπει να γίνεται «οικονομία» ούτε σε εξετάσεις, ούτε σε φάρμακα. Είναι από τα ιατρικά προβλήματα, που πρέπει να αντιμετωπίζονται ακέραια και πριν φύγει ο έλεγχος.

Η διαφυγή του ελέγχου σημαίνει άσχημες περιπέτειες για τον ασθενή, ταλαιπωρία για το γιατρό και για το περιβάλλον του ασθενούς.