Που ακριβώς «χτυπάει» η σκλήρυνση κατά πλάκας;

Είναι ένα ερώτημα που τουλάχιστον εδώ στη Βιονευρολογική το ακούμε συνέχεια˙ μετά από τόσα χρόνια εργασίας και χιλιάδες ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας που έχουμε παρακολουθήσει, παραμένει πάντα το ερώτημα τι είναι αυτό που την προκαλεί ή τέλος πάντων ποια είναι η αιτία.

Βέβαια, είναι ένα δύσκολο ερώτημα γιατί η αιτία ακόμη δεν είναι γνωστή, η αφορμή απλώς είναι γνωστή, όπου ξέρουμε ότι το ίδιο το σώμα προκαλεί το σύστημα αμύνης του να παράγει αντισώματα, τα οποία «χτυπάνε» τη μυελίνη των νεύρων.

Δηλαδή, «χτυπούμε» εκείνο τον υμένα, ο οποίος είναι τελείως απαραίτητος για τη μεταφορά του ερεθίσματος κατά μήκος του νευροάξονας και τη μετάδοση του ερεθίσματος στο επόμενο κύτταρο.

Δηλαδή, μια διαδικασία που είναι εντελώς απαρατήρητη για την ομαλή λειτουργία του νευρικού συστήματος και τη μετάδοση των σημάτων αυτών που είναι απαραίτητα για τη ζωή, κυρίως για την αίσθηση και κίνηση. Βέβαια, σε αυτό τον τομέα δε σταμάτησαν ποτέ οι έρευνες τα τελευταία χρόνια.

Μόνο τις τελευταίες δεκαετίες οι έρευνες αυτές έχουν επικεντρωθεί κυρίως στο αντικείμενο της φαρμακοθεραπείας, σε σχέση με την ασθένεια.

Δηλαδή, για λόγους καθαρά οικονομικούς, προκειμένου να μπορέσει κανένας να ερευνήσει αυτά τα θέματα, χρειάζεται πρώτα από όλα να λάβει υπόψη ότι ο στόχος για την όποια προσπάθεια πρέπει να είναι και οικονομικός.

Δηλαδή, τα αποτελέσματα του να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τη βιομηχανία παραγωγικά για την εφαρμογή φαρμάκων, τα οποία θα βοηθήσουν την ασθένεια, άρα θα αποφέρουν κέρδος.

Έτσι λοιπόν συναντάμε και σε αυτό το μεγάλο κομμάτι των ασθενειών, τη συνύπαρξη της οικονομικής σκοπιμότητας με την ανάγκη της έρευνας και ως γνωστόν οι δυο αυτοί παράγοντες, όταν «συμπίπτουν» φέρνουν πολλά προβλήματα με τους απασχολούμενους στον τομέα αυτό και αυτό επιβραδύνει τη γενική κατάσταση.