Απάθεια και φαρμακευτική αγωγή
Το δίπολο απάθειας – κατάθλιψης και κατ’ επέκταση αποξένωσης-αποκοινωνικοποίησης στην εποχή της έντονης οικονομικής κρίσης έχει γίνει πάρα πολλές φορές έντονα εμφανές.
Το δίπολο απάθειας – κατάθλιψης και κατ’ επέκταση αποξένωσης-αποκοινωνικοποίησης στην εποχή της έντονης οικονομικής κρίσης έχει γίνει πάρα πολλές φορές έντονα εμφανές.
Λοιμώδης μονοπυρήνωση και νευρικό σύστημα
Μία συνηθισμένη εικόνα που παρατηρείται ύστερα από καρδιακά εμφράγματα είναι η εμφάνιση μίας μικρής ή μεγάλης κατάθλιψης σε ασθενείς που υπέστησαν αυτά.
Πολλές ασθένειες μαζί μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο για μία απόπειρα αυτοκτονίας.
Κάτι που από το παρελθόν είναι γνωστό και προκύπτει και με τα νέα στατιστικά δεδομένα είναι ότι οι ψυχικές διαταραχές είναι αυτές που κατά πρώτο λόγο μπορούν να οδηγήσουν απότομα σε μία απόπειρα αυτοκτονίας.
Σήμερα υφίσταται ένα δίπολο το οποίο αναγνωρίζεται πάρα πολύ τακτικά από τους γιατρούς που ασχολούνται με τα νευροψυχιατρικά δρώμενα και τις ασθένειες.
Η διάσπαση της προσοχής είναι οπωσδήποτε μία δυσλειτουργία που ανάλογα με το χρόνο ή την ένταση μπορεί να λάβει το παθολογικό σχήμα μίας κάποιας νόσου.
«Ματώνω άρα υπάρχω» είναι το υπόβαθρο της ψυχικής διαταραχής που κρύβεται πίσω από τους αυτοτραυματισμούς.
Στις ναρκισσιστικές τάσεις η πίεση της συνεχούς αυξανόμενης απόδοσης είναι αφόρητη.
Η σχέση αυτοτραυματισμού με αιχμηρά αντικείμενα με το υπόβαθρο ενός λανθάνοντα ή υποθαλπόμενου ναρκισσισμού έχει πλέον διευκρινιστεί επιστημονικά˙ ένας ναρκισσισμός με σαφή στοιχεία εθισμού σε ότι αφορά επανάληψη και ένταση της πράξης.
Η σεροτονίνη αποτελεί έναν από τους βασικότερους και πλέον γνωστούς νευροδιαβιβαστές του νευρικού συστήματος.
Στις περιπτώσεις όπου υπάρχει ψυχιατρική συμπτωματολογία τόσο μελαγχολικών όσο και άλλων νευρωτικών καταστάσεων, η αντικαταθλιπτική αγωγή έχει δείξει ότι ταυτόχρονα βελτιώνει τη μνήμη.
Οι διαταραχές της μνήμης μπορούν να εμφανιστούν και σε νεαρές ηλικίες, κυρίως μετά από συγκεκριμένες καταστάσεις.
Η κλινική εικόνα επώδυνων καταστάσεων που εμφανίζονται ξαφνικά σε τένοντες και μύες, δηλαδή έρχονται και φεύγουν, είναι αρκετά διαδεδομένη.
Στη μέση ηλικία όταν εμφανίζεται μία διαταραχή της βάδισης αργά αλλά σταθερά αυξανόμενη ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζεται και μια μορφή ελαφριάς κατάθλιψης ή δυσθυμίας, τότε μιλάμε σίγουρα για κάποια εγκεφαλική δυσλειτουργία.
Έχει διαπιστωθεί σύνδεση μεταξύ αϋπνίας και κατάθλιψης σε ασθενείς που δεν μπορούν να κοιμηθούν καλά.
Εκτεταμένες έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει ότι η «περιοχή 25», δηλαδή η συγκέντρωση των κυττάρων στο προμετωπιαίο λοβό, είναι εκείνη η οποία δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση της κατάθλιψης.
Ο Μπρότμαν ήταν ένας μεγάλος Γερμανός νευροφυσιολόγος που στις αρχές του 19ου αιώνα διέκρινε και επισήμανε ότι στην περίπτωση της κατάθλιψης υπάρχει ένας κεντρικός «διακόπτης» στον εγκέφαλο που ευθύνεται γι’ αυτήν τη δυσλειτουργία.
Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο της εμφάνισης της κατάθλιψης με έντονες διαταραχές σε ότι αφορά τη μνήμη και τη συγκέντρωση της προσοχής.
Οι ηλεκτρικές εκκενώσεις που συμβαίνουν σε διάφορα σημεία του εγκεφάλου, χωρίς να έχουν τη σωστή διάταξη και «διάβαση» στα διάφορα νευρωνικά τόξα, γεννάνε την κατάθλιψη· πρόκειται για μια καινούργια αλλά αποδεδειγμένη θεωρητική βάση σε ότι αφορά τις διαγνώσεις και τη θεραπεία της κατάθλιψης.