Μνήμη και στρες
Η μνήμη και ιδιαίτερα η αυτοβιογραφική είναι μια από τις πλέον ευαίσθητες, εγκεφαλικές λειτουργίες και απαραίτητες για τη ζωή μας.
Η μνήμη και ιδιαίτερα η αυτοβιογραφική είναι μια από τις πλέον ευαίσθητες, εγκεφαλικές λειτουργίες και απαραίτητες για τη ζωή μας.
Στην Βιονευρολογική, όπως και σε άλλα πάρα πολλά διαγνωστικά νευρολογικά κέντρα, υπάρχει πάντοτε το δίλλημα μιας κάποιας θεραπείας μετά από μια «μονήρης» επιληπτική κρίση.
Πρόκειται για μια μορφή συμπεριφοράς με απότομες εκρηκτικές κρίσεις επιθετικότητας, τόσο λεκτικής όσο και κινητικής, καθώς επίσης και συνοδεία επιθετικών πράξεων.
Υπάρχει μια «υποομάδα» με επιληπτικές κρίσεις, επιθετικότητα, η οποία παρουσιάζει ταυτόχρονα στις απεικονιστικές μεθόδους και στις νευροφυσιολογικές εξετάσεις μια διαταραχή της αμυγδαλής, ύστερα από ένα ιστορικό λοίμωξης.
Σαν επιληπτική κρίση χαρακτηρίζουμε, κάθε φορά είτε μετά από πιστοποίηση (εγκεφαλογράφημα) ή κλινική εμφάνιση, μια αφύσικα μεγάλη σύγχρονη εκτόνωση των νευρώνων στον εγκέφαλο.
Στην Βιονευρολογική, έχουμε κάνει την παρατήρηση ότι συγγενείς ανωμαλίες στην αυχενική μοίρα που συνδέονται και από διαταραχές των νεφρών και καρδιάς μπορούν να εμφανιστούν και σε προχωρημένες ηλικίες.
Στην ουσία συζητείτε σαν σπάνιο σύνδρομο γενετικής διαταραχής, εντούτοις εμφανίζεται, τακτικότερα, από ότι ξέρουμε στην Βιονευρολογική, από ότι περιμένει κανείς.
Η υπνοβασία είναι ένα τακτικό φαινόμενο που δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται σύμφωνα με την εμπερία μας και από την Βιονευρολογική, έγκαιρα και τακτικά, λόγω της ιδιομορφίας που έχει σαν ασθένεια και γίνεται αργά αντιληπτή.
Στην Βιονευρολογική, η ύπαρξη του rituximab είναι γνωστή περισσότερο από δυο δεκάδες ετών στην χρήση σε ότι αφορά κακοήθη νοσήματα και καρκίνο του αίματος.
Η επιληπτική κρίση σαν εγκεφαλική αντίδραση μπορεί να αποτελεί, από ότι έχουμε δει από την μακροχρόνια εμπειρία μας στην Βιονευρολογική, ένα δραματικό γεγονός με τονικές, κλονικές συσπάσεις των μυών, ή μπορεί επίσης να είναι μόνο μια στιγμιαία συνειδησιακή διαταραχή που πολλές φορές περνάει απαρατήρητη.
Η προοδευτική εστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια είναι, όπως λέει και το όνομα της, μια προϊούσα νόσος που τελευταία εμφανίζεται αρκετά τακτικά και γενικά πρόκειται για μια φλεγμονώδη επεξεργασία μετά από ένα πολυόμα-ιό, τον λεγόμενο JC.
Όπως έχουμε δει και στην Βιονευρολογική, η προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια χαρακτηρίζεται από αλλοιώσεις του εγκεφαλικού ιστού, κυρίως της κροταφικής και ινιακής περιοχής, με έντονες απομυελινώσεις εξαιτίας της προσβολής ενός πολυόματος-ιού, ο οποίος αναφέρεται στην βιβλιογραφία με τα χαρακτηριστικά JC.
Όπως έχει δείξει η καταμέτρηση που έχουμε κάνει στην Βιονευρολογική, η προϊούσα πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια είναι μάλλον ένα επιφαινόμενο νευρολογικών νοσημάτων.
Ο εγκεφαλικός φραγμός είναι ένα σύστημα κυττάρων που δημιουργεί ένα πελώριο δίχτυ, που «σκεπάζει» όλο το κεντρικό νευρικό σύστημα, έτσι που να το προστατεύει από διάφορους οργανισμούς, οι οποίοι όταν περάσουν και έρθουν σε επαφή με εγκέφαλο ή νωτιαίο μυελό, έχουν παθογενετικά αποτελέσματα.
Τον τελευταίο καιρό που οι πληθυσμιακές ομάδες γίνονται όλο και πιο ευπαθείς στις μικροβιολογικές και ιδιαίτερα ιογενείς λοιμώξεις, εμφανίζεται τακτικά όπως διαπιστώνουμε και στην Βιονευρολογική, η κλινική εικόνα της οξείας μυελίτιδας.
Γνωρίζουμε από την Βιονευρολογική, ότι υπάρχει μια μεγάλη γκάμα επιληπτικών κρίσεων, από αυτές που είναι εμφανείς με μυοτονικούς σπασμούς και αυτές που είναι ημιφανείς, όπως είναι οι αφαιρέσεις και για πολύ έμπειρο μάτι και άλλες που ενώ υφίστανται δεν φαίνονται, αλλά καταγράφονται στο εγκεφαλογράφημα.
Σύνθεση και αποσύνθεση πρωτεϊνών, όπως ξέρουμε από διάφορες παρατηρήσεις νευρολογικών ινστιτούτων και όπως έχουμε δει και εδώ στην Βιονευρολογική, μπορούν να προκαλέσουν διάφορες νοσολογικές, νευρολογικές καταστάσεις.
Η άμυνα του οργανισμού, δηλαδή το ανοσοποιητικό σύστημα, έχει τις σταθερές του εκφράσεις λειτουργίας, οι οποίες είναι γνωστές αλλά αυτές μπορούν να ποικίλουν μεταξύ τους σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό.
Πολλές φορές, η μυϊκή δυστονία, αν και πρόκειται για μια γενικευμένη κατάσταση του μυϊκού συστήματος του ανθρώπου, έχει μερικές χαρακτηριστικές κλινικές εικόνες.
Στο ηλεκτρομυογράφημα με μια βελόνα την οποία «βυθίζουμε» σε ένα μυ, παρατηρούμε τα δυναμικά της κάθε κινητικής μονάδος και το διάγραμμα συμβολής.