Λιπώδης ιστός, φλεγμονή και εγκέφαλος
Στη Βιονευρολογική, ερευνώντας διεξοδικά όλες τις ασθένειες του κεντρικού νευρικού συστήματος, έχουμε παρατηρήσει ότι ένα πάρα πολύ σημαντικό ρόλο, σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, παίζει ο λιπώδης ιστός
Στη Βιονευρολογική, ερευνώντας διεξοδικά όλες τις ασθένειες του κεντρικού νευρικού συστήματος, έχουμε παρατηρήσει ότι ένα πάρα πολύ σημαντικό ρόλο, σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, παίζει ο λιπώδης ιστός
Στη σκλήρυνση κατά πλάκας, η ακράτεια ούρων και κοπράνων είναι συνεχής κίνδυνος νέων λοιμώξεων και επιδείνωσης της κατάστασης
Αυτό μπορεί να παρουσιαστεί, όπως έχουμε δει τακτικά στη Βιονευρολογική, ή και σαν μοναδικό σύμπτωμα ή ακόμη και αρχικό σύμπτωμα μιας σκλήρυνσης κατά πλάκας
Ένα θέμα των τελευταίων χρόνων, που συζητιέται και στις θεραπευτικές διαδικασίες εδώ στη Βιονευρολογική, είναι ο ρόλος των υποδοχέων Toll
Έχει ανοίξει μια πολύ μεγάλη συζήτηση τον τελευταίο καιρό, εάν τα αυτοάνοσα έχουν μια κληρονομική επιβάρυνση ή όχι
Ορισμός ή πιθανότητα; Περίπου το 10% με 20% των ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας έχει ασθενείς με την ίδια πάθηση στο περιβάλλον του σε ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό από ότι σε άλλες ομάδες πληθυσμού
Ξέρουμε ότι η υποδραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως π.χ. στην περίπτωση του Aids, φέρνει δυσάρεστες καταστάσεις για τον οργανισμό
Όπως το λέει και η λέξη, τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι παθολογικές καταστάσεις που προκύπτουν από διαταραχές της λειτουργίας του οργανισμού και συγκεκριμένα από δυσλειτουργία της άμυνας του
Σε καμία περίπτωση. Η πείρα μας στη Βιονευρολογική έδειξε ότι πρέπει να θυμόμαστε ότι ακόμη και όταν υπάρχει ένα μεγάλο νούμερο ασθενών με την ασθένεια της σκλήρυνσης κατά πλάκας , υπάρχει μια διαφορετική πορεία σε ότι αφορά την τυχόν χειροτέρευση της νόσου.
Μια από τις ιδιαιτερότητες των αυτοάνοσων νοσημάτων, δηλαδή, των νοσημάτων που προέρχονται από διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος είναι πολλές φορές η «διπολικότητα» των λεγόμενων Τ-κυττάρων
Καθένας έχει βέβαια τη δική του εμπειρία στην καθημερινότητα της ζωής, αλλά πρόσωπα με απομυελινωτικά νοσήματα και ιδιαιτέρα σκλήρυνση κατά πλάκας έχουν πολύ πιο έντονη από τη συνηθισμένη
Το φάσμα των απομυελινωτικών νοσημάτων είναι εξαιρετικά πλατύ και ακόμη πολύ «δυσανάγνωστο» για την κλινική νευρολογία
Θα μπορούμε να πούμε ότι σε μεγάλο μέρος έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε μια κατανομή λειτουργικών δραστηριοτήτων του εγκεφάλου σαν ένα κλειστό σύστημα, το οποίο δίνει τη δυνατότητα της πρωτοβουλίας για σκέψη και κίνηση
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι σε διάφορες θέσεις και πολύ διαφορετική από ασθενή σε ασθενή, σχετικά με τις απομυελινώσεις που την προκαλούν
Από ότι έχουν δείξει οι έρευνες πανευρωπαϊκά, ακόμη και από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, εφόσον η θεραπεία είναι τακτική και εφόσον η παρακολούθηση γίνεται σε συντεταγμένη πορεία, πάνω από τα 2/3 των ανθρώπων τουλάχιστον με σκλήρυνση κατά πλάκας παρουσιάζουν μια διαρκής βελτιωμένη κατάσταση πάνω από είκοσι χρόνια
To περιφερικό νευρικό σύστημα από όσα γνωρίζουμε και έχουμε δει στη Βιονευρολογική δεν επηρεάζεται στις περιπτώσεις που έχουμε μια σκλήρυνση κατά πλάκας ή απομυελινώσεις κεντρικού τύπου
Οι απομυελινωτικές εστίες αποτελούν μια μεγάλη «πληγή» για το κεντρικό νευρικό σύστημα
Μια πορεία της απομυελίνωσης της σκλήρυνσης κατά πλάκας μπορεί να είναι «καλοήθης» αισθητική, με πολύ ελαφριά συμπτωματολογία, ή μπορεί να έχει μια αρχική πορεία με εξάρσεις και υφέσεις
Εκείνο που είναι η μεγαλύτερη κλινική διαταραχή, όπως έχουμε δει και στη Βιονευρολογική στα διάφορα απομυελινωτικά σύνδρομα με κυρίαρχο αυτό της σκλήρυνσης κατά πλάκας, είναι η απώλεια της ικανότητας στο να εκτελεστούν διάφορες κινήσεις
Στη Βιονευρολογική, στα είκοσι χρόνια περίπου λειτουργίας και με τους χιλιάδες ασθενείς με διάφορα απομυελυνωτικά σύνδρομα, είχαμε πάντοτε την απορία κατά πόσο η έκφραση σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί μια κλινική οντότητα ή περισσότερο ένα «φιλολογικό» τίτλο για μια ασθένεια