Αυτοάνοσα νοσήματα και ψυχώσεις
Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι γνωστά εδώ και πολλά χρόνια στην ιατρική και αποτελούν μεγάλο κλάδο της ανοσοβιολογίας που ασχολείται με το χαρακτήρα, το είδος και τις κλινικές εκφράσεις αυτών.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι γνωστά εδώ και πολλά χρόνια στην ιατρική και αποτελούν μεγάλο κλάδο της ανοσοβιολογίας που ασχολείται με το χαρακτήρα, το είδος και τις κλινικές εκφράσεις αυτών.
Tα αισθήματα παράγονται και στην ουσία σταθμίζονται και «κάθονται» στην περιοχή του δρεπάνου.
Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, πάρα πολλές φορές μια γενική εξέταση αίματος είναι το κλειδί για να μας δείξει πάρα πολλές φορές, πέρα από την κλινική συμπτωματολογία, και τη «συγγένεια» που μπορεί να έχει ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος με το κεντρικό νευρικό σύστημα
Εδώ και πολλά χρόνια στη Βιονευρολογική, μετά τις τελευταίες βελτιώσεις του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, συνηθίζουμε να το εφαρμόζουμε, σε ότι αφορά τις ψυχώσεις σε οικογενειακό επίπεδο
Στη Βιονευρολογική τα τελευταία είκοσι χρόνια γίνονται σε καθημερινή βάση πολύωρες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές σε διάφορα είδη παθήσεων και νοσημάτων με εγκεφαλική συνδρομή
Όσο πιο πολύ μεγαλώνει η εμπειρία γύρω από τις ψυχώσεις, τόσο περισσότερο γίνονται νέες αναλύσεις και καινούργιες «αρχειοθετήσεις», σχετικά με την προέλευση του
Στις διάφορες επακτές ψυχώσεις, οι διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις είναι ο κυριότερος παράγων, όπου κυριαρχώντας, η παραληρητική ιδέα εμφανίζεται από άτομο σε άτομο
Όπως σε κάθε κλάδο της Ιατρικής, έτσι και στις ψυχώσεις υπάρχουν διάφορα θεραπευτικά «κλισέ», βασιζόμενα σε μια χρόνια θεραπευτική εμπειρία
Οι αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες, ανάλογα σε ποιά περιοχή του εγκεφάλου είναι, εκεί δημιουργούν και την ανάλογη συμπτωματολογία που μπορεί να είναι «ελλείμματα» του οπτικού πεδίου, διαταραχές βάδισης, αίσθησης ή ακόμη και ψυχώσεις
Πρόκειται για δυο διαφορετικές λειτουργίες με κοινή πηγή τον εγκέφαλο
Βεβαίως και ακούμε, βλέπουμε, γενώμεθα κ.τ.λ., έχουμε μια αισθητηριακή ανταπόκριση όλοι οι άνθρωποι σε κάθε επίπεδο
To σύνδρομο Bonnet, τακτικά, το παρατηρούμε και εμείς εδώ στη Βιονευρολογική, σε γηραιότερους ασθενείς με γλαύκωμα ή καταρράκτη.
Νέες έρευνες, που έρχονται κυρίως από τη Γαλλία, έχουν δείξει κάτι που έχουμε παρατηρήσει και αρκετές φορές έχει δημοσιευτεί από τους συνεργάτες της Βιονευρολογικής.
Τα αντιχολινεργικά φάρμακα σε πολλές περιπτώσεις όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που έχουμε χρόνιες ψυχώσεις προκαλούν τακτικά ξηροστομία και ξηροφθαλμία που χαρακτηρίζουν το σύνδρομο Sjogren.
Μια σειρά από μηχανήματα τα οποία αξιοποιούμε και εμείς στην Βιονευρολογική, όπως είναι οι πολύωρες νευροφυσιολογικές καταγραφές ή απεικονιστικές μέθοδοι (υπολογιστικής τομογραφία), ανοίγουν πλέον νέες διαστάσεις στην διάγνωση και στην πραγματοποίηση συλλογής πληροφοριών σχετικά με τη λειτουργία ή τη δυσλειτουργία του εγκεφάλου.
Σίγουρα η διάγνωση της νεύρωσης είναι μια πλέον «κυρίαρχη» διάγνωση σε ότι αφορά τις νευροψυχιατρικές παθήσεις.
Οι σπονδυλικές αρτηρίες έχουν το χαρακτηριστικό ότι διαπερνούν κατά την πορεία τους τα τρήματα των αυχενικών σπονδύλων μέχρι να φτάσουν στο ύψος του κατώτερου εγκεφάλου, από όπου μετά οδεύουν προς το στέλεχος και την παρεγκεφαλίδα.
Είναι μια τεχνική ,που αποδίδει πάρα πολύ, και ιδιαίτερα λίγο παραμελημένη τον τελευταίο καιρό. Η μεγάλη τους χρησιμότητα είναι στο ότι είναι η μόνη που ελέγχει με ακρίβεια την διάσπαση του εγκεφαλικού φραγμού και μπορεί να ερευνήσει ασθένειες, οι οποίες είναι δύσκολα να γίνουν με τις άλλες συνηθισμένες μεθόδου.