Η μαγνητική τομογραφία και το νευρικό σύστημα
Πριν από τριάντα χρόνια περίπου άρχισε να εφαρμόζεται επαγγελματικά και σε μεγάλη κλίμακα η εξέταση του νευρικού συστήματος (κεντρικού και περιφερικού) μέσω μαγνητικής τομογραφίας.
Πριν από τριάντα χρόνια περίπου άρχισε να εφαρμόζεται επαγγελματικά και σε μεγάλη κλίμακα η εξέταση του νευρικού συστήματος (κεντρικού και περιφερικού) μέσω μαγνητικής τομογραφίας.
Πρόκειται για τη σπουδαιότερη άρθρωση του σώματος και είναι αυτή που συνδέει τη σπονδυλική στήλη με την κεφαλή.
Η μείωση της ακοής ακόμη και σε νέα άτομα αντιμετωπίζεται επιπόλαια και δεν αναφέρεται έγκαιρα στον γιατρό.
Είναι η βαρηκοΐα που προκύπτει από την έντονη νευρική και αισθητήρια διαταραχή από την μία πλευρά (εικόνα).
Στην Βιονευρολογική, αρκετά τακτικά συναντούμε ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, που παρουσιάζουν το φαινόμενο της δυσκαταποσίας ή της αναρρόφησης.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την διαταραγμένη λειτουργία της γεύσης και του χαμόγελου (εικόνα) που σχεδόν πάντα υποβαθμίζονται στην σημασία του από ασθενή και γιατρό.
Παρόλο που σαν διάγνωση θεωρείται απλή, χρήζει ποικίλων μέσων.
Πάρα πολλές φορές, ασθενείς της Βιονευρολογικής, παραπονιούνται για μερική ή και ολοκληρωτική απώλεια, για χρονικά διαστήματα, της φωνής.
Πολλές φορές κατά την νευρολογική εξέταση στην Βιονευρολογική, παρατηρούμε μια μικρή ή μεγάλη απόκλιση της κάτω γνάθου.
Το κρανίο έχει διάφορες εσοχές (κόλπους), που τακτικότατα αποτελούν «φωλιές» μικροβίων για χρόνιες, ιδιαίτερα επιβλαβείς, αλλά κλινικά «ανεκτικές» παθολογικές αιτίες.
Έχει αποδειχτεί, κυρίως εδώ στην Βιονευρολογική, ότι το μεγαλύτερο «όπλο» για την σωστή αγωγή και θεραπεία είναι η παρακολούθηση και η εκτίμηση της πορείας της νόσου ενός ασθενούς.
Η πείρα στην Βιονευρολογική, έχει δείξει ότι τα περιστατικά παιδιών με κρανιακές δυσμορφίες π.χ. σκαφοκεφαλία και νευρολογικά προβλήματα, είναι περισσότερα από ότι φανταζόμαστε.
Τα ενδοεγκεφαλικά αγγεία «αφήνουν» τα αποτυπώματα τους επάνω στο κρανίο.
Μια αγαπημένη συνήθεια των νευρολόγων ήταν να τοποθετούν λειτουργικά “κέντρα” στον εγκέφαλο, παραδείγματος χάρη το κέντρο της όρασης στον ινιακό λοβό, το κέντρο της ομιλίας Broka στο κροταφικό λοβό κ.λ.π..
Νέες έρευνες έδειξαν ότι μετά από μια βουλιμική περίοδο αναπτύσσεται για εξαρτώμενους μια έντονη τάση χρήση κοκαΐνης, αλκοόλ, οπιούχων ή και νικοτίνης.
Έχει παρατηρηθεί αρκετές φορές, μια φορά το είδαμε και εδώ στην Βιονευρολογική, μετά από ένα εγκεφαλικό να αναπτύσσεται μια απάθεια από τον ασθενή, πρώην έντονο καπνιστή, σε ότι αφορά την νικοτίνη.
Μια μεγάλη ταλαιπωρία σε μια όχι και μικρή ομάδα ασθενών, όπως έχουμε διαπιστώσει και εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ο «παθογενής» υπερβολικός κνησμός που υπάρχει διάχυτος στο σώμα ή εστιασμένος σε ορισμένα μέρη που είναι και η σπανιότερη περίπτωση, εξαιτίας τη δυσλειτουργίας εγκεφαλικών περιοχών και μπορεί να ταλαιπωρεί τον ασθενή επί ώρες, ακόμα και μέσα στον ύπνο, μέσα στο εικοσιτετράωρο.
Υπάρχει εκτεταμένη πεποίθηση ότι σε περιπτώσεις ιλίγγου, υπεύθυνο είναι μόνο το σύστημα του λαβυρίνθου.
Το κέντρο εθισμού όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες και όπως έχει πιστοποιηθεί και από τη δική μας εμπειρία στην Βιονευρολογική, βρίσκεται σε ένα νευρωνικό τόξο του οποίου ελέγχεται και «κυριαρχείται» από τη νήσο του Ράϊλ.
Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.