Σκλήρυνση κατά πλάκας και Τ – κύτταρα
Είναι γνωστό ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα όπου ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται στον εαυτό του καταστρέφοντας τη μυελίνη των νευρικών κυττάρων, όπως φαίνεται στην εικόνα.
Είναι γνωστό ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα όπου ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται στον εαυτό του καταστρέφοντας τη μυελίνη των νευρικών κυττάρων, όπως φαίνεται στην εικόνα.
Εκτός από την ανοσολογική αντίδραση κατά την οποία καταστρέφεται η μυελίνη με αποτέλεσμα να μη μεταδίδεται η ηλεκτρική ώση πάνω στο νεύρο, παράλληλα στη σκλήρυνση κατά πλάκας συμβαίνει και μία άλλη διαταραχή.
Τα ολιγοδενδροκύτταρα είναι ειδικά κύτταρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα τα οποία παράγουν την ουσία που λέγεται μυελίνη.
Οι κόμβοι του Ranvier όπως φαίνονται στην εικόνα είναι δακτύλιοι μεταξύ των τμημάτων της μυελίνης ˙είναι πολύ σημαντικοί για το νευροκύτταρο διότι συγκεντρώνουν το τοπικό ερέθισμα και το μεταδίδουν στον επόμενο δακτύλιο.
Για κάθε είδους θεραπεία που πρόκειται να λάβει ο ασθενής με σκλήρυνση κατά πλάκας, πρέπει να γίνεται πλήρης και λεπτομερής ανάλυση του ιστορικού και της εξέλιξης της νόσου
Η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζει διακυμάνσεις όσον αφορά τα συμπτώματα.
Είναι γνωστό ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλλει τη μυελίνη των νεύρων.
Σε παγκόσμιο ιατρικό επίπεδο υπάρχει η πεποίθηση ότι πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα.
Όλες οι καινούργιες ενδείξεις και τα ερευνητικά αποτελέσματα καταλήγουν σ’ ένα συμπέρασμα: για την αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας πρέπει να ακολουθείται εξατομικευμένη θεραπεία, και αυτό γιατί έχουμε μία πολυπαραγοντική νόσο που διαφέρει από ασθενή σε ασθενή.
Τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται εδώ και πάρα πολλά χρόνια με σχετική επιτυχία στην αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Στις αρχές του 21ουαιώνα ξεκινάει μία νέα εποχή που αφορά την έρευνα και θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Πράγματι, τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ σε διάφορα πανεπιστήμια, ερευνητικά ινστιτούτα, φαρμακευτικές εταιρίες κ.α. πραγματοποιούνται έρευνες σε ότι αφορά την αντιμετώπιση του αυτισμού.
Οι αυτιστικές τάσεις είναι συγκεκριμένες διαταραχές της ομιλίας, της κίνησης και της προσαρμογής στο περιβάλλον.
Ο έγκαιρος εντοπισμός του αυτισμού μέχρι την ηλικία των δύο ετών έχει τεράστια σημασία.
Τα παραπάνω αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αυτισμού για όλες τις ηλικίες, σε μεγάλο ή μικρό βαθμό.
Στις θεραπευτικές προσπάθειες που γίνονται για την αντιμετώπιση του αυτισμού πρέπει να χορηγείται φαρμακευτική αγωγή και να γίνεται παράλληλα θεραπεία συμπεριφοράς με κοινωνικά και γλωσσικά στοιχεία.
Ημικρανικές κρίσεις και ηλικία Οι ημικρανίες εμφανίζονται σε διάφορες ηλικίες και κάτω από διάφορες καταστάσεις. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί η εμφάνιση των ημικρανιών ταυτόχρονα με το σχολικό στρες. Σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με την ηλικία, απαιτείται πέρα από την διαγνωστική αντιμετώπιση και μία εξειδικευμένη θεραπευτική αγωγή. Αλλιώς αντιμετωπίζονται οι ημικρανίες σε προχωρημένη ηλικία, και αλλιώς στα […]
Υπάρχουν παιδιά που αργούν να μιλήσουν ή μιλάνε λίγο ή καθόλου.
Η ομιλία αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό διαταραχής σε ότι αφορά τον αυτισμό.
Ο αυτισμός κατά κύριο λόγο εκδηλώνεται με διαταραχές της συμπεριφοράς.