Η κοινωνική συμπεριφορά
Η κατανόηση και η ρύθμιση της κοινωνικής συμπεριφοράς των ανθρώπων και των μαζών παραμένουν ακόμη μέγιστα προβλήματα του 21ου αιώνα· σαν ένα σύνθετο νευροψυχιατρικό ζήτημα μελετάται, βελτιώνεται και αναπτύσσεται καθημερινώς.
Η κατανόηση και η ρύθμιση της κοινωνικής συμπεριφοράς των ανθρώπων και των μαζών παραμένουν ακόμη μέγιστα προβλήματα του 21ου αιώνα· σαν ένα σύνθετο νευροψυχιατρικό ζήτημα μελετάται, βελτιώνεται και αναπτύσσεται καθημερινώς.
O συσχετισμός της ιεραρχίας με τις νευροψυχιατρικές ασθένειες φαίνεται παράδοξος.
Κάθε δεδομένη ιεραρχία που υφίσταται σ’ ένα ατομικό, οικογενειακό ή κοινωνικό κύκλο δημιουργεί μια δεδομένη κατάσταση που οδηγεί σ’ ένα σταθερό τρόπο ζωής.
Η επιθετικότητα, έτσι όπως την συναντάμε στη σύγχρονη στρεσογόνo ζωή σε διάφορες μορφές, είναι αποκλειστικά μια διαταραχή των συστημάτων της ιεραρχίας που γνωρίζει το κάθε άτομο.
Ο εγκέφαλος γνωρίζει πολύ καλά τη σημασία της ιεραρχίας για τη βελτίωση της ζωής· γι’ αυτόν το λόγο έχει «δημιουργήσει» τα ανάλογα νευρωνικά τόξα τα οποία αποτελούν προϋπόθεση για την ύπαρξη της κοινωνικής ιεραρχίας.
Αναμενόμενο είναι το γεγονός ότι η αντικοινωνική συμπεριφορά έχει ως αποτέλεσμα την απομόνωση του ατόμου.
Το άγχος σαν εγκεφαλική δυσλειτουργία προερχόμενο από διάφορες καταστάσεις μπορεί να είναι η βάση μιας αντικοινωνικής συμπεριφοράς αλλά και προϊόν αυτής.
Το φαγητό ως επιβράβευση είναι κάτι που δημιουργείται από την παιδική ηλικία και σχετίζεται με το ένστικτο της πείνας το οποίο είναι κληρονομικό και εμφανίζεται από την πρώτη στιγμή της γέννησης του ατόμου.
Το ένστικτο της τροφής και κατά συνέπεια της διατροφής είναι έμφυτο στον άνθρωπο και αναπτύσσεται με κληρονομικό τρόπο από τη γέννηση του.
Το ένστικτο της βουλιμίας υπάρχει στον άνθρωπο και ουσιαστικά o ρόλος του είναι να τον προστατεύει από την πείνα· πρόκειται για μια διαχείριση της πείνας ως προς την επιβίωση του ατόμου.
Το ένστικτο αποτελεί μια εγκεφαλική λειτουργία· προέρχεται από το «αρχέγονο» τμήμα του εγκεφάλου, δηλαδή το πρώτο τμήμα του εγκεφάλου που δημιουργείται στον άνθρωπο και είναι φορτισμένο με μνήμες και κληρονομικές εξελίξεις που προέρχονται από τους γεννήτορες.
Ο παλαιοεγκέφαλος είναι το πρώτο τμήμα του εγκεφάλου που αναπτύχθηκε στον άνθρωπο και από τη στιγμή της δημιουργίας του μέχρι σήμερα αναπτύσσεται σταδιακά και μεταφέρεται γονιδιακά.
Υπάρχουν άπειρα πράγματα τα οποία μαθαίνουμε ήδη από τη βρεφική ηλικία· ότι έτσι πρέπει να γίνονται γιατί έτσι είναι το «σωστό».
Ο εγκέφαλος μας είναι κατασκευασμένος με τέτοιον τρόπο ώστε από μόνος του να αποφασίζει αν θα κάνει έναν αγώνα ή όχι.
Η ερωτική επιθυμία είναι μια επιθυμία για εξέλιξη της ζωής και δεν έρχεται απευθείας από την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου· μην μπερδεύουμε την ελεύθερη βούληση με το αίσθημα της ερωτικής επιθυμίας, όσον αφορά την επιλογή του συντρόφου.
Η επιθυμία να ανήκουμε κάπου μαθαίνεται από τους γονείς στα μωρά αλλά ταυτόχρονα τα «μωρά» από την πρώτη στιγμή της ζωής τους έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν κάπου.
Η άρνηση της τροφής αποτελεί μια διαταραχή του ενστίκτου της πείνας και αποτελεί μια παθολογική εγκεφαλική κατάσταση.
Όπως αναφέραμε και σε άλλα άρθρα, η ψυχογενής κρίση αποτελεί μια πολύ δύσκολη κλινική εικόνα διότι μαζί με τ’ άλλα προβλήματα προστίθεται και η «αμφιβολία» αν έχουμε να κάνουμε με μια γνήσια επιληπτική κρίση.
Το κατά πόσο έχουμε μια προσωρινή επιληπτική δράση στον εγκέφαλο όσον αφορά τις διάφορες περιπτώσεις κλασικής ημικρανίας, ιδιαίτερα σ’ αυτήν που εμφανίζεται με αύρα χωρίς κεφαλαλγία, αποτελεί πάντα ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Οι επιληπτόμορφες κρίσεις αποτελούν ένα αντικείμενο της σύγχρονης νευρολογίας, έχοντας ένα μεγάλο κομμάτι των νευροεπιστημών να ασχολείται με μια σειρά κλινικών εικόνων που ενώ μοιάζουν με επιληπτικές καταστάσεις, δεν είναι.