Εμετός και προβλήματα
Το πρόβλημα του εύκολου εμετού, με ή χωρίς πρόκληση του, είναι ένα νευρολογικό πρόβλημα αντανακλαστικών.
Το πρόβλημα του εύκολου εμετού, με ή χωρίς πρόκληση του, είναι ένα νευρολογικό πρόβλημα αντανακλαστικών.
Τα ενδοεγκεφαλικά αγγεία «αφήνουν» τα αποτυπώματα τους επάνω στο κρανίο.
Ένα μεγάλο σημείο έρευνας, σύγχρονης νευρολογικής εξέτασης αποτελούν η ανάλυση των αισθημάτων όπως πόνος, φόβος, θυμός, απέχθεια, τύχη και θλίψη.
Μέχρι στις αρχές του 1950 οτιδήποτε είχε σχέση με εγκεφαλική δυσλειτουργία ή ψυχιατρική απόκλιση, σε γενικές γραμμές, εθεωρείτο ως «τρέλα» και οι ασθενείς που είχαν την ατυχία να εκδηλωθούν έτσι έπεφταν σε ένα κύκλο προκαταλήψεων και δεισιδαιμονίας.
Οι εξελίξεις στο επίπεδο της διάγνωσης της νευροψυχιατρικής έχουν φτάσει σε πάρα πολύ μεγάλα επίπεδα.
Από παλιά γνωρίζουμε στη Βιονευρολογική έναν χάρτη που επιδείκνυε τα κέντρα των νευρικών τόξων διαφόρων συναισθημάτων (φωτογραφία).
Το κινητικό σύστημα του ανθρώπου κατά βάση αποτελείται από μύες και τένοντες.
Η δυσδιαδοχοκινησία είναι μια διαταραχή παρεγκεφαλιδική που στην Βιονευρολογική, τη βλέπουμε τακτικά στη σκλήρυνση κατά πλάκας και σε νευρολογικά νοσήματα προχωρημένης ηλικίας.
Πάμπολλες φορές, όπως σε κάθε ιατρείο, έτσι και στην Βιονευρολογική, γίνεται τακτική αναφορά για πιθανή απώλεια συνείδησης.
Όπως έχει δείξει η εμπειρία μας στην Βιονευρολογική, πρόκειται για δυο κλινικά συστήματα που είναι έντονα συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Είναι χαρακτηριστική για ορισμένα πρόσωπα μια «υπερευαισθησία», που έχουν ότι αφορά τη θεά κάποιας δυσάρεστης κατάστασης ακρωτηριασμού ή «βρωμιάς».
Τα κατάγματα του κρανίου έχουν μια υψηλή επικινδυνότητα σε οποιοδήποτε σημείο και αν βρίσκονται.
Στη Βιονευρολογική πάντα αρχίζουμε τη γενικευμένη εξέταση όλων των προβλημάτων κυρίως από την ικανότητα του συλλογισμού και τις λύσεις κάποιων προβλημάτων.
Η ακουομετρία λαμβάνει κάθε μέρα και περισσότερο μεγάλη διαγνωστική σημασία για πλήθος νευρολογικών παθήσεων, που έχουμε και μια συμβολή τόσο της αγωγής όσο και της αισθητηρίου βαρηκοΐας.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αύξησης των δυνατοτήτων των εξεταστικών μεθόδων, μεγαλώνει κάθε τόσο ο αριθμός των αυτοανόσων νοσημάτων.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα, μια σειρά από αρρώστιες που εκδηλώνονται από το ίδιο το σώμα προς τον εαυτό του σε πολλές περιοχές, όργανα ή και συνδυασμό λειτουργιών έχει σαν αρχή μια δυσλειτουργία στον εγκέφαλο και χαρακτηριστικά στα νευρωνικά τόξα που περνάνε από τη λεγόμενη νήσο του εγκεφάλου.
Η φωτογραφία που παρουσιάζουμε έχει ιδιαίτερο κλινικοανατομικό ενδιαφέρον· δείχνει με διάφορες αποχρώσεις και σε συνδυασμούς χρωμάτων μια πλήρη φυσιολογική αναπαράσταση του εγκεφάλου και όλων των στοιχείων του όπως είναι δομημένα σε φυσιολογική κατανομή.
Πρόκειται για μια άκρως απλοϊκή εξέταση που δυστυχώς ή αδίκως, όπως αποδεικνύει η πείρα μας από τη Βιονευρολογική, παραλείπεται από τους γιατρούς γιατί θεωρείται υποδεέστερη.
νάλογα με το ύψος του τραυματισμού όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική εμφανίζονται παραπληγίες ή τετραπληγίες. Κάθε φορά με ειδικές νευροφυσιολογικές εξετάσεις σε συμπλήρωμα των υπολοίπων ακτινολογικών είναι δυνατόν να έχουμε και μια σαφή εικόνα τόσο του ύψους της βλάβης όσο και του παραπληγικού γεγονότος.
Οποιεσδήποτε διαταραχές του αυχενικού συνδρόμου με αντίστοιχη κλινική συμπτωματολογία αποδίδονται κατά κύριο λόγο σε οστικά ή μυελικά προβλήματα.