Ποιά άτομα επιδιώκουν καινούργια ταυτότητα-προσωπικότητα
Άτομα κάτω από έντονη πίεση, στρες, τραυματικά γεγονότα, αυτοκτονικότητες ή ακόμη και εκφυλιστικά νευρολογικά νοσήματα μπορούν να παρουσιάσουν τάσεις φυγής με αλλαγή της προσωπικότητας.
Άτομα κάτω από έντονη πίεση, στρες, τραυματικά γεγονότα, αυτοκτονικότητες ή ακόμη και εκφυλιστικά νευρολογικά νοσήματα μπορούν να παρουσιάσουν τάσεις φυγής με αλλαγή της προσωπικότητας.
Η διαταραχή του πανικού ανήκει πλέον στις «μοντέρνες» αρρώστιες και αυτές που αντιμετωπίζει κανείς καθημερινά σε νευρολογικά, ψυχιατρικά αλλά και κάθε άλλου είδους ιατρικά τμήματα.
Μια από τις τακτικότερες αιτίες ασθενών προέλευσης στη βιονευρολογική είναι οι μεικτές βλάβες της σπονδυλικής στήλης.
Στη Βιονευρολογική, πολύ τακτικά, έχουμε καταγράψει περιπτώσεις υπερξαρθρήματος της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.
Η αρτηριοσκλήρωση, όπως έχουν δείξει οι κλινικές εξετάσεις στη Βιονευρολογική, αποτελεί τακτικά ένα αίτιο αυχενικής μυελοπάθειας.
Σε έντονα, σημαντικά, εργαζόμενους για χρόνια και σε περιπτώσεις γεροντικών εκφυλίσεων της σπονδυλικής στήλης έχουμε βρει στη Βιονευρολογική, πολύ τακτικά έντονη νευρολογική συμπτωματολογία, ακόμα και αν οι ασθενείς δεν παραπονιούνται για αυτό.
Ο ύπνος, πολλές φορές στα τελευταία του στάδια, ιδιαίτερα κατά την περίπτωση του σταδίου REM, και όταν έχει προϋπάρξει μια έντονη κουραστική μέρα, οινοποσία ή ακόμη συνοδεία με φάρμακα, ενδέχεται, όπως έχει δείξει και η πείρα μας στην Βιονευρολογική, να παρουσιάζει έντονα συμπτώματα βίας ακόμη και εναντίων του συντρόφου που κοιμάται μαζί του.
Η επιληψία, πέρα από την διάγνωση της, που κατά κύριο λόγο δυστυχώς γίνεται μόνο με κλινικά κριτήρια μέχρι σήμερα, έχει και ένα δεύτερο σκέλος αντιμετώπισης΄ αυτό της σωστής θεραπείας.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι χαρακτηριστική λόγω της ατροφίας ή δυσλειτουργίας μερικών πυρήνων φαιάς ουσίας, τα λεγόμενα βασικά γάγγλια, που βρίσκονται περίπου στο κέντρο του εγκεφάλου.
Κατά την μελέτη του εικοσιτετράωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά καταγράφουμε φαινόμενα βίαιων κινήσεων, όπως κλωτσιές, γρονθοκοπήματα, τεντώματα του κορμιού ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να προκαλέσει έντονη κίνηση.
Πάρα πολλές φορές εμφανίζεται μια ζάλη ή ακόμη και σκοτοδίνη ή αδυναμία συγκέντρωσης, γενικά μια συνειδησιακή διαταραχή, τόσο σε ότι αφορά το επίπεδο όσο και το περιεχόμενο, όταν έχουμε έντονους πόνους στον αυχένα, που συνοδεύονται και με αυχενική δυσκαμψία.
Στην ουσία πρόκειται για μια κατάσταση, διάδοχη, διότι μετά από κάθε μηνιγγίτιδα ακολουθεί και μια εγκεφαλίτιδα, τουλάχιστον όταν έχουμε ιογενείς λοιμώξεις, όπως έχει δείξει η εμπειρία εδώ στην Βιονευρολογική.
Γνωρίζουμε από την Βιονευρολογική, ότι υπάρχει μια μεγάλη γκάμα επιληπτικών κρίσεων, από αυτές που είναι εμφανείς με μυοτονικούς σπασμούς και αυτές που είναι ημιφανείς, όπως είναι οι αφαιρέσεις και για πολύ έμπειρο μάτι και άλλες που ενώ υφίστανται δεν φαίνονται, αλλά καταγράφονται στο εγκεφαλογράφημα.
Υπήρχε πάντοτε μια απορία και ιδιαίτερα για μας στην Βιονευρολογική, που ασχολούμαστε εδώ και χρόνια με τα αυτοάνοσα, πώς είναι δυνατόν νευρολογικές ασθένειες της ίδιας «κοπής» να έχουν την ίδια συμπτωματολογία με διαφορετική ένταση, σειρά ή έκταση.
Πάρα πολλές φορές, όπως έχουμε δει στους ασθενείς μας εδώ στην Βιονευρολογική και κυρίως παιδιά, ύστερα από έντονη φαρμακευτική αγωγή κυρίως αντιβιοτικού τύπου και μάλιστα συγκεκριμένων από αυτών, όπως είναι τα ανθελονοσιακά φάρμακα και τα παράγωγα τους, συμβαίνει να έχουμε μονομερή βλάβη του ακουστικού νεύρου.
Αναμφισβήτητα, το πρόβλημα της άνοιας είναι, αυτή τη στιγμή ότι αφορά τις ασθένειες γενικά, τουλάχιστον στην Ευρώπη, ένα από τα μεγαλύτερα εάν όχι και το μεγαλύτερο.
Πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή, ιδιαίτερα έντονη, που μπορεί όμως πολλές φορές να έχει και οργανική αιτία.
Οι παιδικές καταθλίψεις με την πάροδο των ετών, τα τελευταία χρόνια, στην στρεσογόνο κοινωνία στην οποία βρισκόμαστε, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις και κάτω από την μεγάλη ένταση, αυξάνονται ραγδαία.
Στην Βιονευρολογική, στις πολύωρες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές, σε ανθρώπους με προβλήματα πανικού, ή έντονη επιθυμία, ακόμη και ιδιοψυχαναγκαστικής νεύρωσης, πολύ τακτικά βλέπουμε, όταν το πρόβλημα οξύνεται, να υπάρχει μια αυξημένη δραστηριότητα στο κροταφικό κυρίως λοβό, η οποία εντείνεται όσο επιτείνεται το πρόβλημα.
Ισχύει πλέον το «ρητό», ότι όποιος πάει πρώτη φορά στην όπερα ή θα ενθουσιαστεί και θα το ακούει για πάντα ή θα απογοητευτεί και δεν θα ξαναπάει.