Ο Γκόγια η σύφιλη και η επιληψία Η αρρώστια του Γκόγια, του διασήμου ισπανού ζωγράφου, θεωρήθηκε κυρίως λόγω των κρίσεων και της προοδευτικής συμπτωματολογίας των νευρολογικών αυμπτωμάτων, κυρίως των παραλύσεων και παραισθήσεων σαν αποτέλεσμα μιας συφιλιδικής εξέλιξης. Η πιο προσεκτική ανάλυση όμως των καταγεγραμμένων ιατρικών ευρημάτων αποκλείει κάτι τέτοιο με τις σημερινές ιατρικές γνώσεις. Αντίθετα […]
Η επιληψία και οι οικονομικές τάξεις. Η επιληψία είναι η μοναδική νόσος που προσβάλλει όλες τις κοινωνικές τάξεις με την ίδια ποικιλία συνδυασμού συμπτωμάτων και έντασης. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο δεν είναι δυνατόν ακόμη και από έμπειρους γιατρούς πολλές φορές, να παρατηρηθούν και κατ’ επέκταση να θεραπευθούν οι διάφορες αποκλίσεις της. Είναι δυνατόν κοινωνικά […]
Οι επιληψίες είναι δυνατόν να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα μέχρι τώρα συμβατά μέσα.
Ο πόνος «φάντασμα» κάποιου ακρωτηριασμένου μέλους που είναι ιδιαίτερα έντονος ενώ το μέλος δεν υπάρχει είναι από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις νευροφυτικού πόνου.
Στον εγκέφαλο υπάρχει συνεχώς μία εγκεφαλική δραστηριότητα˙ είτε είναι μία χαμηλής εντάσεως όπως γίνεται στον ύπνο ή μπορεί να είναι και μία δυνατή εκφόρτιση όπως συμβαίνει στις επιληπτικές κρίσεις.
Τα τελευταία χρόνια η αυτοφωτογράφηση (selfies) και η παρουσίαση των εικόνων στο διαδίκτυο έχουν γίνει πια εξάρτηση σε μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού.
Το φουμαρικό οξύ υπάρχει σαν φάρμακο περίπου 40 χρόνια με έντονη παρουσία.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας υπάρχει εδώ και εκατό χρόνια στη βιβλιογραφία σαν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Η τακτική ταυτόχρονη εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων άνοιας και επιληψίας άρχισε να γίνεται ιατρικά ενδιαφέρουσα για έρευνα από τις αρχές του 21ου αιώνα.
Σε μία τοξική δηλητηρίαση κάθε είδους υπάρχει πάντα η ένδειξη ενός επιληπτικού ρίσκου.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μία ιδιαίτερα ύπουλη αυτοάνοση αρρώστια.
Με τις μέχρι τώρα γνωστές μεθόδους θεραπείας της νόσου του Parkinson, υπήρχε βελτίωση της νόσου για τουλάχιστον οκτώ έως δεκαπέντε έτη.
Ο διάσημος νευρολόγος – ψυχίατρος Constantin von Economo τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα ερεύνησε εντατικά μία κλινική μορφή εγκεφαλίτιδας, τη ληθαργική, και διαπίστωσε δύο νέα νευρωνικά τόξα: τα κέντρα του ύπνου και της επαγρύπνησης.
Στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα ο διάσημος νευρολόγος – ψυχίατρος Constantin von Economo διαπίστωσε ότι σε περίπτωση εγκεφαλίτιδας ο εγκέφαλος υποφέρει σημαντικά από άγνωστο ιό, παρουσιάζοντας έντονες διαταραχές του ύπνου, παραλύσεις των μυών του προσώπου και συγκεκριμένα των οφθαλμών.
Ο έρπητας είναι ένας ιός που προσβάλει κάθε νευρικό σύστημα. Αναμενόμενο είναι λοιπόν να προσβάλει και τον οφθαλμό.
Με την πάροδο των χρόνων οι ηλικιωμένοι ασθενείς πέρα από τη συνήθη διαταραχή των γνωστικών λειτουργιών εμφανίζουν και μία επιτακτική ανάγκη για ούρηση ταυτόχρονα με δυσκινησία βάδισης των κάτω άκρων.
Η απόπτωση είναι ένα «μεταφαινόμενο» το οποίο παρατηρείται σε παραλύσεις από μετατραυματικές βλάβες του νωτιαίου μυελού· οφείλεται κατά κύριο λόγο στις λοιμώξεις υγιών ιστών που είναι σε γειτνίαση με τους παθολογικά τραυματισμένους ιστούς.
Μια εκτεταμένη έρευνα που έγινε από πανεπιστήμιο στις Ηνωμένες πολιτείες έδειξε ότι οι δικαστικές αποφάσεις επηρεάζονται όλο και περισσότερο από τις γνώσεις που έχουν οι δικαστές σχετικά με εγκεφαλικές «ανωμαλίες»
Είναι δυνατόν να έχουμε την παρουσία δυο μορφών κινητικών διαταραχών από διάφορες αιτίες ή από άλλες μορφές
Την έχουμε συναντήσει αρκετές φορές στη Βιονευρολογική, συνοδευόμενη και από άλλες ασθένειες ή μόνη της
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος