Μνήμη και βαρβαρότητα
Πολλές φορές έχουμε μεγάλη δυσκολία στο να κατανοήσουμε τόσο το πολιτικό, όσο και το πολιτισμικό πλαίσιο μιας συμπεριφοράς βίας, επικίνδυνης και συχνά αντιφατικής σε ότι αφορά τη χαρακτηριοδομή ατόμων ή λαών
Πολλές φορές έχουμε μεγάλη δυσκολία στο να κατανοήσουμε τόσο το πολιτικό, όσο και το πολιτισμικό πλαίσιο μιας συμπεριφοράς βίας, επικίνδυνης και συχνά αντιφατικής σε ότι αφορά τη χαρακτηριοδομή ατόμων ή λαών
Το 1993 δημοσιεύτηκε μια έρευνα του γιατρού Kepes σε Αμερικάνικο περιοδικό σχετικά με τις μονήρεις απομυελινωτικές εστίες που έχουν κλινική συμπεριφορά εγκεφαλικού όγκου
Οι ημικρανίες πέραν του γεγονότος ότι έχουν μια οξεία επώδυνη συμπτωματολογία, κατά την εμφάνιση τους έχουν και μια «χρόνια» παρενέργεια για τον ψυχικό κόσμο του ασθενούς
Πρόκειται για μια απλή διαταραχή της συμπεριφοράς, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, που βασίζεται κυρίως στην ανεπαρκή λειτουργία της μνήμης
Ο κροταφικός λοβός είναι βασικός για τη λειτουργία συμπεριφοράς και μνήμης και είναι ιδιαίτερα ευάλωτος στις επιληπτικές κρίσεις
Είναι γενικά παρατηρημένο ότι οι ασθενείς και ιδιαίτερα αυτοί των νεαρών ηλικιών με μεγάλη επιμέλεια κρύβουν τον ψυχαναγκασμό τους, όσο και αν υποφέρουν από αυτό, σε σημείο μάλιστα που να οδηγούνται αρκετές φορές μέχρι σε παρανοϊκή συμπεριφορά αυτής της αποστροφής προς τον ψυχαναγκασμό που ήδη έχουν καταλάβει, αλλά δεν μπορούν να αποφύγουν
Είναι μια παλιά εμπειρική παραδοχή ότι με την πάροδο του χρόνου και με την εξέλιξη της ζωής, κάθε άτομο κατά καιρούς αλλάζει συμπεριφορά και ιδιαίτερα τρόπο έκφρασης, σε ότι αφορά την προσωπικότητα του
Μια μια «στανταρισμένη» κλινική εικόνα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πάρα πολλοί ερευνητές, γιατροί ασχολούνται, καταλήγοντας ακριβώς σε αυτό το σημείο˙ ότι δεν υπάρχει μια «στανταρισμένη» εικόνα και έτσι κατά καιρούς έχουμε, μέχρι να επικρατήσει αυτός ο όρος «υπερκινητικό παιδί και διάσπαση προσοχής», διάφορες άλλες «υποδιαγνώσεις» ή διαγνωστικές ερμηνείες
Η διάγνωση «διάσπασης της προσοχής και υπερκινητικό παιδί» είναι μια «μοντέρνα» διάγνωση των τελευταίων είκοσι ετών, η οποία όμως τουλάχιστον στις λεγόμενες Δυτικές χώρες έχει πάρει έκταση, κυρίως στα όρια της επιδημίας
Πρόκειται για ένα καινούργιο κομμάτι της ανοσονευρολογίας, σε ότι αφορά τη συμπεριφορά των ιών στο κεντρικό νευρικό σύστημα
Επιθέσεις, τραυματισμοί, σεξουαλική βία , υπνοβασία κ.τ.λ. είναι μερικά από τα φαινόμενα που έχουν περιγραφτεί στη διεθνή βιβλιογραφία, σαν διαταραχές στον ύπνο
Από ότι έχουμε δει στο εργαστήριο ύπνου της Βιονευρολογικής, κάθε εγκέφαλος έχει μια εξατομικευμένη νευροφυσιολογική συμπεριφορά
Τα τελευταία χρόνια με τις σύγχρονες έρευνες και ιδιαίτερα στα εργαστήρια ύπνου, έχει εντοπιστεί ένα μεγάλο πρόβλημα αυτό της επιθετικής συμπεριφοράς, κατά τη διάρκεια του ύπνου
Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, μέχρι πρόσφατα, εθεωρείτο μια αμιγής ψυχιατρική νόσος, ακαθόριστου αιτιολογίας
Έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα μετά από την πείρα μας εδώ στη Βιονευρολογική, ότι η πολύωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή πολλές φορές είναι σωτήρια για τη σωστή φαρμακευτική λύση, προκειμένου να σταματήσουν οι επιληπτικές κρίσεις στο παιδί
Πάρα πολλές φορές, παρατηρούμε σε ασθενείς που, μετά από ένα ακόμη επιπόλαιο εγκεφαλικό τραύμα, δείχνουν μια ιδιαίτερη τάση στο να αποθηκεύουν πράγματα ή να μην κάνουν περιττά έξοδα, κατά τη γνώμη τους, και γενικά να προσέχουν τον εαυτό τους και τη συμπεριφορά τους υπέρμετρα έναντι τρίτων ή άλλων ανθρώπων
Η τεχνική των biofeedback έχει τη δυνατότητα μιας μεμονωμένης καταγραφής και επεξεργασίας μιας λειτουργίας κάποιου σωματικού οργάνου ή συστήματος, π.χ. του καρδιακού ρυθμού ή της καταθλιπτικής συμπεριφοράς
Είναι μια αλυσίδα πολύ περίεργη που μέχρι τώρα δεν έχει αναγνωριστεί πλήρως. Πρόκειται για τη δυσάρεστη εικόνα της νευρογενούς ανορεξίας
Με απόλυτη σιγουριά ναι. Σε παρατηρήσεις που κάνουμε εδώ στη Βιονευρολογική, επί χρόνια σε ασθενείς με συναισθηματικές διαταραχές και ταυτόχρονες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές και ψυχομετρικές αναλύσεις, βλέπουμε αυτές τις μεταβολές πάρα πολύ τακτικά.
Μέχρι στιγμής, μέχρι δηλαδή πριν μερικά χρόνια, η παντελής έλλειψη παρατήρησης λειτουργίας εγκεφάλου, έδωσε την ευκαιρία σε ανθρώπους με μεγάλη φαντασία και θεωρητικούς της ψυχολογίας να δημιουργήσουν κάποιες τεχνικές που, μέσω των οποίων, πίστευαν ότι έλεγχαν τη συμπεριφορά του ανθρώπου και έδιναν κάποιες εξηγήσεις, οι οποίες βέβαια δεν έχουν σχέση με αυτό που συμβαίνει στον εγκέφαλο