Οι ιδιοπαθείς επιληπτικές κρίσεις, κατά κύριο λόγο «αφαιρέσεις», είναι δύσκολο να διακριθούν και να διαγνωστούν λόγω της σύντομης διάρκειάς τους και πολλές φορές «παρουσιάζονται» ακατανόητες για το περιβάλλον.
Η κλασική ναρκοληψία είναι από πλευράς συμπτωματολογίας η πιο «σκληρή» μορφή ναρκοληψίας.
Ο φυσιολογικός ύπνος είναι η βασική λειτουργία που διαταράσσεται μόλις ο εγκέφαλος εμφανίζει επιληπτική προδιάθεση και δραστηριότητα.
Σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και αν αρχίζει μία φλεγμονή την «εγκατάστασή» της, πάντα «ενημερώνει» τον εγκέφαλο.
Όταν υπάρχει πιθανή διαταραχή – βλάβη πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τον τοκετό (περιγεννητικά), ο κίνδυνος εμφάνισης επιληπτικών επιπλοκών πάντα «υποβόσκει».
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) είναι το κύριο διαγνωστικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την επιληψία συστηματικά από τη δεκαετία του πενήντα.
Σε αρκετές κλινικές εικόνες, κυρίως σε παιδιά, υπάρχει κοινή εμφάνιση μικρών ή μεγάλων επιληπτικών κρίσεων και γαστρεντερικών διαταραχών.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται διεξοδικές έρευνες και παρατηρήσεις με ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές σε γηραιούς ασθενείς που έχουν υποστεί νάρκωση, λόγω χειρουργικής επέμβασης στο ισχίο.
Στο φαινόμενο του γήρατος κάθε αλλαγή του περιβάλλοντος αποτελεί και ένα «σοκ».
Η ποιότητα ζωής είναι ουσιαστικά οργανικός παράγοντας που συνδυάζεται με το ρυθμό ύπνου – αφύπνισης σαν εγκεφαλική πλέον λειτουργία.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη για τις νευρολογικές παθήσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Με την πρόοδο της τεχνολογίας και ιδιαίτερα με την ανάπτυξη των λογισμικών των υπολογιστών, πλέον η καταγραφή του ύπνου σε δωδεκάωρη ή εικοσιτετράωρη βάση είναι εφικτή.
Σε μία σειρά εξετάσεων που έγινε σε ανθρώπους με ηχολαλία τα τελευταία είκοσι χρόνια μέσω της καταγραφής του εικοσιτετράωρου εγκεφαλογραφήματος, διαπιστώθηκαν συγκεκριμένες διαταραχές στο βρεγματικό οστό, στον κροταφικό και στον προμετωπιαίο λοβό.
Μία εξελιγμένη νευροφυσιολογική μέθοδος όπως είναι αυτή της καταγραφής του εικοσιτετράωρου εγκεφαλογραφήματος δίνει στην πρώιμη παιδική ηλικία, δηλαδή κάτω των τριών ετών, ικανά στοιχεία τα οποία μπορούν να παραπέμψουν στην πιθανή ύπαρξη προδιάθεσης για αυτισμό.
Οι ημικρανίες έχουνε άμεση σχέση με το στρες.
Σε περιπτώσεις που έχουμε απλές ενδείξεις ή πληροφορίες από το ιστορικό του ασθενούς ότι υπάρχει περίπτωση αποφρακτικής άπνοιας, η εκτίμησή της μέσω της καταγραφής εικοσιτετράωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι απολύτως απαραίτητη.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι μία νευροφυσιολογική μέθοδος κατά την οποία καταγράφεται η δραστηριότητα του φλοιού του εγκεφάλου.
Τα σύνδρομα των «τικ» και ιδιαίτερα το σύνδρομο Τουρέτ απαιτούν γρήγορη διάγνωση, προκειμένου να ξεκινήσει άμεσα η θεραπευτική αγωγή.
Όπως είναι γνωστό, τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν πολλές διαφορετικές γλώσσες ταυτόχρονα μέχρι να μεγαλώσουν με τη συνεχή εξάσκηση σ’ αυτές.
Ο Leo Kanner ήταν Αυστριακός ψυχίατρος ο οποίος για πρώτη φορά το 1943 εισήγαγε τον όρο «παιδικός αυτισμός» στην Ιατρική.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος