Πάρκινσον, νευρικό σύστημα και ενδοκρινείς αδένες
Οι διάφορες μορφές πάρκινσον και ιδίως άτυπου πάρκινσον έχουν κυρίως τον «τόπο γέννησής» τους στο σημείο διαταραχής και επικοινωνίας μεταξύ ενδοκρινικού συστήματος και νευρικού συστήματος.
Οι διάφορες μορφές πάρκινσον και ιδίως άτυπου πάρκινσον έχουν κυρίως τον «τόπο γέννησής» τους στο σημείο διαταραχής και επικοινωνίας μεταξύ ενδοκρινικού συστήματος και νευρικού συστήματος.
Κατά τη διάπλαση του οργανισμού του σώματος και των διάφορων οργάνων, πολύ τακτικά για φυλογενετικούς λόγους είναι δυνατόν να αναπτυχθούν περισσότερο απ’ όσο πρέπει στοιχεία του νευρικού συστήματος, δηλαδή νευροκύτταρα, σε όργανα τα οποία ανήκουν αποκλειστικά σε ενδοκρινείς αδένες.
Οι ενδοκρινείς αδένες επηρεάζουν κατευθείαν τον εγκέφαλο διότι το προϊόν τους, οι ανάλογες ορμόνες δηλαδή, «εκβάλλει» στο αίμα και από εκεί μέσω του αίματος και μέσω «περάσματος» από τον αιματικό φραγμό στον εγκέφαλο και συγκεκριμένα στον υποθάλαμο και στην υπόφυση, όπου και διευθύνεται η όλη διαδικασία της ενδοκρινικής παραγωγής.
Τα τελευταία χρόνια όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική όλο και τακτικότερα παρατηρούμε σε ηλικιωμένους ασθενείς μας και κυρίως σε γυναίκες προβλήματα στους εξωκρινείς αδένες.
Χαρακτηριστικό της λοιμώδους μονοπυρήνωσης είναι ότι κατά κύριο λόγο μεταδίδει τον ιό του Epstein -barr, δηλαδή του υπευθύνου για την κλινική της εμφάνιση, με το σάλιο.
Λοιμώδης μονοπυρήνωση και νευρικό σύστημα
Οι ενδοκρινικές διαταραχές κατά κύριο λόγο αποτελούν τις πρώτες παθολογικές αιτίες που δημιουργούν τη συμπτωματολογία της νόσου του πάρκινσον.
Το σύνδρομο πάρκινσον προκύπτει κατά κύριο λόγο τις περισσότερες φορές μετά από μία κακή συνεννόηση διαδικασίας ομοιοστατικού χαρακτήρα μεταξύ ενδοκρινών αδένων, όπου κι αν βρίσκονται αυτοί στο σώμα, και του νευρικού συστήματος.
Αναμφισβήτητα η σημασία της μουσικής για την ανθρώπινη ζωή και τη συμπεριφορά του ατόμου αλλά ακόμα και για τα ζώα είναι σ’ όλους γνωστή.
O ιός Epstein-Barr, εισχωρώντας στο αίμα και ιδιαίτερα στα λευκά αιμοσφαίρια και συγκεκριμένα στα λευκοκύτταρα, δημιουργεί μια μεγάλη «αναταραχή» και παρουσιάζονται τοπικά συγκεντρώσεις «αδρανούς» λεμφώματος που προκαλούν εστίες μόλυνσης κατά κύριο λόγο προς άλλα παρόμοια κύτταρα
Πρόκειται για μια διαδικασία μέσα στο νευρικό σύστημα, όπου έχουμε χαρακτηριστικούς νευροδιαβιβαστές, όπως είναι η ακετυλοχολίνη, που δρα κατευθείαν σε υποδοχείς τους οποίους ονομάζουμε μουσκαρινικούς ή νικοτινικούς
Υπάρχει μια ασθένεια, αρκετά σπάνια, η οποία λέγεται σύνδρομο των «ξηρών» οφθαλμών
Η σαρκοείδωση είναι δύσκολο να διαγνωστεί μερικές φορές, όταν υπάρχουν και συμπτώματα που εμφανίζονται σε άλλες ασθένειες, όπως καρκίνος στους λεμφαδένες, φυματίωση, ρευματοειδή αρθρίτιδα, μυκητιάσεις, σκλήρυνση κατά πλάκας ή ακόμη και βρογχοσπασμοί
Ένας πάρα πολύ δύσκολος συνδυασμός είναι όταν με τα νευρολογικά συμπτώματα ή με τις επιπλοκές, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, στον ίδιο ασθενή να υπάρχει και σαρκοείδωση
Πρόκειται ουσιαστικά για μια περίπτωση, όπως λέμε πανυποφυσισμού, όπου ύστερα από μια αιμορραγία ή από μια διαταραχή της υπόφυσης υπάρχει μια εμφανής ανεπάρκεια στην έκκριση της προλακτίνης και των άλλων υπολοίπων ορμονών που ξεκινάει από την υπόφυση με διαφόρους αδένες στόχους
Υπάρχουν πάρα πολλά υποφυσιακά σύνδρομα, τα οποία συνδυάζονται και κυρίως με νευροψυχιατρικές διαταραχές, όπου η ανάγκη του ελέγχου των ορμονών μέσω της δοκιμασίας συνδυασμένης διέγερσης της υπόφυσης είναι απαραίτητη
Πρόκειται για ένα δίκτυο του κεντρικού νευρικού συστήματος, εξαπλωμένο σε όλο το σώμα
Τον τελευταίο καιρό από το χώρο των ανοσοκατασταλτικών και ανοσορυθμιστικών έχει επιλεγεί μια νέα ουσία η φινγκολιμόδη, η οποία σε μορφή χαπιών δίνεται και για τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας
Στη Βιονευρολογική, όταν κανείς παραπονιέται για προβλήματα του ματιού, πέρα από τον ίδιο τον οφθαλμό εξετάζουμε προσεκτικά και όλο τον οφθαλμικό κόγχο
Μέσα στον οφθαλμικό κόγχο έχουμε ένα πολύ απλωμένο και λεπτό δίκτυο νευρικών ινών από το τρίδυμο νεύρο