Όταν ένας ασθενής έχει την «κακή τύχη» να προσβληθεί από οποιαδήποτε μορφή έρπητα, τότε προκύπτουν κάποιες διαταραχές και ανωμαλίες στον εγκέφαλο που κάθε φορά μπορούν να έχουν διαφορετική συμπτωματολογία και έκταση.
Πολλές φορές κυρίως σε άτομα τρίτης ηλικίας υπάρχει συνύπαρξη κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων με προϋπάρχουσες νευροεκφυλιστικές διαταραχές, όπως για παράδειγμα σε ασθενείς με τη νόσο του πάρκινσον.
Πρόκειται για μία εκφυλιστική νόσος η οποία χαρακτηρίζεται από καταστροφή των νευρικών κυττάρων σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου.
Οι νευροεκφυλιστικές αλλοιώσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος και ειδικότερα του εγκεφάλου, όπως π.χ. η νόσος τουAlzheimer, όπως τις γνωρίζουμε μέχρι τώρα ήταν γνωστές κυρίως απ’ τις κλινικές εικόνες και τα συμπτώματα τους.
Οι διαταραχές του γενετικού υλικού που προκαλούν διάφορες αλλοιώσεις στον εγκέφαλο δημιουργούν και παραβατική συμπεριφορά
Υπάρχει μια σειρά από συμπτώματα και σύνδρομα των περιφερικών νεύρων, των οποίων η συμπτωματολογία πολλές φορές μπερδεύει, σε ότι αφορά την προέλευση τους, κατά κύριο λόγο, όμως, αυτή προέρχεται, σε αυτές τις περιπτώσεις, από το γεγονός ότι κατά την έξοδο τους ή κατά τη διάρκεια της πορείας τους κάποιες ρευματικές αλλοιώσεις επηρεάζουν τη δράση
Μελετώντας την παθοφυσιολογία του κροταφικού λοβού και ιδιαίτερα του ιππόκαμπου, έχει βρεθεί ότι μεσολαβεί ένας «λανθάνων χρόνος» έξι με εφτά χρόνια, μεταξύ αρχόμενης εκφύλισης και εμφάνισης των επιληπτικών κρίσεων
Νευρωτικές ακραίες καταστάσεις, ψυχιατρικές διαταραχές του σχιζοφρενικού τύπου, καθώς επίσης και μείωση της μνήμης, όπως έδειξαν οι νέες απεικονιστικές έρευνες που έχουν γίνει στην Γερμανία, αλλά και από παρατηρήσεις που έχουμε κάνει εμείς μετά από μακροχρόνιες καταγραφές και αναλύσεις στην Βιονευρολογική, αποδεικνύουν ότι πολλές φορές είναι μια εγκεφαλική αλλοίωση υπεύθυνη για αυτή την κατάσταση.
Χαρακτηριστικά χρόνιας μετατραυματικής επιληπτικής εγκεφαλοπάθειας Πρόκειται για μια πολύ χαρακτηριστική κλινική εικόνα, που επαναλβάνεται σχεδόν πανομοιότυπα σε όλες αυτές τις περιπτώσεις. Τα κύρια συμπτώματα είναι απώλεια μνήμης, σύγχυση, διαταραγμένη κρίση, παράνοια, ¨εκρηκτική¨ συμπεριφορά, άνοια,επιληπτικές κρίσεις. Η συμπτωματολογία αυτή ποικίλει ανάλογα με την ένταση του εγκεφαλικού τραύματος, αλλά συνεχίζεται αυξανόμενη μετά το πέρας αυτού. Σε έρευνες […]
Ο κατάλογος «GIBBSANDSTAMPS» και η επιληψία. Οι νευροεπιστήμονες GibbsandStampsκατήρτισαν έναν ιδιαίτερα σημαντικό κατάλογο, τόσο για την διάγνωση, όσο και για την θεραπευτική αγωγή διαφόρων μορφών επιληψίας μετά από εγκεφαλικές αλλοιώσεις, που συμβάδιζαν με διαταραχές της προσωπικότητας. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα χρήσιμη για την νευρολογία εργασία, που κάνει κατανοητές τις διάφορες ψυχοπαθητικές εκφράσεις της προσωπικότητας του […]
Ο έρπης ζωστήρας είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για την εμφάνιση εγκεφαλικών και καρδιακών εμφραγμάτων σε ασθενείς ιδιαίτερα μεγάλης ηλικίας για διαφόρους λόγους.
Η μαγνητική τομογραφία στον ιό του έρπητα σημειακά δείχνει σε ορισμένες περιπτώσεις τις λεγόμενες διαταραχές Τ2 οι οποίες σε σύγκριση με τις διαταραχές Τ1 πάντοτε είναι συγκεκριμένες γι’ αυτήν την περίπτωση.
Σε μία λοίμωξη από τον ιό του έρπητα στον εγκέφαλο υπάρχει μία χαρακτηριστική διαδικασία η οποία πάντοτε έχει ένα συγκεκριμένο τέλος.
Οι χρόνιες εξετάσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα σε ασθενείς με ερπητική εγκεφαλίτιδα έδειξαν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν τέτοιες διαταραχές που μοιάζουν με μικροεπιληπτικές κρίσεις.
Επηρεάζοντας τη νευρογένεση με ουσίες, μόρια ή και άλλες διαδικασίες μπορούμε να αναπαραγάγουμε νέα κύτταρα στο σημείο εκείνο που λείπουν.
Αυτό το ερώτημα απασχόλησε τους επιστήμονες και ιδιαίτερα τους νευρολόγους τα τελευταία δέκα χρόνια ιδιαίτερα έντονα.
Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις παρκινσονικών διαταραχών που αρχίζουν όπως η νόσος του πάρκινσον αλλά με την πάροδο του χρόνου έρχονται εξελίξεις οι οποίες τις διαφοροποιούν απ’ αυτή την αρρώστια.
Μέχρι τώρα υπήρχαν νοσήματα όπως η σχιζοφρένεια, η νόσος του πάρκινσον, οι τραυματικές αλλοιώσεις του νευρικού ιστού κ.α. τα οποία θεωρούνταν αθεράπευτα με τις υπάρχουσες θεραπευτικές δυνατότητες, κυρίως με τα φάρμακα.
Τελευταίες έρευνες θεραπευτικής προσέγγισης σε κάθε επίπεδο της σκλήρυνσης κατά πλάκας έχουν δείξει ενδιαφέροντα αποτελέσματα.
Υπάρχει μία μορφή άνοιας με αργή πορεία εξέλιξης, όπου κατά κύριο λόγο κυριαρχούν επιληπτικές κρίσεις χωρίς σπασμούς αλλά με έντονες διαταραχές του λόγου και των πράξεων.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος