Θλίψη και παραισθήσεις
Η μεγάλη θλίψη φέρνει τακτικά την άρνηση στο να δεχτούμε την απώλεια προσώπων ή πραγμάτων που έχουν χαθεί και τα αγαπούσαμε πολύ
Η μεγάλη θλίψη φέρνει τακτικά την άρνηση στο να δεχτούμε την απώλεια προσώπων ή πραγμάτων που έχουν χαθεί και τα αγαπούσαμε πολύ
Η τοποθέτηση της διάγνωσης «κάποιας» άνοιας δεν πρέπει να γίνεται ποτέ πρόχειρα.
Το χασμουρητό είναι ένα συνηθισμένο αντανακλαστικό, όπως έχουμε δει και στην Βιονευρολογική, σε πάρα πολλές εγκεφαλικές δυσλειτουργίες ή και σαν μια «απόκλιση» ,κοινωνική, φυσιολογικών καταστάσεων.
Όταν ένας γιατρός βρίσκεται αντιμέτωπος με τον άνω συνδυασμό, όπως δείχνει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρέπει να αρχίσει την έρευνα από πολλά σημεία ταυτόχρονα.
Πολλές φορές κατά την νευρολογική εξέταση στην Βιονευρολογική, παρατηρούμε μια μικρή ή μεγάλη απόκλιση της κάτω γνάθου.
Μέχρι στις αρχές του 1950 οτιδήποτε είχε σχέση με εγκεφαλική δυσλειτουργία ή ψυχιατρική απόκλιση, σε γενικές γραμμές, εθεωρείτο ως «τρέλα» και οι ασθενείς που είχαν την ατυχία να εκδηλωθούν έτσι έπεφταν σε ένα κύκλο προκαταλήψεων και δεισιδαιμονίας.
Πρόκειται για μια άκρως απλοϊκή εξέταση που δυστυχώς ή αδίκως, όπως αποδεικνύει η πείρα μας από τη Βιονευρολογική, παραλείπεται από τους γιατρούς γιατί θεωρείται υποδεέστερη.