Ακροτομοφιλία και ομοιόσταση
Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.
Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.
Συνήθως μιλάμε για σύνδρομα επικοινωνιακής διαταραχής σε ασθενείς όταν έχουμε την εντύπωση ότι ενώ είναι «ξύπνιοι» δεν μπορούν να αντιδράσουν στις ερωτήσεις μας.
Στην Βιονευρολογική πέρα από τα κλασσικά προβλήματα ψυχιατρικής νευρολογίας και νευροφυσιολογίας αρκετά τακτικά βρίσκουμε τέτοια τα οποία είναι στο μεταίχμιο ψυχιατρικής και παραψυχολογίας.
Πάμπολλες φορές, όπως σε κάθε ιατρείο, έτσι και στην Βιονευρολογική, γίνεται τακτική αναφορά για πιθανή απώλεια συνείδησης.
Η «πτερυγοειδής» ωμοπλάτη είναι μια τελείως ανώδυνη διαταραχή του μακρύ θωρακικού νεύρου, το οποίο την προκαλεί όταν δέχεται μια πίεση (φωτογραφία).
Η παλαισθησία είναι η αίσθηση της αντίληψης των δονήσεων.
Όταν ο ασθενής έχει απολέσει τη συνείδηση του και στρέψουμε ή κάμψουμε το κεφάλι του, τότε παρατηρούμε αρκετές φορές την κίνηση των ματιών προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Μια από τις πιο ουσιώδης νευρολογικές και βασικές εξετάσεις είναι η δοκιμασία του Ρόμπεργκ.
Το μεγάλο δίλλημα κάθε γιατρού σε ότι αφορά την πρώτη συνάντηση με οποιονδήποτε ασθενή είναι να αντιμετωπίσει τον πόνο κάτω από τον οποίο διακατέχεται ο ασθενής.
Η ακουομετρία λαμβάνει κάθε μέρα και περισσότερο μεγάλη διαγνωστική σημασία για πλήθος νευρολογικών παθήσεων, που έχουμε και μια συμβολή τόσο της αγωγής όσο και της αισθητηρίου βαρηκοΐας.
Από την πείρα στη Βιονευρολογική, διαγνωστικά, το πρόβλημα είναι πιο περίπλοκο όταν ο ασθενής δεν γνωρίζει το τυχόν σύμπτωμα διπλωπίας που έχει.
Η ναρκοληψία είναι ένα πρόβλημα, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική και όπως καταγράφεται και από άλλους σύγχρονούς ερευνητές, του λεγόμενου συντονισμού μεταξύ ύπνου – «ξύπνιου».
Στην Βιονευρολογική, έχουμε την πείρα σε ότι αφορά τις διαταραχές του λόγου, ότι πρόκειται για ένα πολυπαραγοντικό γεγονός και όχι για μια υπόθεση δύο εγκεφαλικών εστιών.
Εδώ και πολλά χρόνια εξετάζονται στην Βιονευρολογική, μεταξύ των άλλων, πτυχές του λόγου που στην περίπτωση της αφασίας (ο ασθενής δε μιλάει καθόλου ή ελάχιστα) ερευνά το νευρωνικό τόξο που προκαλεί την κατάσταση αυτή.
Η δυσγραφία όπως έχει δείξει η εμπειρία μας στη Βιονευρολογική έχει δυο σκέλη που πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής.
Φωτοφοβία μπορεί να είναι και μια εκδήλωση της νόσου του Crohn, η οποία μεταφέρει τις φλεγμονώδεις διηθήσεις στο μάτι τόσο σαν επισκληρίτιδα, ιδιαίτερα στο κάτω μέρος του οφθαλμού, όσο και σαν χοριοειδίτιδα.
Τα τελευταία χρόνια ο όρος δυσλεξία έχει γίνει πού γνωστός αλλά κατά περιπτώσεις με διαφορετικό νόημα ανάλογα με την κατάσταση.
Στις βασικές κλινικές εξετάσεις που κάνουμε στη Βιονευρολογική είναι και αυτή του πόνου.
Σε παγκόσμια βάση επιμένουν εδώ οι ψυχίατροι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ψυχιατρικό σύμπτωμα ψυχωτικού χαρακτήρα μετά από έντονο στρες όπου ο ασθενής έχει την αίσθηση ότι “βγαίνει” από το σώμα του.
Υπάρχει ένας κλάδος της διαφοροποιημένης νευροφυσιολογίας που εξετάζει διάφορα αντανακλαστικά τα οποία υποδεικνύουν συγκεκριμένες παθογνωμικές βλάβες που δεν εντοπίζονται με άλλον τρόπο.