Ακροτομοφιλία και ομοιόσταση
Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.
Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.
Η νευραλγία του τριδύμου απασχολεί πάρα πολύ κόσμο διότι πρόκειται για μια έντονα επώδυνη υπόθεση.
Συνήθως μιλάμε για σύνδρομα επικοινωνιακής διαταραχής σε ασθενείς όταν έχουμε την εντύπωση ότι ενώ είναι «ξύπνιοι» δεν μπορούν να αντιδράσουν στις ερωτήσεις μας.
Στην Βιονευρολογική πέρα από τα κλασσικά προβλήματα ψυχιατρικής νευρολογίας και νευροφυσιολογίας αρκετά τακτικά βρίσκουμε τέτοια τα οποία είναι στο μεταίχμιο ψυχιατρικής και παραψυχολογίας.
Πάμπολλες φορές, όπως σε κάθε ιατρείο, έτσι και στην Βιονευρολογική, γίνεται τακτική αναφορά για πιθανή απώλεια συνείδησης.
Ο μυϊκός τόνος είναι ένα πρόβλημα της νόσου του πάρκινσον.
Η «πτερυγοειδής» ωμοπλάτη είναι μια τελείως ανώδυνη διαταραχή του μακρύ θωρακικού νεύρου, το οποίο την προκαλεί όταν δέχεται μια πίεση (φωτογραφία).
Μια προηγμένη εγκεφαλική λειτουργία που βρίσκεται στην αριστερή νήσο του εγκεφάλου, δηλαδή σε μια περιοχή της φαιάς ουσίας που είναι στην αύλακα του κροταφικού λοβού, συγκρίνει και συντονίζει τους όγκους των διαφόρων οργάνων του σώματος σε σχέση με τα αρνητικά συναισθήματα.
Η παλαισθησία είναι η αίσθηση της αντίληψης των δονήσεων.
Όταν ο ασθενής έχει απολέσει τη συνείδηση του και στρέψουμε ή κάμψουμε το κεφάλι του, τότε παρατηρούμε αρκετές φορές την κίνηση των ματιών προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Μια από τις πιο ουσιώδης νευρολογικές και βασικές εξετάσεις είναι η δοκιμασία του Ρόμπεργκ.
Πρόκειται για ένα πολύ σπάνιο συνδυασμό όπου έχουμε μια διαταραχή της ομιλίας λόγω βλάβης της ίδιας της γλώσσας.
Ο έλεγχος του ανθρώπινου σώματος σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο, είναι μια διαδικασία της ομοιόσταση που ρυθμίζεται εγκεφαλικά.
Το μεγάλο δίλλημα κάθε γιατρού σε ότι αφορά την πρώτη συνάντηση με οποιονδήποτε ασθενή είναι να αντιμετωπίσει τον πόνο κάτω από τον οποίο διακατέχεται ο ασθενής.
Η ακουομετρία λαμβάνει κάθε μέρα και περισσότερο μεγάλη διαγνωστική σημασία για πλήθος νευρολογικών παθήσεων, που έχουμε και μια συμβολή τόσο της αγωγής όσο και της αισθητηρίου βαρηκοΐας.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αύξησης των δυνατοτήτων των εξεταστικών μεθόδων, μεγαλώνει κάθε τόσο ο αριθμός των αυτοανόσων νοσημάτων.
Στο μεγάλο ερώτημα στο κατά πόσο οι ψυχιατρικές αντιδράσεις ενός ασθενούς είναι προϊόν βιοχημικών αντιδράσεων ή προϊόν του περιβάλλοντος πλέον σήμερα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το δεύτερο.
Πρόκειται για μια νευρολογική εξέταση ρουτίνας όπου ο εξεταστής, απέναντι στον ασθενή εξετάζει την περίμετρο της όρασης του οφθαλμού προκειμένου να έχει μια ολοκληρωμένη αντίληψη για τη λειτουργία του.
Από την πείρα στη Βιονευρολογική, διαγνωστικά, το πρόβλημα είναι πιο περίπλοκο όταν ο ασθενής δεν γνωρίζει το τυχόν σύμπτωμα διπλωπίας που έχει.
Η ναρκοληψία είναι ένα πρόβλημα, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική και όπως καταγράφεται και από άλλους σύγχρονούς ερευνητές, του λεγόμενου συντονισμού μεταξύ ύπνου – «ξύπνιου».