Μεταβολή πραγματικότητας, επιληψία
Η απότομη ριζική μεταβολή περιβαλλοντικών στοιχείων διαταράσσει έντονα την αντίληψη της πραγματικότητας στον ασθενή με επιληπτικές διαταραχές.
Η απότομη ριζική μεταβολή περιβαλλοντικών στοιχείων διαταράσσει έντονα την αντίληψη της πραγματικότητας στον ασθενή με επιληπτικές διαταραχές.
Η περίπτωση να βρεθεί κανείς μπροστά σε μία επιληπτική κρίση είναι πάντα πολύ μεγάλη και συνδεδεμένη με το ερώτημα πως την αντιμετωπίζει.
Στη σύγχρονη επιληπτολογία, ο υπολογισμός των ρίσκων που υπάρχουν για τις διάφορες καταστάσεις είναι το κεντρικό αντικείμενο μελέτης.
Για όσους ασχολούνται με τη συμπεριφορά ασθενών που πάσχουν από επιληπτικές κρίσεις, παρατηρούν γρήγορα πως ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα που εμποδίζει ιδιαίτερα τη θεραπεία είναι τα αισθήματα ενοχής που διακατέχουν τον ασθενή.
Το τρίπτυχο της νόσου του Crohn, επιληπτικών κρίσεων και διαταραχών του αίματος συνήθως αποτελεί ταυτόχρονα μία αυτοάνοση διαταραχή της ιδιοσυγκρασίας του ασθενούς.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα περίθαλψης γηραιών ασθενών που εισέρχονται σε μονάδες εντατικής παρακολούθησης είναι η εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, μικρών ή μεγάλων, συνοδευόμενη από μία ακραία σύγχυση με τη μορφή «υστεριών».
Στο φαινόμενο του γήρατος κάθε αλλαγή του περιβάλλοντος αποτελεί και ένα «σοκ».
Στο φαινόμενο του γήρατος σχεδόν πάντα εμφανίζεται το πρόβλημα των επιληπτικών κρίσεων μετά από πολυφαρμακία.
Οι ασθενείς που πάσχουν από ημικρανίες χρειάζονται προφύλαξη από τη νόσο.
Σύμφωνα με έρευνες, στους ασθενείς με διαταραχές της μνήμης είτε ελαφριάς μορφής, όπως η γνωστική ανεπάρκεια, είτε βαρύτερων καταστάσεων, όπως η νόσος του Alzheimer, εκτός από τη στιγμή της θεραπείας στο χρονικό σημείο της νόσου σημαντικό ρόλο παίζει και η σύνθεση της φαρμακευτικής αγωγής.
Ένας βασικός παράγοντας πυροδότησης των ημικρανιών είναι οι διαταραχές του ύπνου.
Η τάση του αυτισμού που είναι η ανικανότητα προσαρμογής στο περιβάλλον μπορεί να φανεί πολύ νωρίς και να διαγνωστεί σε νεαρή ηλικία.
Έχει παρατηρηθεί σε διαγνώσεις ρουτίνας σε γηραιούς ασθενείς στην περιοχή της οσφύος και της λεκάνης να εμφανίζονται τρύπες στα οστά.
Τα τελευταία χρόνια μια νέα διάγνωση στο πεδίο της ρευματολογίας και της νευρολογίας έρχεται να δώσει νέα στοιχεία.
Είναι δύο έννοιες που συναντώνται τακτικά και είναι σχεδόν ταυτόσημες στην ιατρική καθημερινότητα.
Ένα από τα πρώτα φάρμακα το οποίο πρέπει να χορηγείται αμέσως σε εγκεφαλικές κακώσεις και ιδιαίτερα όταν υπάρχουν εγκεφαλικά αιματώματα με ταυτόχρονα οιδήματα είναι η φαινυτοΐνη.
Σε περιπτώσεις κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων ένα από τα κυριότερα προβλήματα είναι η διατάραξη του όγκου υγρών εντός του κρανίου.
Αρκετές φορές βλέπουμε στον εγκέφαλο ότι υπάρχουν διάφορες μικρές στικτές βλάβες λόγω «διάσχισης» ιστών του εγκεφάλου.
Στους ηλικιωμένους ασθενείς συμβαίνει τακτικά μία σειρά κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη διότι προκαλεί χαρακτηριστικές ενδοκρανιακές βλάβες.
Σε περιπτώσεις που έχουμε απλές ενδείξεις ή πληροφορίες από το ιστορικό του ασθενούς ότι υπάρχει περίπτωση αποφρακτικής άπνοιας, η εκτίμησή της μέσω της καταγραφής εικοσιτετράωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι απολύτως απαραίτητη.