Φόβος, καχυποψία, ηλικία, στοιχεία οργανικού ψυχοσυνδρόμου
Πάρα πολλές φορές μας εντυπωσιάζει, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους ανθρώπους, μια απότομη αλλαγή της συμπεριφοράς τους με κυρίαρχα στοιχεία τη φοβία και την καχυποψία
Πάρα πολλές φορές μας εντυπωσιάζει, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους ανθρώπους, μια απότομη αλλαγή της συμπεριφοράς τους με κυρίαρχα στοιχεία τη φοβία και την καχυποψία
Η βία, έκφραση του θυμού, από ορισμένα άτομα έχει σαφώς προσωπικό χαρακτήρα, αλλά είναι και εξαρτώμενη από το περιβάλλον
Ένα από τα αρχέγονα εξελικτικά αντανακλαστικά του ανθρώπου είναι η αφόδευση
Στη Βιονευρολογική, εξετάζοντας τους ασθενείς με προβλήματα ιδεοψυχαναγκασμών, κάνουμε παράλληλα και μια αρχειοθέτηση σε ότι αφορά την εμφάνιση αυτών των συμπτωμάτων, θέλοντας να ερευνήσουμε τη συχνότητα εμφάνισης τους
Όπως διαπιστώνουμε εδώ στη Βιονευρολογική, καταγράφοντας το μακρύ αναμνηστικό μερικών ασθενών που έχουν ανάλογα προβλήματα, έρχεται η διαπίστωση ότι πάλι το «κακό» είναι στους περισσότερους ανθρώπους «φωλιασμένο» μέσα τους
Ψυχολογικές έρευνες με φυσιολογικούς ανθρώπους, οι οποίοι «μπήκαν» στο πείραμα έναντι αμοιβής στην δεκαετία του 1950, κάπου στον Καναδά, υπό την διεύθυνση του ψυχολόγου Ηebb, κατέδειξαν ότι άτομα που υφίστανται μια πλήρη εγκεφαλική απομόνωση αντέχουν το γεγονός, μόνο μια εβδομάδα
Όπως έχουμε δει αρκετές φορές εδώ στη Βιονευρολογική, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού (άμυνα του οργανισμού) κατευθύνεται εγκεφαλικά και υπάρχουν διαταραχές που το φέρνουν πολλές φορές «εκτός γραμμής».
Πρόκειται για μια περίπτωση αμνησίας που έχει ευρύ φάσμα συμπτωματολογίας όπως έχουμε διαπιστώσει σε δικά μας περιστατικά εδώ στη Βιονευρολογική.
Ναι. Στη Βιονευρολογική τη βλέπουμε τακτικά μετά από βαριά τροχαία ατυχήματα όπου άτομα που έχουν συμμετάσχει σε αυτά απομονώνουν κάποια γεγονότα και πρόσωπα από τη μνήμη τους για κάποιο χρονικό διάστημα.
Η αυχενική μοίρα είναι ευάλωτη, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, σε καταστάσεις τραυματικής και αθλητικής βίας.
Ήδη στα μέσα του 16ου αιώνα, ο Ιταλός γιατρός Ραματσίνη τυφλώθηκε, κάνοντας έρευνες για το υδρόθειο, από την ουσία αυτή.
Και στις δυο περιπτώσεις, ο ιδρώτας ασφαλώς βιολογικά είναι ο ίδιος και όμως, όπως έχουν δείξει πειράματα σε παγκόσμια κλίμακα όπως και στη Βιονευρολογική, υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους.
Ο φόβος είναι μια κατάσταση άμυνας, όσο βρίσκεται σε λογικά επίπεδα.
Σε μια έρευνα που είχε γίνει παλιά σε Βρετανούς του πολέμου του Βιετνάμ, πιστοποιήθηκε ότι αυτοί που είχαν «αγριεμένο» ύπνο είχαν και διαφορετικά σημεία τραυματικών κακώσεων στον εγκέφαλο.
Η υπνοβασία είναι ένα τακτικό φαινόμενο που δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται σύμφωνα με την εμπερία μας και από την Βιονευρολογική, έγκαιρα και τακτικά, λόγω της ιδιομορφίας που έχει σαν ασθένεια και γίνεται αργά αντιληπτή.
Η επιληψία, πέρα από την διάγνωση της, που κατά κύριο λόγο δυστυχώς γίνεται μόνο με κλινικά κριτήρια μέχρι σήμερα, έχει και ένα δεύτερο σκέλος αντιμετώπισης΄ αυτό της σωστής θεραπείας.
Η υπνοβασία είναι μια κατάσταση, η οποία διεγείρει τον άνθρωπο σε κινητικές διαταραχές πολλές φορές και βίαιες, χωρίς ο ίδιος να έχει γνώση του πράγματος.
Τόσο με νευροφυσιολογικές έρευνες (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) όσο και με απεικονιστικές μεθόδους (Spect), έχει αποδειχτεί ότι παρουσιάζονται έντονες κινητικές διαταραχές κατά την περίοδο του ύπνου, όταν δεν έχουμε τον συντονισμό του προμετωπιαίου και κροταφιαίου λοβού με αυτούς του οδοντωτού πυρήνα και του στελέχους του εγκεφάλου.
Στην ουσία πρόκειται για μια κατάσταση, διάδοχη, διότι μετά από κάθε μηνιγγίτιδα ακολουθεί και μια εγκεφαλίτιδα, τουλάχιστον όταν έχουμε ιογενείς λοιμώξεις, όπως έχει δείξει η εμπειρία εδώ στην Βιονευρολογική.
Σίγουρα η διάγνωση της νεύρωσης είναι μια πλέον «κυρίαρχη» διάγνωση σε ότι αφορά τις νευροψυχιατρικές παθήσεις.