Ψυχογενείς κρίσεις και αντιεπιληπτική αγωγή
Ένας παλιός ιατρικός κανόνας αναφέρει ότι οι ψυχογενείς κρίσεις είναι ανθεκτικές στην αντιεπιληπτική αγωγή.
Ένας παλιός ιατρικός κανόνας αναφέρει ότι οι ψυχογενείς κρίσεις είναι ανθεκτικές στην αντιεπιληπτική αγωγή.
Στη νευρολογία και στην ψυχιατρική ως ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται εκείνες οι μορφές των κρίσεων οι οποίες είναι επιληπτόμορφες· θεωρούνται, δηλαδή, από τους γιατρούς ότι παρουσιάζουν μια συμπτωματολογία επιληπτικής κρίσης, χωρίς να είναι μια τέτοια.
Αναμενόμενα οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες έχουν δείξει ενδιαφέρον για την ανακάλυψη της πρωτεΐνης Nogo από Ελβετούς γιατρούς.
Η απόπτωση είναι ένα «μεταφαινόμενο» το οποίο παρατηρείται σε παραλύσεις από μετατραυματικές βλάβες του νωτιαίου μυελού· οφείλεται κατά κύριο λόγο στις λοιμώξεις υγιών ιστών που είναι σε γειτνίαση με τους παθολογικά τραυματισμένους ιστούς.
Το συμπλήρωμα ορμονικών ελλείψεων δεν έχει καμία σχέση με το χρόνο εμφάνισης των ελλείψεων∙ όποτε αυτές γίνουν αντιληπτές και όπως παρουσιαστούν γιατί τις περισσότερες φορές μπορεί και να «υποβόσκουν», πρέπει να γίνεται άμεσα μια συμπλήρωση αυτών των ορμονών.
Οι ορμονικές διαταραχές που προκύπτουν μετά απ’ ένα εγκεφαλικό τραύμα μπορεί να είναι και χρόνιες, αν δεν γίνει έγκαιρα η αναγνώριση των συνεπειών τους.
Στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, όπου ο εγκέφαλος τραυματίζεται σε διάφορες θέσεις αλλά κατά κύριο λόγο παρουσιάζει μια μικρή ή μεγάλη υποφυσιακή διαταραχή, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλος κίνδυνος να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για μια δυσάρεστη κατάληξη μετά από σοκ.
Μετά από μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση με γενικευμένη διαταραχή στη λειτουργία του εγκεφάλου συνήθως αυτό που παρατηρείται είναι μια μικρή έως πάρα πολύ μεγάλη υποφυσιακή «ανεπάρκεια» μετατραυματικής αιτιολογίας.
Σχεδόν όλες οι νευρολογικές ασθένειες και κυρίως οι μυοπάθειες όταν ξεκινούν την «εξέλιξη» τους παρουσιάζουν το σύμπτωμα της «καταβολής»∙ πρόκειται για ένα αίσθημα αδυναμίας και συνεχούς απώλειας ενέργειας που μπορεί πολλές φορές να εξελίσσονται και σε χρόνια βάση.
Πάρα πολλές φορές οι κλινικοί γιατροί συντονίζουν τις έρευνες τους σε ότι αφορά την εγκεφαλική δραστηριότητα χρησιμοποιώντας την πολύωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή, όταν έχουν να κάνουν με χρόνιους ασθενείς που λαμβάνουν αντιεπιληπτικά ή αντιψυχωσικά φάρμακα.
Στα τέλη του 19ου αιώνα ένας αληθινά μεγάλος και εμπνευσμένος Γερμανός γιατρός, ο Πάουλ Έρλιχ, έκανε μια σπουδαία καταγραφή ερευνώντας τον εγκέφαλο.
Οπωσδήποτε η θεραπεία του πόνου σε μυοσκελετικά νοσήματα έχει γίνει σήμερα πλέον μια αναγκαιότητα.
Οι λεγόμενες «χαμηλής έντασης» θρομβώσεις είναι ιδιαιτέρα επικίνδυνες για το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Ασφαλώς και υπάρχει αφού η ελπίδα ως γνωστόν «πεθαίνει» τελευταία.
To Mild cognitive impairment είναι μια διάγνωση που είναι «ενεργή» εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κυρίως στις Αμερικάνικες κλινικές, και αφορά κατά κάποιον τρόπο έναν προγνωστικό δείκτη που βασίζεται σε συγκεκριμένη συμπτωματολογία για τη νόσο του Alzheimer.
Η «καινούργια μόδα» της προσπάθειας να βρεθεί κάποιο εμβόλιο για τη νόσο του Alzheimer οδήγησε στην έρευνα για τα μονοκλωνικά αντισώματα.
H έρευνα του ανοσοποιητικού συστήματος στην περίπτωση της νόσου του Alzheimer έδειξε ότι έχουμε μια πολυπαραγοντική ανοσοποιητική αντίδραση που προκαλεί την κλινική εικόνα∙ πρόκειται για μονομερείς αντιδράσεις πολλών πρωτεϊνών ή τμημάτων πρωτεϊνών μέσα στον εγκέφαλο.
Μέχρι τώρα οι κλινικοί γιατροί είναι αναγκασμένοι να κάνουν μια χαρακτηριστική ανάλυση τόσο των διαταραχών της μνήμης όσο και της συμπεριφοράς, προκειμένου να θέσουν την υπόνοια της διάγνωσης μιας νόσου του Alzheimer.
Στην περίπτωση της άνοιας του Lewy έχουμε μια νευρολογική συμπτωματολογία και κλινική εικόνα που μοιάζουν πολύ με αυτές της νόσου του Alzheimer, μόνο που συμπληρώνονται και με παρκινσονική συμπτωματολογία, κυρίως τρόμο και αταξία των χεριών καθώς επίσης και οπτικές παραισθήσεις.
Όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλο άρθρο, στη νόσο του Alzheimer κυρίως ο θεράπων ιατρός «ψάχνει» να βρει τους «δείκτες» της νόσου∙ είναι μια σωρεία κυρίως κλινικών αλλά και εργαστηριακών, ιστορικών δεδομένων, τα οποία τα αναπτύσσει μέσα στο διαγνωστικό πλαίσιο, προκειμένου να έχει την εντύπωση της πιθανής διάγνωσης της νόσου του Alzheimer.