Εγκεφαλικά επεισόδια και λοιμώξεις
Τα τελευταία χρόνια όλο και τακτικότερα παρατηρείται μία σχέση που αναπτύσσεται στο πεδίο των λοιμώξεων και των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων.
Τα τελευταία χρόνια όλο και τακτικότερα παρατηρείται μία σχέση που αναπτύσσεται στο πεδίο των λοιμώξεων και των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων.
Η μαγνητική τομογραφία στον ιό του έρπητα σημειακά δείχνει σε ορισμένες περιπτώσεις τις λεγόμενες διαταραχές Τ2 οι οποίες σε σύγκριση με τις διαταραχές Τ1 πάντοτε είναι συγκεκριμένες γι’ αυτήν την περίπτωση.
Η κάθε μορφή εγκεφαλίτιδας μέχρι να γίνει αντιληπτή τόσο από τον ασθενή όσο και από τον κλινικό γιατρό και πολύ περισσότερο να διαφοροδιαγνωσθεί χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο, μία από τις πλέον διαδεδομένες και σοβαρές εξετάσεις τόσο για την «ανακάλυψη» μίας ερπητικής εγκεφαλίτιδας όσο και του σταδίου εξέλιξης που βρίσκεται είναι το εγκεφαλογράφημα.
Στις περιπτώσεις που υπάρχει μία ερπητική εγκεφαλίτιδα, ακόμη και μόνο σαν υπόνοια, πρέπει να αρχίσει μία άμεση θεραπεία.
Ο έρπης δημιουργεί μία πολύ χαρακτηριστική συμπτωματολογία όταν είναι σε εξέλιξη στον εγκέφαλο, δηλαδή όταν δημιουργείται μία εγκεφαλίτιδα.
Η καχυποψία μετά από έντονο πυρετό και πονοκέφαλο είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο κυρίως όταν υπάρχει μία ερπητική εγκεφαλίτιδα.
Ψάχνοντας όλα αυτά τα χρόνια να βρουν οι νευρολόγοι για ποιο λόγο αυξάνονται οι συνειδησιακές διαταραχές στην ερπητική εγκεφαλίτιδα, μεταξύ των άλλων εντοπίσαμε ότι ο έρπης στον εγκέφαλο προκαλεί μία αυξημένη πίεση.
Η ερπητική εγκεφαλίτιδα στην αρχή της εισόδου της στον οργανισμό προκαλεί διάφορες καταστάσεις.
Οι χρόνιες εξετάσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα σε ασθενείς με ερπητική εγκεφαλίτιδα έδειξαν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν τέτοιες διαταραχές που μοιάζουν με μικροεπιληπτικές κρίσεις.
Υπάρχουν κάποιες κλινικές καταστάσεις οι οποίες προέρχονται μετά από μία ίωση λόγω ερπητοϊών ζέμπρα, που κυρίως εμφανίζονται στα ζώα μετά από επαφές με αυτού του είδους τα τετράποδα.
Μετά από μία νέα επίθεση εναντίον του ανοσοποιητικού συστήματος, μπορούμε να καταλάβουμε από τα λανθάνοντα κλινικά στοιχεία αν υπάρχει και μία ανάλογη αντίδραση του.
Η λοιμώδης μονοπυρήνωση παλιά χαρακτηριζόταν και ως «η ασθένεια του φιλιού» (kissing disease).
Λοιμώδης μονοπυρήνωση και νευρικό σύστημα
Η λοιμώδης μονοπυρήνωση κατά κανόνα ανεπαίσθητα ή όχι μπορεί να προκαλέσει διάφορες περιπλοκές στο αίμα που έχουν γενικευμένες συνέπειες και πολύ επικίνδυνες.
Από την εποχή του Ιπποκράτη, οι γιατροί είναι συνεχώς σε μία προσπάθεια να βρουν λύσεις για καινούργιες αναλγητικές εφαρμογές στους έντονους πόνους.
Ο κύριος λόγος που οι περισσότεροι ψυχίατροι ασχολούνται με τη συλλογή εκείνων των ενδείξεων (παραγόντων) που υποδηλώνουν την αυτοκτονικότητα είναι ότι σε κατάλληλες καταστάσεις μπορούν να διαγνωσθούν έγκαιρα και να δημιουργήσουν μία θεραπευτική ασπίδα για τον υποψήφιο αυτόχειρα.
Όταν σε ασθενείς υπάρχει κάποια σεξουαλική κακομεταχείριση ή παραμέληση ή ακόμη δύσκολη παιδική ηλικία, τότε η προσοχή πρέπει να είναι μεγάλη εάν αυτοί οι ασθενείς παρουσιάζουν καταθλιπτικές τάσεις.
Πολλές ασθένειες μαζί μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο για μία απόπειρα αυτοκτονίας.
Κάτι που από το παρελθόν είναι γνωστό και προκύπτει και με τα νέα στατιστικά δεδομένα είναι ότι οι ψυχικές διαταραχές είναι αυτές που κατά πρώτο λόγο μπορούν να οδηγήσουν απότομα σε μία απόπειρα αυτοκτονίας.