Ναρκοληψία μετά από εμβολιασμό
Η ναρκοληψία τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από μία αυτοάνοση προδιάθεση.
Η ναρκοληψία τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από μία αυτοάνοση προδιάθεση.
Στην περίπτωση της ναρκοληψίας έχει παρατηρηθεί μία διαταραχή κληρονομικού τύπου στον υποθάλαμο.
Η «απότομη» πτώση σαν γεγονός από μόνο του μας οδηγεί στο γιατρό και συνήθως εκείνος ανακαλύπτει μία αιτία του συμπτώματος.
Σε γηραιά, υπέρβαρα άτομα και με μεταβολικά προβλήματα όπως π.χ. διαβήτης ή θυρεοειδοπάθεια, έχουμε τακτικά την παρουσία μίας εκφυλιστικής υποθαλαμικής διαταραχής.
Σήμερα η θεραπεία της επιληψίας βασίζεται κυριολεκτικά στις αρχές του Ιπποκράτη και στις μεθόδους που χρησιμοποιούσε για την αντιμετώπισή της.
Η κλασική ναρκοληψία είναι από πλευράς συμπτωματολογίας η πιο «σκληρή» μορφή ναρκοληψίας.
Στη σύγχρονη επιληπτολογία, ο υπολογισμός των ρίσκων που υπάρχουν για τις διάφορες καταστάσεις είναι το κεντρικό αντικείμενο μελέτης.
Όταν υπάρχει πιθανή διαταραχή – βλάβη πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τον τοκετό (περιγεννητικά), ο κίνδυνος εμφάνισης επιληπτικών επιπλοκών πάντα «υποβόσκει».
Για όσους ασχολούνται με τη συμπεριφορά ασθενών που πάσχουν από επιληπτικές κρίσεις, παρατηρούν γρήγορα πως ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα που εμποδίζει ιδιαίτερα τη θεραπεία είναι τα αισθήματα ενοχής που διακατέχουν τον ασθενή.
Το τρίπτυχο της νόσου του Crohn, επιληπτικών κρίσεων και διαταραχών του αίματος συνήθως αποτελεί ταυτόχρονα μία αυτοάνοση διαταραχή της ιδιοσυγκρασίας του ασθενούς.
Σε χρόνιες καταστάσεις της νόσου του Crohn, από τον κλινικό γιατρό δεν πρέπει να διαφεύγει και ο έλεγχος των μυών.
Σε αρκετές κλινικές εικόνες, κυρίως σε παιδιά, υπάρχει κοινή εμφάνιση μικρών ή μεγάλων επιληπτικών κρίσεων και γαστρεντερικών διαταραχών.
Σε ορισμένες κλινικές εικόνες, ιδιαίτερα ατόμων με αυτοάνοση προδιάθεση, υπάρχει η εμφάνιση «πλεξίματος» συμπτωμάτων μεταξύ της νόσου Crohn, διαταραχών δέρματος και επιληπτικών κρίσεων.
Ένας ιδιαίτερα παρατηρητικός και οξυδερκής γιατρός το έτος 1932 στη Νέα Υόρκη παρουσιάζει μία «ομάδα» γαστρεντερικών συμπτωμάτων με ιδιαίτερο νοσολογικό χαρακτήρα.
Στο φαινόμενο του γήρατος σχεδόν πάντα εμφανίζεται το πρόβλημα των επιληπτικών κρίσεων μετά από πολυφαρμακία.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μία ιδιαίτερα ύπουλη αυτοάνοση αρρώστια.
Οι ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο πολλές φορές εμφανίζουν γενικευμένες τάσεις φοβίας χωρίς ιδιαίτερη αιτία και συγκεκριμένη συμπτωματολογία.
Όπως έχει δείξει η μέχρι σήμερα ιατρική πείρα, οι ορθοπαιδικοί γιατροί είναι εκείνοι που διαγιγνώσκουν τα πρώτα συμπτώματα του Parkinson αφού εμφανίζεται σύσπαση των μυών στην περιοχή του ώμου και των άκρων και έτσι οι ασθενείς καταφεύγουν για ιατρική συμβουλή πρωτίστως στους ορθοπαιδικούς.
Σε πολλές περιπτώσεις οι γιατροί προσπαθώντας να ενισχύσουν τη μνήμη ή να διορθώσουν μνημονικές διαταραχές, χρησιμοποιούν διάφορα «τρικ» και φάρμακα τα οποία ενισχύουν τη συγκέντρωση του εγκεφάλου.
Σε πολλές περιπτώσεις ασθενών έχει διαπιστωθεί σταδιακή αύξηση των διαταραχών μνήμης.